Ἀφιέρωμα 101 χρόνια μνήμης ἀπὸ τὀν ξεριζωμό τῶν Ποντίων … Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος Σταῦρος Παπαδόπουλος

Ὁ Χριστός καὶ ἡ Παναγία εὐλόγησαν τὸ δρόμο τῆς μεγάλης ἐπιστροφῆς μας στὀν Πόντο, τήν Ἑλλάδα τῆς Ἀνατολῆς. Ὁ οὐρανὸς προαναγγέλλει τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Παναγίας Σουμελᾶ στὸ μοναστήρι Της…
Γράφει ὁ πρωτοπρεσβύτερος
Σταῦρος Παπαδόπουλος

Δὲν ὑπάρχει ἑλληνικὴ ψυχή, ποὺ νὰ μὴ συγκινεῖται ἀπὸ τὴν ἱστορία τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ¹ καὶ τὸν ἀπάνθρωπο ξεριζωμὸ ἀπὸ τὶς προγονικές του ἑστίες.
Γῆ ἑλληνικότατη ἀπὸ τὸν 8 πΧ αἰῶνα, ἐξακολουθεῖ μέχρι καὶ σήμερα νὰ θυμίζει, μέσα ἀπὸ τὰ ἐρείπια, τὴ δόξα τοῦ Ἑλληνισμοῦ.
Μέσα στὶς ἐναλλαγὲς τῆς ἱστορίας του ὁ ἑλληνισμὸς τοῦ Πόντου στερεωνόταν, προόδευε, ἐξελλήνιζε καὶ ἐκπολίτιζε καὶ τὰ ἐνδότερα μέρη. Ἀντιμετώπιζε βαρβαρικὰ φύλα καὶ τ’ ἀφομοίωνε μὲ τὴν ὑπεροχὴ τοῦ πολιτισμοῦ του. Ἀντιμετώπιζε κατακτητὲς κι ἐπιδρομεῖς ἐπικίνδυνους καὶ ἀπειλητικούς: Μήδους, Πέρσες, Ρωμαίους, Ἄραβες, Τούρκους …
Ὁ Πόντος ἀντιστεκόταν, πολεμοῦσε, ἐπιζοῦσε καὶ συνέχιζε τὴν ἐκπολιτιστική του πορεία. Ἀλλεπάλληλες οἱ ἐξοντωτικὲς ἐπιχειρήσεις. Ὅμως οἱ Ἕλληνες τοῦ Πόντου ἄντεχαν, γιατί εἶχαν ἀδάμαστη ψυχή. Τριάντα αἰῶνες ἔμεναν στὰ βράχια τους, ποὺ τὰ μεταμόρφωσαν σὲ ἑστίες πολιτισμοῦ. Ἔμεναν ἀκρίτες αὐτοί, φρουροὶ τοῦ Ἑλληνισμοῦ, γενναῖοι, δημιουργικοί, στερεωμένοι στὴν πίστη τους καὶ στὶς παραδόσεις τῆς φυλῆς. Πάλεψαν κι ἄντεξαν.

Ἦρθε ὅμως ἡ τελευταία πράξη τοῦ δράματος: οἱ Νεοτοῦρκοι, καθοδηγημένοι ἀπὸ Εὐρωπαίους-Γερμανόφραγκους συμβούλους καὶ ἀπὸ τὰ συμφέροντά τους, κήρυξαν ἐξόντωση τῶν γηγενῶν πληθυσμῶν.

