Τρίτη, Μαρτίου 3

Πόλεμος στον Έβρο: Δεχόμαστε οργανωμένη επίθεση – Ευρώπη, ξύπνα!

Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορά της προς την Ευρώπη για τους μετανάστες, διατάσσοντας ουσιαστικά εισβολή στην Ελλάδα.
Δεν μπορούμε ως χώρα να επωμιζόμαστε μόνοι μας ένα τέτοιο μεγάλο βάρος.
Η Ελλάδα τις τελευταίες ώρες είναι αντιμέτωπη με μια ασύμμετρη απειλή… ή μάλλον, για να το πούμε πιο σωστά και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο.

Μπορεί τα κανόνια να μην έχουν ηχήσει, μπορεί κανείς να μην κήρυξε επισήμως τον πόλεμο, ωστόσο, η κατάσταση στον Έβρο και το ανατολικό Αιγαίο είναι εμπόλεμη. Ένας πόλεμος άλλωστε δεν είναι απαραίτητο να γίνει με τα όπλα, ούτε να κηρυχθεί επισήμως. Μπορεί για παράδειγμα να είναι οικονομικός, όπως αυτός που γονάτισε τη χώρα μας από το 2009 μέχρι το 2019.
Μετά το «σφυροκόπημα» που δέχτηκαν οι τουρκικές δυνάμεις στη Συρία το βράδυ της Πέμπτης (27/02) από ρωσικές δυνάμεις και το συριακό στρατό του Μπασάρ αλ Άσαντ, με αποτέλεσμα να πέσουν νεκροί δεκάδες Τούρκοι στρατιώτες, η κυβέρνηση Ερντογάν αποφάσισε να ανοίξει τα σύνορά της προς την Ευρώπη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, διατάσσοντας ουσιαστικά εισβολή στην Ελλάδα.
Ο ανήθικη αυτή κίνηση του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επιβεβαιώνει το αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει ο «σουλτάνος». Ο Τούρκος πρόεδρος παγιδεύτηκε στις δικές του αδιέξοδες πολιτικές και η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική του. Ενέπλεξε την Τουρκία σε πολλά μέτωπα, προσπαθώντας να καταστεί βασικός παίκτης του γεωπολιτικού παιχνιδιού. Οι «κουτοπονηριές» του όμως, το διπλό… ταμπλό που επιχείρησε να παίξει στις σχέσεις της Άγκυρας με την Μόσχα και την Ουάσιγκτον, ο ρόλος «πειρατή» που παίζει στην ανατολική Μεσόγειο αγνοώντας δυνάμεις όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος και η Ιταλία, φαίνεται πως του γυρνούν μπούμερανγκ.

Η απάντηση της Ελλάδας και η… κοιμώμενη Ευρώπη

Η απόφασή του να στείλει ορδές μεταναστών από Ασία και Αφρική στα σύνορα με την Ελλάδα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Η Ελλάδα πλέον περνά στην αντεπίθεση διαμηνύοντας πως κανένας παράτυπος μετανάστης δεν πρόκειται να μπει στη χώρα μας ενώ η κίνηση να στείλει χιλιάδες άνδρες του Στρατού και της Αστυνομίας στα σύνορα αποτελεί ηχηρή απάντηση στον προκλητικό «σουλτάνο». Παράλληλα, θέτει την Ευρώπη προ των ευθυνών της και ξεκαθαρίζει πως πλέον τίποτα δεν θα είναι όπως πριν.
Η διαμορφωθείσα όμως κατάσταση απαιτεί και συμπαίκτες. Απαιτείται ενεργοποίηση των Ευρωπαίων που τόσο καιρό σφυρίζουν αδιάφορα. Απαιτείται να αντιληφθούν ότι έχουν να κάνουν με έναν απρόβλεπτο, ημίτρελο και ανήθικο ηγέτη. Η ερώτηση είναι όμως, «ξέρουν οι τεχνοκράτες Ευρωπαίοι πώς να αντιμετωπίσουν τέτοιες ασύμμετρες απειλές;». Προς το παρόν δείχνουν να τα έχουν χαμένα. Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνει και η πρόθεσή των συμμάχων μας την Παρασκευή στο ΝΑΤΟ να… στηρίξουν τις δράσεις Ερντογάν στη Συρία. Βρήκαν ωστόσο απέναντί τους τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών κ. Νίκο Δένδια ο οποίος άσκησε βέτο. Τι φοβούνται άραγε οι σύμμαχοί μας και «χαϊδεύουν» ακόμα τον Τούρκο πρόεδρο; Φοβούνται βεβαίως, όπως και οι ΗΠΑ, να μην «χαθεί» η Τουρκία και πέσει στην αγκαλιά της Ρωσίας και του Ιράν, ενώ πολλές χώρες της Ευρώπης κάνουν «βρώμικες» δουλειές με τον Ερντογάν.
Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί πλέον η κατάσταση, οι λύσεις είναι λίγες και μονόδρομος. Το δόγμα αντιμετώπισης του μεταναστευτικού ζητήματος πρέπει να αλλάξει εδώ και τώρα, τόσο από την Ελλάδα όσο και από την Ευρώπη. Όταν έχεις απέναντί σου ένα χυδαίο και ανήθικο αντίπαλο που χρησιμοποιεί το μετανάστες ως εργαλείο πίεσης και εκβιασμού οφείλεις να δώσεις άμεσες, δυναμικές και ηχηρές απαντήσεις.
Οι Έλληνες το δράμα των προσφύγων το κατανοούμε, το σεβόμαστε και έχουμε προσφέρει τα μέγιστα. Για πόσο όμως ακόμα; Δεν μπορούμε ως χώρα να επωμιζόμαστε μόνοι μας ένα τέτοιο μεγάλο βάρος. Ειδικά τη στιγμή που προσπαθεί ο λαός μας να ορθοποδήσει από μία οικονομική κρίση 10 ετών. Στο κάτω κάτω, η Ελλάδα δεν έχει καμία απολύτως ευθύνη για το τι συνέβη στην Συρία. Οι Ευρωπαίοι λοιπόν θα πρέπει να αντιληφθούν την κρισιμότητα της κατάστασης και να σταματήσουν να αντιμετωπίζουν το θέμα ως… ξένο.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες. Οφείλουμε να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων.
Πηγή