Το αδιαχώρητο έγινε στην πρώτη συνάντηση του τηλεοπτικού παρουσιαστή και υποψήφιου ευρωβουλευτή Κώστα Αρβανίτη με τους πολιτικούς φίλους του. Δεν έπεφτε καρφίτσα στο μαγαζί, όπως βλέπετε και από το στιγμιότυπο. Ηταν μια κατάσταση στην οποία πρέπει να είναι συνηθισμένος ο καλός παρουσιαστής, έπειτα από τόσα χρόνια λαμπρής σταδιοδρομίας στην ΕΡΤ...
Υποχρεώνομαι να αναθεωρήσω εν μέρει όσα έγραφα χθες, καθώς προέκυψαν νέα δεδομένα, βάσει των οποίων ο Μάρκος ο Μπόλαρης, εξεταζόμενος ως άνθρωπος, ως δημοκράτης και ως happening, τελικά ίσως ανήκει στο ΕΑΠ (Ετος Ανδρέα Παπανδρέου), αλλά στην κατηγορία των παρωδιών.
Θυμίζω ότι παραιτήθηκε μεν η λεγόμενη σέξι γραμματέας του, κ. Θωμαρίτα Καλδάρα, αποκαλύφθηκε όμως ότι στο γραφείο του είχε και άλλη μία καλλίγραμμη κυρία, τη Σταρ Ελλάς 2002 Λένα-Χρυσηίδα Παπαρρηγοπούλου, η οποία έχει σπουδάσει κοινωνική θεολογία στο Αριστοτέλειο, έχει δε και μεταπτυχιακό.
Οπως ήταν φυσικό, αναζωπυρώθηκε ο θαυμασμός για το πρόσωπο του υφυπουργού, αρμοδίου για την εκκλησιαστική και θρησκευτική διπλωματία της χώρας.
Εκείνος, όμως, πήρε κάπως στραβά την αυθόρμητη λατρεία του κόσμου και, ενοχλημένος, καταλόγισε λαγνεία, ηθικολογία και σεξισμό στους θαυμαστές του, τους οποίους εκλαμβάνει εσφαλμένα σαν επικριτές του. (Τόση σεμνότητα! Ενα πράγματι άξιο τέκνο της εκκλησίας...)
Δήλωσε μάλιστα ότι επιλέγει τους συνεργάτες πάντα με βάση «τα τρία έψιλον»: εργατικότητα, εξυπνάδα, επιστημοσύνη.
Αυτά, προφανώς, για να βουλώσει το στόμα τινών ασεβών, που υποστηρίζουν ότι επιλέγει συνεργάτες με βάση τρία νούμερα: στήθος, μέση, γοφοί...
Επανέρχομαι, όμως, στο σοβαρό θέμα: είναι ο Μπόλαρης ΕΑΠ ή δεν είναι;
Απαντώ ότι δεν είναι. Διότι είναι μεν μια ενδιαφέρουσα παρωδία του Παπανδρεϊσμού, αλλά είναι ζήτημα αρχής του ΕΑΠ να μην περιλαμβάνει παρωδίες.
Κωμωδίες, ναι, όπως επίσης και τραγωδίες.
Παρωδίες, όμως, όχι· γιατί στην περίπτωση αυτή ο ΣΥΡΙΖΑ θα μονοπωλούσε τις εκδηλώσεις, ενώ ο Ανδρέας Παπανδρέου ανήκει στο σύνολο του Υπαρκτού Ελληνισμού...
Λε φιλοζόφ
Απορώ με κάποιους φίλους που παίρνουν στα σοβαρά τον Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, τον Γάλλο φιλόσοφο που ήρθε στην Αθήνα για να γλείψει τον Τσίπρα μέσα από έναν θεατρικό μονόλογό του για το μέλλον της Ευρώπης.
Αρκεί να προσέξει κανείς το μαλλί του (που είναι κομμένο καρέ, με φορά προς τα πίσω σαν να βρίσκεται μονίμως μπροστά του ένας αόρατος ανεμιστήρας...) και καταλαβαίνει αμέσως περί τίνος πρόκειται.
Ενα ωραιοπαθές ψώνιο, που αναζητεί θεατρικό σανίδι και χειροκροτητές για να επιδεικνύεται. Ενας Πελεγρίνης είναι, αλλά επειδή έρχεται από τη Γαλλία, οι αδαείς εντυπωσιάζονται με τις μπαλαφάρες που σερβίρει.
Προ καιρού, ο φιλοζόφ υπέστη ένα διεθνές ρεζιλίκι πρώτης τάξεως.
Σε βιβλίο του, με το οποίο επιτίθεται στον Καντ, επικαλείται το έργο κάποιου Ζαν-Μπατίστ Μποτύλ, ενός υποτιθέμενου σπουδαίου ειδικού στο έργο του Καντ, γνωστού μόνο στους βαθιά μυημένους.
Αποκαλύφθηκε, όμως, ότι ο σπουδαίος ειδικός και το έργο του (με τον τίτλο «Η σεξουαλική ζωή του Εμμανουήλ Καντ»...) δεν υπήρξαν ποτέ. Είναι δημιουργήματα ενός σύγχρονου σατιρικού δημοσιογράφου, του Φρεντερίκ Παζέ.
Δεν είναι άνευ σημασίας ότι ο μόνος που έπεσε θύμα της φάρσας, σε βαθμό μάλιστα ώστε να βασίσει τις θεωρίες του σε αυτήν, ήταν ο φιλόσοφος που θαυμάζει τον Τσίπρα.
ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΣΙΜΑΤΗΣ
kathimerini.gr
/politika-gr.