Πάντα ἐνοχλοῦσε ἡ προκοπὴ τῶν Ἑλλήνων τοῦ Πόντου καὶ τὸ φιλελεύθερο πνεῦμα τους. Καὶ προχώρησαν ἀκάθεκτοι στὴ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, μὲ τρόπους ἐξοντώσεως… «φυσικούς»! Μὲ τὰ περιβόητα τάγματα ἐργασίας. Μὲ τὴν ἐπιστράτευση δηλαδὴ τοῦ ἀνδρικοῦ πληθυσμοῦ, ἀπὸ 15 ἕως 45 ἐτῶν καὶ τὴν ἀποστολή τους στὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς, γιὰ νὰ δουλεύουν κάτω ἀπὸ προσχεδιασμένες, ἄθλιες, ἐξοντωτικὲς συνθῆκες μέσα στὰ ὀρυχεῖα ἢ σὲ διάνοιξη ὁδῶν.
Μὲ τὶς ἀπαγωγὲς πολιτῶν –ἀκόμη καὶ κοριτσιῶν– ἑλληνικῆς ἐθνικότητας, πρῶτα τοὺς κακοποιοῦσαν καὶ μετὰ τοὺς ἔσφαζαν! Μὲ τοὺς οἰκονομικοὺς ἀποκλεισμοὺς καὶ τοὺς ἔκτακτους δυσβάστακτους φόρους. Κυρίως μὲ τὸ δραματικὸ ἐκτοπισμὸ τῶν ἑλληνικῶν πληθυσμῶν, ἀπροειδοποίητα, πρὸς ἄγνωστες κατευθύνσεις, χωρὶς τρόφιμα, χωρὶς ροῦχα, χωρὶς νὰ τοὺς ἐπιτρέπεται νὰ δώσουν στοιχειώδη βοήθεια στοὺς γέρους γονεῖς τους, στὰ ἀνήλικα παιδιά τους καὶ στοὺς ἄρρωστους, ποὺ μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ γέμιζαν τὰ φαράγγια…!
Πάνω ἀπὸ 350.000 Ἕλληνες τοῦ Πόντου βρῆκαν οἰκτρὸ θάνατο ἀπὸ τοὺς Νεότουρκους στὶς πόλεις καὶ στὰ χωριά, στὶς χαράδρες καὶ στὰ βουνά, στὶς ἐξορίες καὶ στὶς φυλακές. Ὅσοι ἐπέζησαν ἦρθαν στὴν πληγωμένη μάννα – Ἑλλάδα.
Ἦρθαν γυμνοὶ ἀπὸ τὸ βιός τους, ἀλλὰ πλούσιοι στὸν πολιτισμό τους. Ἦρθαν μὲ τὸν πόνο καὶ τὴν ἀρχοντιά, μὲ τὴν τιμιότητα καὶ τὴν ἐργατικότητα. Ἦρθαν μὲ τὴν εὐσέβειά τους, τὶς εἰκόνες τους, τοὺς Ἁγίους τους, τὸν πλοῦτο τῆς ψυχῆς τους. Ἦρθαν ἔχοντας πάντα στραμμένο τὸ βλέμμα τῆς ψυχῆς τους στὴν Πατρίδα τὴν ἀλησμόνητη, στὴ γῆ τοῦ μακρινοῦ ὀνείρου τους…
Αὐτὰ ἀναφέρει ὁ σεβασμ. μητροπολίτης Δράμας κ. Παῦλος γιὰ τοὺς ἀδερφοὺς Ποντίους γνωστὸς γιὰ τοὺς ἀγῶνες του γιὰ τὴ δικαίωση τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ. Στὸ πρόλογο αὐτὸν γίνεται ἁπλὰ μία γενικὴ ἀναφορὰ στὴ Γενοκτονία. Στὸ κείμενο αὐτὸ θὰ προχωρήσω βαθύτερα. Θὰ ἀναφερθῶ σὲ πραγματικὰ συγκεκριμένα γεγονότα, στηριγμένα σὲ ἀδιαφιλονίκητες καὶ μὴ ἀμφισβητήσιμες² πηγές, ποὺ ἀφοροῦν στὴ φρικτὴ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τῶν Ἑλλήνων ἀδερφῶν μας τῆς «Ἑλλάδας τῆς Ἀνατολῆς»³
Οἱ Τοῦρκοι προσχεδίασαν καὶ προγραμμάτισαν μέχρι καὶ τὶς τελευταῖες λεπτομέρειες, τὴν ἐξαφάνιση ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ , κάνοντας ἀρχὴ ἀπὸ τοὺς Ἀρμένιους. Τύπωσαν πρῶτα ἕνα φυλλάδιο σὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀντίτυπα καὶ τὸ διένειμαν, ἀπ΄ ἄκρη σ΄ ἄκρη τῆς χώρας τους καὶ κυρίως στὸν Πόντο τὸ ἔτος 1912⁴, τὸ ὁποῖο ἀναφέρει: «Ἐμεῖς οἱ Τοῦρκοι πεινᾶμε καὶ βασανιζόμαστε. Ὑπεύθυνοι γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ τραβᾶμε, εἶναι οἱ γκιαούρηδες. Αὐτοὶ κρατοῦν στὰ χέρια τους τὸ βιός μας καὶ τὸ ἐμπόριό μας…
Μέχρι πότε θὰ κλείνουμε τὰ μάτια μας στὴ θρασύτατη ἐκμετάλλευση; Μὴν ἀγοράζετε προϊόντα τῶν γκιαούρηδων. Διακόψτε κάθε ἐπαφὴ μαζί τους…»
