ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ;
Γράφει ο Γεωκών
Δεν σε ρωτώ για να μου εκθέσεις ότι έχεις την θεωρητική εκείνη πίστη, που όλος ο κόσμος έχει, σε ρωτώ να μάθω κατά πόσον η πίστη σου είναι μια απλή θεωρία που να ικανοποιεί, κατά κάποιον τρόπον την συνείδηση σου η είναι τόσο ισχυρή και ζωντανή, ώστε αυτή να είναι ο μοναδικός εμπνευστής και το κύριο κίνητρο της ζωής σου ;
Τι θέση έχει η πίστις μέσα στην ζωή σου ; είναι το ραχοκόκκαλο τις πνευματικής σου οντότητας ; τι ονειρεύεσαι ; ονειρεύεσαι μια ζωή μήπως εύκολη, μέσα στην χλιδή και την πολυτέλεια η ονειρεύεσαι και διψάς για μια ζωή ανώτερη, πνευματική, την ζωή της αρετής, έστω και αν αυτό το είδος ζωής συνεπάγεται ΘΥΣΙΕΣ… ;
Μήπως νοιώθεις πραγματικά στην καρδιά σου το κάψιμο του πόθου, να ριχθείς στον αγώνα «κόντρα στο ρέμα» έτοιμος να παλέψεις τον εχθρό όπου τον βρεις, και τότε μονάχα να σταματήσεις, όταν δεις την σημαία σου να κυματίζει περήφανα πάνω από τα κάστρα του αντιπάλου ;
Άκου φίλε μου, αν θέλεις αληθινά να είσαι σε όλη σου την ζωή αγωνιστής και όχι ένας ανεμόμυλος η ένα άχυρο στην διάθεση του κάθε ανέμου, σου χρειάζεται ένα γερό βάθρο, ένα ατράνταχτο θεμέλιο, σου χρειάζεται η ΒΕΒΑΙΑ ΠΙΣΤΙΣ , όσο θα στηρίζεσαι σ’αυτην θα νικάς, και αν ακόμη μπορέσεις και στηρίξεις την ζωή σου σε αυτήν μονάχα επάνω, τότε το αιώνιο και άφθαρτο στεφάνι της νίκης θα σε αναμένει.
Να πιστεύεις στον Θεόν και στην αποστολή σου, αν πραγματικά πιστεύεις στον Θεόν, δεν μπορεί παρά να έχεις και επίγνωση του προορισμού σου και πίστη στην αποστολή σου.
Πιστεύεις στο μέγα μυστήριο της Θειας ενσαρκώσεως , ότι δηλαδή Ο Θεός έγινε για σένα άνθρωπος για να σε κάνει εσένα Θεό ;
Γνωρίζεις φίλε μου ότι ο ουρανός πυρπολείται κυριολεκτικά απο το καμίνι της αγάπης του Θεού που έχει για εσένα ;
Η γνώσις όμως φίλε μου δεν είναι αρκετή, πρέπει την γνώσι να ακολουθη η ζωή, η εν Χριστώ όμως, είναι αυτή την ζωή που σε καλεί Ο Χριστός να ζήσης, και σαν το επιτύχεις, πετυχες στον σκοπό της ζωής σου…ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΟΥ.
Διότι σε αυτήν περικλείονται όλα τα μεγάλα και τα ωραία, όλες οι αξίες της ζωής :
ΑΓΩΝΑ-ΝΙΚΗ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ-ΚΑΛΟΣΥΝΗ- ΑΓΑΠΗ-ΧΑΡΑ, γη και ουρανός μέσα στην εν Χριστώ ζωην συνυπάρχουν αρμονικά σε μια θεσπέσια σύνθεση.
Φίλε μου μην σε πτοεί το σκοτάδι, το ξημέρωμα πλησιάζει, σύντομα θα ακούσεις το πρώτο μήνυμα …υπομονή…
Όχι μεγάλα λόγια και θεωρίες, αλλά μικρά και καθημερινά πράγματα. Όχι τάχα θυσίες και θεαματικές πράξεις, άλλα ψωμί για τον νηστικό και ρούχο για τον γυμνό κι ένα ποτήρι νερό για τον διψασμένο. Το ελάχιστο, που μπορεί να δώσει ο καθένας.
«…διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και με ποτίσατε, ξένος ήμουν και με πήρατε στο σπίτι, γυμνός ήμουν και με ντύσατε, αρρώστησα και μ’ επισκεφθήκατε, στη φυλακή ήμουν και ήρθατε σε ‘μενα…
Τότε, θα αποκριθούν οι δίκαιοι και θα πουν, "Κύριε πότε σε είδαμε να πεινάς και σε θρέψαμε ή να διψάς και σε ποτίσαμε; Πότε σε είδαμε ξένο και σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και σε ντύσαμε; Πότε σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε σε σένα;"
Ο βασιλεύς τότε θ’ απαντήσει και θα τους πει "αλήθεια σας λέω, ό, τι κάνατε σ’ έναν από τους ασήμαντους-ελάχιστους- αδελφούς μου, σε ‘μενα το κάνατε"» (Ματθ. κε’, 35-41)
Κάποτε θα βρούμε μπροστά μας τη ζωή μας και τις πράξεις μας θα μας δικάσει ο Θεός «διά Ιησού Χριστού».