Κυριακή, Μαΐου 26

απρόσκλητοι επισκέπτες...

 

Δειλία ή φόβος;
Είν' όλα αυτά που δεν είπες, λες κι οι λέξεις φυλακίστηκαν πριν λευθερωθούν... όλ' αυτά που θα 'θελες να κάνεις και δεν τόλμησες... αισθήματα που θα θελες να εκφράσεις και τα κράτησες φυλακισμένα μέσα σου... όνειρα που δεν πραγμάτωσες...


Είν' όλ' αυτά που προσπαθείς να θάψεις στη μνήμη , μα εκεί που δεν το περιμένεις, ζωντανεύουν... απρόσκλητοι επισκέπτες, για να σου θυμίζουν πως έγιναν ανάμνηση, γιατί δεν έγιναν ποτέ ... ζωή...

Κι εκεί ειν' η παγίδα... το ξέρεις πως όλα έχουν τελειώσει, κι όμως ελπίζεις στο ανέλπιστο... στο ανέφικτο...

Κι έγινε τ' απωθημένο, τέλειο... ιδανικό... παρέα στα μοναχικά βράδυα... για να σου θυμίζουν πως κάποτε κόντεψες ν' αγγίξεις το όνειρο, μα κιότεψες...


Καληνύχτα

attikanea.
Καλλιόπη