Βλέπουμε λοιπὸν πὼς προετοιμάζουν τὸν τούρκικο λαό, ποτίζοντας τὸν μὲ δηλητήριο καὶ μὲ τέτοια προπαγάνδα ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων Χριστιανῶν. Ἀρχίζουν τὸ ἐμπάργκο κατὰ τῶν ἑλληνικῶν προϊόντων καὶ καταστημάτων, γιὰ νὰ προχωρήσουν ἀργὰ καὶ συστηματικὰ στὴ σταδιακὴ ἐξόντωσή τους.
Ἡ προπαγάνδα τοῦ Νεοτούρκικου καὶ Κεμαλικοῦ καθεστῶτος ἀναφερόταν σὲ Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι χαρακτηρίζονται ὡς «πανοῦργα καὶ ἀπάνθρωπα ἄτομα, μὲ ἐμπορικὸ δαιμόνιο, ποὺ ἐκμεταλλεύονται τὸν ἀθῶο Τοῦρκο (!) ληστεύοντας τὴν ἐθνική μας περιουσία – λένε -,  ἡ ὁποία μεταφέρεται ἐκτός τοῦ κράτους (βλ. Θ. Μαλκίδης, σελ. 151).
Αὐτὸς ὁ τούρκικος λαός, γιὰ τὸν ὁποῖο ἡ νεοτούρκικη προπαγάνδα ἄλλα ὑποστήριζε, αὐτὸς ὁ  ἴδιος ὁ λαὸς ζοῦσε εἰρηνικὰ καὶ μὲ τοὺς Ἕλληνες καὶ μὲ τοὺς Ἀρμένιους Χριστιανούς, μέχρι  ποὺ οἱ νεότουρκοι ἄρχισαν τὴν «πλύση ἐγκεφάλου» μὲ τὰ ἐμπρηστικά τους συνθήματα καὶ τοὺς φλογεροὺς ἐχθρικοὺς λόγους τῶν κεμαλικῶν ἐνάντια στοὺς Χριστιανούς.
Ἡ κεντρικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ κινήματος «ΕΝΩΣΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΟΣ» πῆρε τὴν ἀπόφαση τὸν Μάρτιο τοῦ 1919 νὰ ἐκτοπίσει ὁλόκληρο τὸν ἑλληνικὸ πληθυσμό, ὄχι μόνο αὐτῶν, ποὺ κατοικοῦσαν στὰ παραευξείνια παράλια, ἀλλὰ καὶ ἐκείνων, ποὺ ἀπεῖχαν ἀπὸ τὶς ἀκτὲς ἑκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά, μὲ τὸ πρόσχημα δῆθεν τῆς προστασίας τους ἀπὸ τὰ ρωσικὰ πυρὰ καὶ τὰ κανόνια τῶν ρωσικῶν πολεμικῶν πλοίων, τὰ ὁποῖα ἔπλεαν στὸν Εὔξεινο Πόντο. Ὁ τουρκικὸς πληθυσμὸς τῶν χωριῶν καὶ τῶν παραλίων πόλεων δὲν μετακινήθηκε καθόλου. Ἔμειναν στὶς ἑστίες τους, λὲς καὶ ἦσαν ὅλοι αὐτοὶ ἀλεξίσφαιροι(!), σὲ περίπτωση ρωσικῆς ἐπίθεσης, ἡ ὁποία φυσικὰ ποτὲ δὲν ἔγινε!…
Ἔτσι δυστυχῶς ἄδειασαν κυριολεκτικὰ 1454 χωριὰ καὶ πόλεις, ὅπου ζοῦσαν στὴν πλειοψηφία τους ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἑλλήνων τοῦ Πόντου ( Θ. Μαλκίδης: ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ… σελ.83).
Μὲ τὴν ἀπουσία τῶν Ἑλλήνων ἀπὸ τὸν τόπο κατοικίας τους ἔμεναν τὰ χωράφια ἀκαλλιέργητα, τὰ σπίτια καὶ τὰ καταστήματα στὴν τύχη τους, ὅπως καὶ τὰ ζωντανά τους. Ἅρπαξαν, λεηλάτησαν, γκρέμισαν, ἔκαψαν καὶ κατέστρεψαν ὅ,τι ἑλληνικὸ σὲ βαθμὸ καὶ σημεῖο ποὺ νὰ μὴ θυμίζει πλέον ὅτι ἐδῶ κατοικοῦσαν πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ Ἕλληνες, τῶν ὁποίων ἡ «σκούφια» κρατοῦσε ἀπὸ προγόνους 3.000 καὶ πλέον χρόνων.
Ἀκριβῶς στὶς 19 Μαΐου τοῦ 2020 συμπληρώνονται 101 χρόνια ἀπὸ τὴν ἐναρκτήρια ἡμερομηνία τῆς ἀπόφασης τῶν νεότουρκων γιὰ τὸν τελειωτικὸ ἀφανισμὸ τῶν Ποντίων Ἑλλήνων Χριστιανῶν, τῶν «γκιαούρηδων» κατὰ τοὺς Τούρκους.
Ὀνόμασαν μάλιστα ὁλόκληρο τμῆμα τῆς πόλης Ἀμισοῦ (δηλ. τῆς Σαμψοῦντας) «19 Μαΐου»! Πλῆθος παραευξείνιων πόλεων ἔχουν ὁδοὺς μὲ τὴν ὀνομασία «19 Μαΐου 1919».

