Εκφράζοντας τη θλίψη μας για την καταστροφή που υπέστη ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του παγκόσμιου πολιτισμού, η Παναγία των Παρισίων (γνωστή και ως Νοτρ Νταμ), επιλέξαμε να γυρίσουμε λίγο πίσω στο χρόνο και να την θαυμάσουμε μέσα από τα μάτια διάσημων ζωγράφων.
Δυστυχώς στις 15 Απριλίου 2019, κατά τη διάρκεια αποκατάστασης του ναού, ξέσπασε μεγάλη πυρκαγιά που οδήγησε στην κατάρρευση της οροφής
και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας. Ελπίζουμε να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν συντομότερα και καλύτερα.
και του κεντρικού οβελού της εκκλησίας. Ελπίζουμε να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν συντομότερα και καλύτερα.
Είναι ένα από τα πλέον θαυμαστά αρχιτεκτονικά μνημεία του λεγόμενου οξυκόρυφου ή γοτθικού ρυθμού. Βρίσκεται στη νησίδα ιλ ντε λα Σιτέ του ποταμού Σηκουάνα, στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας.
Η κατασκευή του άρχισε το 1163 και τον θεμέλιο λίθο έθεσε ο Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ και ο Βασιλεύς Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας. Ο Ναός αποπερατώθηκε περί τα μέσα του 13ου αιώνα. Το 1699 υπέστη ακρωτηριάσεις, με το δικαιολογητικό της επισκευής του. Τα πλέον άξια ιδιαίτερης προσοχής σημεία, που προκαλούν το θαυμασμό της αρχιτεκτονικής του ναού, είναι η υπέροχη πύλη με τον υπεράνω αυτής τεράστιο ρόδακα και τις δύο εκατέρωθεν αυτής πύλες, τα περίφημα γλυπτά, τα δύο κωδωνοστάσια ύψους 68 μ. καθώς και ο εσωτερικός διάκοσμος με τα έξοχης υαλογραφικής τέχνης (βιτρώ) παράθυρα.
Η είσοδος στον καθεδρικό γίνεται από τρεις πύλες που είναι στολισμένες με περίτεχνα γλυπτά. Επίσης σε μεσαιωνικές τοιχογραφίες αναπαρίσταται ο βίος της Παρθένου, η Δευτέρα Παρουσία και η ζωή της Αγίας Άννας. Πάνω από τις πύλες βρίσκεται η στοά των βασιλέων της Ιουδαίας και του Ισραήλ.
«Η κάθε πλευρά, η κάθε πέτρα του άγιου αυτού μνημείου, δεν αντιπροσωπεύει μόνο μια σελίδα της ιστορίας της χώρας, αλλά επίσης της ιστορίας της επιστήμης και της τέχνης».
Victor Hugo, «Notre Dame de Paris», 1831
Με κέντρο δράσης το ναό αυτόν συνέγραψε ο Βικτόρ Ουγκώ το γνωστό κλασσικό πλέον μυθιστόρημα με το τίτλο Η Παναγία των Παρισίων.
Το 1905, κατά την κατασκευή του παρισινού μετρό, κάτω από τα παλιά κοιλώματα της Βαστίλης βρέθηκε ένα άγαλμα της Ίσιδας. Στη μεγάλη μαύρη θεά, της οποίας η λατρεία διαδόθηκε παντού στα πέρατα της αυτοκρατορίας μέσω των ρωμαϊκών λεγεώνων οφείλεται και η ετυμολογία της ονομασίας της πόλης (Par-Isis, το πλοίο της Ίσιδας).
Αντικλείδι , https://antikleidi.com