Κι ἐμεῖς, τί κάνουμε ἐμεῖς; Ποιὰ ἑλληνικὰ ἔντυπα, ἐφημερίδες καὶ περιοδικὰ εὐρείας κυκλοφορίας, ποιὰ ἑλληνικὰ μεγάλα τηλεοπτικὰ κανάλια πανελλήνιας ἐμβέλειας, ποιοὶ βουλευτὲς -ἐκπρόσωποι τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στὴ βουλὴ τῶν Ἑλλήνων- ἀσχολοῦνται ἢ θὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὴ μνήμη τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων ἀδικοχαμένων, σφαγιασθέντων, δολοφονηθέντων Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, οἱ ὁποῖοι διατήρησαν ἐκεῖ στὶς ἐσχατιὲς τῆς Ἀνατολῆς, στὸν Πόντο γιὰ 3.000 καὶ πλέον χρόνια τὴν ἑλληνική τους ταυτότητα, τὴ γλώσσα, τὴ θρησκεία καὶ τὶς παραδόσεις καὶ τὸν πολιτισμό τους.

Τὸ νεοτούρκικο κεμαλικὸ καθεστὼς στοχοποιεῖ τοὺς Ἕλληνες, μετὰ τοὺς Ἀρμένιους μὲ τὴν συμβολή, τὶς συμβουλὲς καὶ τὴν καθοδήγηση τοῦ Γερμανοῦ στρατηγοῦ Liman von Sanders, ἀπεσταλμένου ἀπὸ τὴν κεντρικὴ γερμανικὴ κυβέρνηση τοῦ Βερολίνου μὲ ἐντολὴ νὰ πετύχει τὸν ἀφανισμὸ ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ, ἀλλὰ μὲ τρόπους καὶ μέσα διαφορετικὰ ἀπ΄ αὐτά, ποὺ ἐφάρμοσαν σὲ βάρος τῶν Ἀρμενίων, τοὺς ὁποίους καὶ γενοκτόνησαν.
Οἱ Τοῦρκοι ἐπιστρατεύουν τοὺς Ἕλληνες ἄνδρες καὶ τοὺς χρησιμοποιοῦν σὲ καταναγκαστικὰ ἔργα στὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς, ἀφοῦ πρῶτα ὑπέφεραν μὲ τὶς ἀτελείωτες πορεῖες, μέσα στὰ βουνὰ μὲ φοβερὲς καιρικὲς συνθῆκες, μὲ κτηνώδη μεταχείρισή τους, ὥσπου νὰ φθάσουν σὲ συγκεκριμένους τόπους, ἑκατοντάδες χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὰ σπίτια, τὸν τόπο καὶ τὶς οἰκογένειές τους, στὰ τάγματα ἐργασίας (Ἀμελὲ Ταμπουροῦ=Θανάτου).
Τὴν ἐπιστράτευση αὐτὴ δὲν μποροῦν εὔκολα νὰ τὴν ἀποφύγουν οἱ Ἕλληνες Χριστιανοί, γιατί οἱ Νεότουρκοι ἐπέβαλαν στοὺς Πόντιους ἐξοντωτικὰ ποσὰ ἐξαγορᾶς τῆς στράτευσης (πετέλ), ποὺ ἔφθανε σὲ ὕψος ὁλόκληρης περιουσίας, ποσὰ τὰ ὁποῖα, δυστυχῶς, ἀδυνατοῦσε νὰ καταβάλει ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν Ἑλληνικῶν Χριστιανικῶν Ποντιακῶν οἰκογενειῶν.
Ὅσοι ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες ἔφθαναν ζωντανοὶ στοὺς τόπους τῶν καταναγκαστικῶν ἔργων, γιατί πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς πέθαναν κὰθ΄ ὁδῶν, ζοῦσαν στὸ πετσὶ τους τὴν τρομοκρατία, τὰ βασανιστήρια, τὴν πείνα, τὴ δίψα, τὶς ἄθλιες συνθῆκες ἐργασίας, σίτισης, στέγης, ἔνδυσης, ὑπόδυσης, ἰατροφαρμακευτικῆς περίθαλψης καὶ μεταχείρισης.
Πολλοὶ δὲν ἄντεχαν αὐτὴ τὴν κατάσταση καὶ ἐπιχειροῦσαν νὰ δραπετεύσουν. Ἂν τὰ κατάφερναν, κατέληγαν στὰ ποντιακὰ βουνά, κατατασσόμενοι στὶς ἀντάρτικες ὁμάδες, ζώντας σὰν τ΄ ἀγρίμια, μὲ χίλιες στερήσεις, μακριὰ ἀπὸ τὰ σπίτια, τὶς οἰκογένειες καὶ τοὺς δικούς τους, γιὰ εὐνόητους λόγους. Οἱ συγγενεῖς τους εἶχαν πλήρη ἄγνοια γιὰ τὴν τύχη τῶν δικῶν τους: ἀνδρῶν, παιδιῶν, ἀδερφῶν, ἀρραβωνιαστικῶν, γονέων. Ὅποιοι ἀπὸ τοὺς δραπέτες συλλαμβάνονταν, τοὺς περίμενε ὁ θάνατος.
Ἀλλὰ καὶ ὅσες καὶ ὅσοι μπόρεσαν νὰ ξεφύγουν ἐπίσης ἀπὸ τὶς ἐξορίες, τὶς πυρπολήσεις τῶν σπιτιῶν τους, τὶς λεηλατήσεις τῶν ὑπαρχόντων τους, τοὺς βιασμοὺς καὶ τὶς δολοφονίες, ἀναγκάστηκαν ἐπίσης νὰ καταφύγουν στὰ βουνά, κοντὰ στοὺς ἀντάρτες, ἐγκαταλείποντας τὶς προαιώνιες ἑστίες τους καὶ ἀναλαμβάνοντας ἀντιστασιακὴ δράση καὶ ἄμυνα ἀπέναντι στὸ ὀργανωμένο σχέδιο ἐξόντωσής τους καὶ ἀπὸ τὸν τακτικὸ στρατὸ καὶ ἀπὸ τοὺς ληστοσυμμορίτες καὶ ἐγκληματίες σφαγεῖς τοῦ Τοπὰλ Ὀσμάν.
Ἡ φυγὴ στὰ βουνὰ ἦταν ἡ μόνη διέξοδος σωτηρίας, παρὰ τὶς φοβερὲς ἐλλείψεις, δυσκολίες καὶ προβλήματα, ποὺ ζοῦσαν καθημερινὰ στ΄ ἀντάρτικα λημέρια  τῶν Ποντιακῶν Ἄλπεων. Ἐδῶ στὰ ὄρη τὸ ποσοστὸ ἐπιβίωσης ἦταν κατὰ πολὺ ὑψηλότερο ἀπ΄ ὅ,τι στὰ τάγματα ἐργασίας ἢ στὶς ἀτέλειωτες πορεῖες τῆς ἐκτόπισής τους καὶ τῶν ἐξοριῶν.
Οἱ Ἕλληνες Πόντιοι νεκροί, ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιὰ καὶ γέροντες, δὲν ἦσαν θύματα πολεμικῶν συγκρούσεων. Δὲν ἔπεσαν σὲ πεδία μάχης, ἀλλὰ δολοφονήθηκαν, ἀφοῦ προηγουμένως βασανίστηκαν φρικτὰ ἢ πέθαναν ἀπὸ πείνα, δίψα, κρύο ἢ καύσωνα ἢ χιόνια, παγωνιές, κακουχίες, ὁμαδικὲς σφαγὲς σὲ σπίτια, ἐκκλησίες, σχολεῖα, ἀποθῆκες. Τὰ κουφάρια τῶν Ποντίων γέμισαν ποτάμια, λίμνες, χαράδρες, φαράγγια, σπηλιές, κοιλάδες, ρεματιές, δασικὰ μονοπάτια  καὶ μονοπάτια τῶν μικρασιατικῶν ἐρήμων.

Ὅλος ὁ Πόντος ἁγιάζεται γιὰ ἄλλη μία φορά. Καθίσταται τόπος νεομαρτύρων τῆς Πίστης καὶ τῆς Ἐλευθερίας. Οἱ σκόπιμες καὶ διαρκεῖς μετακινήσεις τοῦ ἄμαχου πληθυσμοῦ χωριῶν καὶ πόλεων, κυρίως γυναικοπαίδων καὶ γερόντων, ἀφοῦ ὁ ἀνδρικὸς ἑλληνικὸς πληθυσμὸς εἶχε σταλεῖ στὰ Ἀμελὲ Ταμπουροῦ ( τάγματα ἐργασίας= θανάτου), ὑποφέρουν τέτοια καὶ ὅσα δὲν μπορεῖ νὰ συλλάβει καὶ ὁ πλέον ἀρρωστημένος ψυχανώμαλος καὶ ἀνθρώπινος νοῦς!…

Οἱ Τοῦρκοι εἶναι οἱ πρῶτοι διδάξαντες τῆς ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία καὶ μάλιστα, στὴν περίπτωση τῶν Ἑλλήνων, μὲ τὴν καθοδήγηση τῶν Γερμανῶν φίλων καὶ συμμάχων τους. Πῆραν μάλιστα οἱ τελευταῖοι μαθήματα γενοκτονίας, τὰ ὁποῖα ἐφάρμοσαν κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ὄχι μόνο στὰ κρεματόρια Γερμανίας, Αὐστρίας, Πολωνίας, τὰ γνωστὰ σὲ βάρος ἑκατομμυρίων  Ἑβραίων , ἀλλὰ καὶ σὲ πόλεις καὶ χωριὰ τῆς κατεχόμενης ἀπ’ αὐτοὺς Ἑλλάδος.
Ὁ καθηγητὴς Ραφαὴλ Λέμκιν, τοῦ Πανεπιστημίου Γέϊλ, ἀναδείχθηκε πρωτεργάτης ἐναντίων ὅσων ἔκαναν γενοκτονίες, ὅπως τῶν ΝΑΖΙ ἐναντίων τῶν Ἑβραίων καὶ ὅπως ἐπίσης ἐναντίον ἐκείνων, ποὺ ἐξολόθρευσαν εὐρωπαϊκοὺς καὶ μὴ λαούς, πρὶν καὶ κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Λέει συγκεκριμένα, ὅτι «ἐπιδόθηκαν στὴ σκόπιμη καὶ συστηματικὴ γενοκτονία, στὴν ἐξόντωση φυλετικῶν καὶ ἐθνικῶν ὁμάδων μεταξύ του ἄμαχου πληθυσμοῦ…»
Ὑπῆρξαν περιοχὲς στὸν Πόντο ὅπου ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία ἦσαν Ἕλληνες, ὅπως λ.χ. σὲ 55 χωριὰ Κρώμνης, Ἀργυρούπολης, Σάντας κλπ. ὑπῆρχαν καὶ ζοῦσαν, ἀπέναντι σὲ 9.533 μουσουλμάνους, 28.960 Ἕλληνες ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ 17.200 Ἕλληνες κρυπτοχριστιανοί (!), οἱ ὁποῖοι κάποτε ἀλλαξοπίστησαν διὰ τῆς βίας. Τὰ στοιχεῖα ἀνήκουν σὲ ἔρευνα τοῦ προξένου τῆς Ἀγγλίας στὴν Τραπεζούντα, Stevens.
Ὁ Ἁμερικανὸς Χένρυ Μοργκεντάου σημειώνει τὰ ἑξῆς: 1.000.000 ἀπὸ τὰ 2.500.000 σχεδὸν τοῦ συνόλου τῶν Ἑλλήνων, πῆραν τὸ δρόμο τῆς ἐξορίας, τοῦ ἐκτοπισμοῦ ἀπὸ τὰ χωριὰ καὶ τὶς πόλεις τους, πρᾶγμα ποὺ σήμαινε τὴν καταδίκη τους σὲ θάνατο ἑνὸς ὁλόκληρου λαοῦ…
Ὁ ἴδιος ἀναφέρει ἀκόμη, ὅτι ἀμερικανικὲς ἀσφαλιστικὲς ἐταιρίες, ποὺ δραστηριοποιοῦνταν καὶ στὸν Πόντο, εἶχαν ὑπογράψει μὲ Ἀρμένιους καὶ Ἕλληνες ἀσφαλιστήρια ζωῆς καὶ διαπίστωναν, ὅτι ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τῶν πελατῶν τους ἦσαν νεκροὶ , χωρὶς νὰ ἔχουν ὁρίσει κληρονόμους.
Ὁ ἐπικεφαλῆς ὅμως τῶν Νεοτούρκων, Ταλαὰτ πασᾶς, ἐπέτυχε νὰ περιέλθουν ὅλα τὰ χρήματα τῶν ἀποζημιώσεων στὸ τούρκικο κράτος, δῆθεν γιὰ νὰ ἀποδοθοῦν στοὺς δικαιούχους!…
Χιλιάδες Ἕλληνες ἀναγκάστηκαν μπρὸς στὰ βασανιστήρια, στὴ βία, στὶς ἐκτοπίσεις, στοὺς βιασμοὺς γυναικῶν πάσης ἡλικίας, στὶς πυρπολήσεις καὶ δολοφονίες, ν΄ «ἀσπαστούν» τὸ Ἰσλάμ. Τὴν ἡμέρα εἶχαν ἀμφίεση μουσουλμάνων κι ἔφεραν τούρκικα ὀνόματα. Τὰ βράδυα ὅμως ζοῦσαν χριστιανικά, ἔκαναν κρυφὰ χριστιανορθόδοξους γάμους, βαφτίσεις, θεῖες λειτουργίες, ἀκόμη καὶ κηδεῖες, ξεθάβοντας τὶς νύχτες τοὺς δικούς τους ἀπὸ τὰ τούρκικα νεκροταφεῖα καὶ ξαναθάβοντάς τους στὰ ἑλληνικὰ χριστιανικὰ κοιμητήρια.
Τὰ θλιβερὰ νέα γιὰ τὸν ξεκληρισμὸ  τῶν Ἑλλήνων μεταφέρονται μυστικά, κυρίως ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀμάσειας Γερμανὸ Καραβαγγέλη, τὸν γνωστό μας ἀπὸ τοὺς μακεδονικοὺς ἀγῶνες, ποὺ οἱ σημερινοὶ ἐθνομηδενιστὲς ἐννοοῦν νὰ τοὺς ἀγνοήσουμε καὶ ἀπὸ τὴν ἱστορία μας ἀκόμη, τοῦ δεσπότη λοιπόν, ποὺ ὑπῆρξε τὸ δεξὶ χέρι τοῦ ἀθάνατου μακεδονομάχου ἥρωα Παύλου Μελᾶ, μεταφέρονται τὰ νέα στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ ἀπὸ ἐκεῖ γίνονται γνωστὰ στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο.

Τὰ φοβερὰ ἐγκλήματα τῶν κεμαλικῶν εἶναι γνωστὰ στοὺς ἁρμοστὲς τῶν Μεγάλων Δυνάμεων. Ἐνημερώνονται ἐπίσης οἱ πρόεδροι τῶν ΗΠΑ, τῆς Ἀγγλίας, τῆς Γαλλίας, τῆς Ἰταλίας, τοῦ Βατικανοῦ  καὶ Κ.Τ.Ε. ( Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν), στὴ Γενεύη τῆς Ἐλβετίας, ἀλλὰ δυστυχῶς κανεὶς δὲν συγκινεῖται ἀπὸ τὴ δυστυχία καὶ τὴν ἐξόντωση τῶν Ἑλλήνων.

Ποῦ ἦσαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι», αὐτοὶ οἱ ἴδιοι, ποὺ ἔβαλαν μπροστὰ κι ἔσπρωξαν τὴ φτωχή, μικρὴ καὶ ἀδύναμη χώρα τὴν Ἑλλάδα σ΄ αὐτὴ τὴ φοβερὴ περιπέτεια, ὕστερα μάλιστα ἀπὸ τὴν ἀτυχῆ ἔκβαση τοῦ πολέμου τοῦ ΄97; Κι ὅταν διαπίστωσαν, ὅτι οἱ Τοῦρκοι διαρκῶς ὑποχωροῦν, ὑποκύπτουν καὶ κατανικῶνται, τότε ἀκριβῶς τότε, ἐγκαταλείπουν τοὺς Ἕλληνες, ἐνισχύοντας τὸν Κεμὰλ Μουσταφὰ καὶ τὰ στρατεύματά του μὲ κάθε τρόπο καὶ μέσο, ὅπως ἐπίσης καὶ δυστυχῶς ἔπραξαν σὲ βάρος μας καὶ οἱ φίλοι καὶ ὁμόδοξοί μας Ρῶσοι, ἐγκαταλείποντας τὴν Τραπεζούντα καὶ προσφέροντας στὸν Κεμάλ, ὄχι μόνον πολεμικὸ ὑλικὸ καὶ ὀχήματα, ἀλλὰ καὶ πολλὰ χρήματα!
Ἔτσι καταφέρθηκε τὸ φοβερὸ χτύπημα, ἄλλο ἕνα, κατὰ τῶν Ἑλλήνων, αὐτὴ  τὴ φορὰ τῶν Ἑλλήνων στρατιωτῶν. Ἔτσι ἐγκαταλείφτηκαν στὴν τύχη τους ἑκατοντάδες χιλιάδες Πόντιοι.

Ποῦ ἦσαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι», ὅταν γινόντουσαν μπρὸς στὰ μάτια τους τὰ πιὸ στυγερὰ ἐγκλήματα, ποὺ παρόμοια μέχρι τότε δὲν εἶχε ζήσει ἡ ἀνθρωπότητα.

Κανείς τους δὲν εἶχε μάθει γιὰ τὴν γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων; Κανείς τους δὲν ἔβλεπε τὴ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ  τῶν Ἑλλήνων, ποὺ διέφερε ἀπὸ τὴν προηγηθεῖσα τῶν Ἀρμενίων, ποὺ ἦταν ὄντως πιὸ στυγερὴ καὶ φοβερή; Κανείς τους στὰ μετέπειτα χρόνια δὲν ἔμαθε καὶ δὲν εἶδε τὰ ἐγκλήματα τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο μὲ τὸν διαμελισμό της καὶ τὴν παράνομη κατοχὴ τοῦ 40% περίπου τοῦ βορείου τμήματος τοῦ ἀνεξάρτητου κράτους καὶ μάλιστα πλήρους μέλους τῆς Εὐρωπαϊκῆς Κοινότητας; Ἀφῆστε τοὺς ἑκατοντάδες ἀγνοουμένους, ποὺ οἱ δικοί τους ἀκόμη τοὺς περιμένουν!…
Κανεὶς ἀπὸ τοὺς φίλους, τοὺς ἑταίρους καὶ συμμάχους μας δὲν βλέπει τὴ διαρκῶς αὐξανόμενη ἐπιθετικὴ πολιτικὴ τῆς γείτονος Τουρκίας σὲ βάρος μας; Αὐτοὶ ἀπειλοῦν, πιέζουν καὶ προβαίνουν διαρκῶς σὲ ἐχθρικὲς ἐνέργειες ἐναντίον μας, ἀπειλώντας μας νὰ μᾶς πνίξουν στὰ νερὰ τοῦ Αἰγαίου καὶ τῆς Μεσογείου, ὅπως ἔπραξαν λέει ὁ  ἴδιος ὁ γενίτσαρος Ἐρντογὰν μὲ τοὺς ἀντάρτες Πόντιους στὴ Μαύρη Θάλασσα ἢ στὴν Σμύρνη, ποὺ τὴν κατέκαυσαν καὶ ποὺ θρήνησε χιλιάδες Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι γιὰ τὴν κ. Ρεπούση ἦσαν θύματα συνωστισμοῦ, γιὰ δὲ τὸν κ. Ν. Φίλη δὲν ὑπῆρξε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ! Μποροῦν νὰ μᾶς ποῦν ὁ Ἐρντογὰν ἢ ὁ κ. Φίλης γιὰ τὰ παιδάκια, τὰ ἑλληνόπουλα, ποὺ τὰ μετέφεραν μὲ ψαροκάϊκα ἀνοιχτά τῆς Ἀμισοῦ ἢ Κερασούντας καὶ τὰ ἄδειαζαν στὰ παγωμένα νερὰ τοῦ Εὔξεινου Πόντου!!! Ἀποτελοῦσαν κι αὐτὰ κίνδυνο γιὰ τὴν Τουρκία;
Ἕλληνες συγγραφεῖς, λογοτέχνες, ποιητές, ἠθοποιοὶ καὶ γενικὰ ἄνθρωποι τῶν γραμμάτων καὶ τῶν τεχνῶν, πληροφορημένοι κυρίως ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο γιὰ τὰ φοβερὰ ἐγκλήματα τῶν Νεοτούρκων, σὲ βάρος τῶν Ποντίων καὶ ὄχι μόνον, προβαίνουν σὲ ἔντονες ἔγγραφες διαμαρτυρίες.
Μεταξὺ ἄλλων, γράφουν: «…Οἱ Τοῦρκοι ἐφόνευσαν ὅλους ἀνεξαρτήτως τοὺς Ἕλληνες χριστιανούς, κατοίκους τῆς Μερζιφούντας, ἀφοῦ πρῶτα ἐλεηλάτησαν καὶ πυρπόλησαν τὰ ἑλληνικὰ σπίτια. Τοὺς προσπαθήσαντας νὰ διαφύγουν, νὰ διασωθοῦν, τοὺς τουφέκισαν, τοὺς ἐθανάτωσαν… Μετατόπισαν- ἐκτόπισαν ὅλον τὸν ἄρρενα πληθυσμὸ τῶν πόλεων: Τριπόλεως, Κερασοῦντος, Ὀρδούς, Οἰνόης, Ἀμισοῦ, Πάφρας, Σινώπης. Κὰθ΄ ὁδὸν κατέσφαξαν τοὺς πλείστους ἐξ αὐτῶν. Ἔκλεισαν ἐντός τοῦ ναοῦ τοῦ χωριοῦ Ἔλεζλη, ἐν Σολοὺ- ντερὲ , 535 Ἕλληνες καὶ τοὺς κατέσφαξαν, διασωθέντων μόνον τεσσάρων!
«Πρώτους ἔσφαξαν 7 ἱερεῖς, διὰ πελέκεως, πρὸ τῆς θύρας τοῦ ναοῦ. Ἀπηγχόνισαν ἐν Ἀμασεία 168⁵ προκρίτους ἐξ Ἀμισοῦ καὶ Πάφρας. Ἐβίασαν ὅλας ἀνεξαιρέτως τὰς γυναίκας, τὰς παρθένους καὶ τὰ παιδιά. Τὰς ὡραιοτέρας δὲ παρθένους καὶ τοὺς νέους ἔκλεισαν εἰς τὰ χαρέμια. Πλεῖστα βρέφη ἐφόνευσαν, ἐκσφενδονίζοντας αὐτὰ κατὰ τῶν τοίχων⁶!…¨
Μεταξὺ τῶν ὑπογραψάντων τὴ διαμαρτυρία, ξεχωρίζουν ἠχηρὰ καὶ μεγάλα γνωστὰ ὀνόματα Ἑλλήνων ποιητῶν, πεζογράφων καὶ λοιπῶν καλλιτεχνῶν.

Ὅλες οἱ κατηγορίες κατὰ τῶν Τούρκων στηρίζονται σὲ ἀδιάσειστα ἱστορικὰ ντοκουμέντα, σὲ ἔγγραφα ξένων διπλωματικῶν ἀποστολῶν καὶ σὲ κείμενα δημοσιογράφων παγκοσμίου κύρους, ποὺ ἔζησαν τὴ φρίκη τῆς γενοκτονίας. Τὰ δημοσίευσαν στὰ ἔντυπά τῆς ἐποχῆς ἐκείνης, σὲ ἐφημερίδες καὶ περιοδικά.

Τὰ περισσότερα ὅμως ἀπ’ αὐτά, γιὰ εὐνόητους πολιτικο-στρατιωτικούς, οἰκονομικο- παγκοσμιοποιητικοὺς λόγους ἀποσιωπήθηκαν κι ἐξακολουθοῦν δυστυχῶς ἀκόμη καὶ σήμερα νὰ ἀποσιωπῶνται. Σὰν παράδειγμα σᾶς ἀναφέρω γιὰ τὸ φοβερὸ ἔγκλημα γενοκτονίας, ποὺ συνέβη στὴν πόλη Μερζιφούντα, μπροστὰ στὰ μάτια Ἄγγλων καὶ Ἀμερικάνων, ποὺ οἱ τελευταῖοι εἶχαν καὶ δική τους στρατιωτικὴ ἀποστολὴ στὴν πόλη αὐτὴ καὶ τὸ γνωστὸ σχολεῖο «Ἀνατόλια» καὶ ἕδρα ἀμερικάνικης χριστιανικῆς ἀποστολῆς. Αὐτά, χωρὶς ἄλλα σχόλια!…
Μήπως στ΄ ἀλήθεια πιστεύετε, ὅτι μόνον οἱ ξένοι, γιὰ δικούς τους λόγους, κρύβουν τὴν ἀλήθεια τῶν τραγικῶν γεγονότων, ποὺ συνέβησαν σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων καὶ δὴ τῶν Ποντίων; Ὄχι! Λυπᾶμαι! Εἶναι ἄκρως ἀπογοητευτικό! Οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ ἄνδρες ἢ ἦσαν τόσο κοντόφθαλμοι καὶ ἠλίθιοι, ὥστε νὰ μὴν ἔχουν ἀντιληφθεῖ, ὅτι οἱ «φίλοι καὶ σύμμαχοι» μας τοὺς χρησιμοποίησαν ἐξυπηρετώντας καθαρὰ καὶ πρῶτα-πρῶτα δικά τους συμφέροντα καὶ τὶς δικές τους κατακτητικὲς βλέψεις στὶς πλουτοπαραγωγικὲς πηγὲς τοῦ Πόντου καὶ τῆς ὑπόλοιπης Μ. Ἀσίας.

Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἔμαθαν καὶ νὰ μὴν ἀντιλήφθηκαν οἱ Ἕλληνες πολιτικοὶ τὸν σφαγιασμὸ τῶν Ἑλλήνων, τὴν καταστροφὴ καὶ τὴν συντελούμενη γενοκτονία ἑκατοντάδων χιλιάδων Ἑλλήνων τῆς «Ἑλλάδας τῆς Ἀνατολῆς»: Θράκης, Πόντου, Καππαδοκίας καὶ Ἰωνίας.

Ὡς Πόντιοι Πιλάτοι «ἔπλυναν» καὶ αὐτοὶ τὰ χέρια τους ἀπὸ τὸ αἷμα τῶν ἀθώων Ἑλλήνων, κυρίως τοῦ Πόντου, ἐγκαταλείποντάς τους στὴν τύχη τους. Οἱ δῆθεν «φίλοι καὶ σύμμαχοι» μας, ἀκόμη δυστυχῶς καὶ οἱ ὁμόδοξοι Ρῶσοι, ἐνίσχυσαν μὲ ὅπλα, πολεμοφόδια, ὀχήματα, χρήματα καὶ ὅ,τι ἄλλο ἀναγκαῖο στρατιωτικὸ ὑλικό, τὰ στρατεύματα τοῦ Κεμάλ, γιὰ νὰ ὁλοκληρώσει τὸ «μωαμεθάριστο» σατανικὸ ἔργο τοῦ ἀφανισμοῦ τῶν γκιαούρηδων καὶ νὰ ἐγκαθιδρύσει τὸ νέο τούρκικο κεμαλικὸ καθεστώς.
Τελικὰ τὸ μέγα ἔγκλημα κατὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπιτελέστηκε, τότε συμφωνήθηκε ἡ ἀνταλλαγὴ πληθυσμῶν μὲ τὴν συμφωνία τῆς Ζυρίχης, ποὺ περιλάμβανε φυσικὰ καὶ πολλοὺς ἄλλους ὅρους, ἐκτός τῆς ἀνταλλαγῆς.
Αὐτὴ ἔγινε μὲ βάση τὸ θρήσκευμα καὶ ὄχι τὴν ἐθνικὴ ταυτότητα, πρᾶγμα ποὺ ἐμπόδισε δεκάδες χιλιάδες Ἑλλήνων τοῦ Πόντου, νὰ στερηθοῦν τὴν μεγάλη Πατρίδα, τὴν Ἑλλάδα, ἀφοῦ κάποτε εἶχαν βίαια ἐξισλαμιστεῖ, ἀλλὰ παρέμεναν κρυπτοχριστιανοί, ἀκόμη καὶ μέχρι σήμερα. Αὐτοὶ δυστυχῶς ἐμποδίστηκαν νὰ ἔρθουν μαζὶ μὲ τοὺς ὑπόλοιπους ἐδῶ.
Ὅσοι ἦρθαν, διώχθηκαν ἀπὸ τὴν πατρῶα γῆ, ὡς Χριστιανοί. Ὅσοι Πόντιοι γλίτωσαν τὸ θάνατο ἀπὸ τὰ Ἀμελὲ Ταμπουροῦ, τὶς ἐξορίες καὶ τὶς δολοφονίες, ἔφθασαν στὴν Ἑλλάδα, σὰν σκιάχτρα καὶ ἀνθρώπινες σκιὲς τοῦ ἑαυτοῦ τους, μὲ ξεσκισμένα κουρέλια σὲ ψυχὲς καὶ ροῦχα, λὲς καὶ ξεπήδησαν μέσα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐφιαλτικὰ ὄνειρα, ποὺ μπορεῖ νὰ δεῖ κανεὶς ἢ νὰ φανταστεῖ ἄνθρωπος. Ξεριζωμένοι ἀπὸ τὸν τόπο τους, ὅπου οἱ βάρβαροι δὲν ἄφησαν σχεδὸν τίποτα ὄρθιο, ποὺ νὰ θυμίζει τὴν ἐδῶ παρουσία τῶν Ἑλλήνων Ποντίων, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν βίαια τὴν γενέτειρα καὶ πατρῶα γῆ, τὰ ἱερὰ καὶ τὰ ὅσια, τοὺς νεκροὺς καὶ ἀγνοουμένους⁷  τους, τὴν κινητὴ καὶ ἀκίνητη περιουσία τους, γιὰ νὰ ἔρθουν στὴν Ἑλλάδα γυμνοὶ καὶ ξυπόλυτοι, μὴν παύοντας ὅμως νὰ ἐλπίζουν στὴν ἐπιστροφὴ τους κάποτε πάλι στὰ πατρῶα ἐδάφη… Εἴθε ὁ Θεός νὰ εὐλογήσει! Καὶ θὰ εὐλογήσει νὰ εἶστε βέβαιοι γιὰ τὴν ἐπιστροφή μας στὴν Ἑλλάδα τῆς Ἀνατολῆς.

Δυστυχῶς ἡ Τουρκία, ἐπιτρέψτε μου νὰ ἐπαναλάβω, ὅτι ἐξακολουθεῖ καθημερινὰ νὰ ἀπειλεῖ, νὰ πιέζει, νὰ παραβιάζει τὸν ἐναέριο καὶ θαλάσσιο χῶρο μας, νὰ δημιουργεῖ διαρκῶς πρόσφορο ἔδαφος γιὰ θερμὰ ἐπεισόδια καὶ μάλιστα «κάτω ἀπὸ τὴ μύτη» τῶν Νατοϊκῶν φίλων καὶ συμμάχων μας, ὅπου – ὑποτίθεται – ἀνήκει καὶ ἡ Τουρκία μαζὶ μὲ τὴν Ἑλλάδα στὸν ἴδιο συνασπισμό. Αὐτοὶ ἀνέχονται σιωπηρά, ἴσως ἀκόμη καὶ νὰ ἐνθαρρύνουν τοὺς Τούρκους, ὅπως συνέβη καὶ στὸ παρελθόν, πρὶν ἀπὸ 100 χρόνια ποὺ ἔπραξαν σὲ βάρος μας, ἀδιαφορώντας γιὰ τὰ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀθώα θύματα ὅλων τῶν περιοχῶν τῆς «Ἑλλάδας τῆς Ἀνατολῆς», ὅπως ἐγὼ χαρακτηρίζω καὶ ὀνομάζω τὶς ἀλησμόνητες Πατρίδες.

Στὸ πνεῦμα της μὴ διατάραξης τῶν καλῶν σχέσεων μὲ τὴν Τουρκία, ἐμεῖς συνεχῶς σιωποῦμε, συνεχῶς ὑποχωροῦμε, ἀποβάλλοντας ἀπὸ τὸ λεξιλόγιό μας, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν μνήμη μας τὰ «μολὼν λαβὲ» τὸ «ἐλευθερία ἢ θάνατος», καὶ τὸ «Ὄχι» τοῦ ΄40.
Ξεχνοῦμε δυστυχῶς, ὅτι κάποια πράγματα εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα καὶ πρέπει νὰ εἶναι καὶ νὰ μείνουν ἔτσι μὲ ὅποιο κόστος σὲ ζωὲς καὶ ὑλικά. Οἱ λαοὶ ποὺ λησμονοῦν τὴν ἱστορία τους, εἶναι καταδικασμένοι ἢ νὰ ξαναζήσουν τὶς ἴδιες συμφορὲς ποὺ ἔζησαν στὸ παρελθὸν ἢ νὰ σβηστοῦν ἀπὸ τὸ γεωγραφικὸ χάρτη.
Τὸ 1930 ὑπογράφτηκε ἑλληνοτούρκικο σύμφωνο φιλίας, δυστυχῶς πάλι σὲ βάρος τῶν Ἑλλήνων ὄχι μόνο δὲν δίνει καμία ἀποζημίωση στοὺς Ἕλληνες, ποὺ ἐκδιώχθηκαν ἀπὸ τὶς ἑστίες τους κι ἔφτασαν ζωντανοὶ στὴ μεγάλη Πατρίδα.
Τὸ ἔργο τοῦ Ἠλία Βενέζη : «Νο. 31328» εἶναι γιὰ χρόνια ἀπαγορευμένο ἀπὸ τὴν λογοκρισία. Ἡ σκόπιμη ἀποσιώπηση καὶ συχνὰ παραποίηση τῆς ἱστορικῆς ἀλήθειας, ἀπὸ μέρους τῶν ἐκπροσώπων τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας, ἐξυπηρετοῦν ἄλλων σκοποὺς καὶ ἄλλων συμφέροντα, ἐλπίζω χωρὶς ἴδιον ὄφελος!…

Στὸ ὄνομα δῆθεν τῆς εἰρήνης καὶ τῶν σχέσεων καλῆς γειτονίας, δὲν γίνεται κἄν μνεία τῶν γεγονότων τοῦ χαμοῦ ἀθώων ἀνδρῶν, γυναικῶν, παιδιῶν καὶ γερόντων.

Ἄλλη μία φορὰ – ΔΥΣΤΥΧΩΣ – ἀκόμη καὶ αὐτὸς ὁ μέγας Ἐθνοπατέρας (;) Ἐλευθέριος Βενιζέλος καὶ πρωθυπουργὸς τότε τῆς χώρας, ὄχι μόνο παρότρυνε τοὺς Ποντίους νὰ ξεχάσουν ὅ,τι προηγήθηκε στὸν Πόντο, προχωρώντας ἕνα βῆμα πιὸ μπροστά, πρότεινε τὸν σφαγέα τῶν Ἑλλήνων Μουσταφᾶ Κεμὰλ γιὰ τὸ βραβεῖο Νόμπελ Εἰρήνης!!!
Ἀλλὰ δὲν εἶναι μόνο ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος. Ἀκολούθησαν καὶ ἄλλοι. Ὁ Ἰωάννης Μεταξὰς χαρίζει στὶς 12 Φεβρουαρίου τοῦ 1937 τὸ σπίτι στὴ Θεσσαλονίκη, ὅπου τάχα γεννήθηκε ὁ Κεμάλ, τὸ χαρίζει στὴν Τουρκία, ἐνῶ ἡ ἀλήθεια εἶναι διαφορετική.
Ἀργότερα ὁ Παπάγος δέχεται νὰ ὑπογράψει νέο σύμφωνο φιλίας καὶ συνεργασίας μὲ τοὺς Τούρκους, τὸ ὁποῖο φυσικὰ δὲν ἦταν πρὸς τὸ συμφέρον τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς.
Ὁ μεγάλος Δημήτρης Ψαθᾶς, τὰ λέει ἔξω ἀπὸ τὰ δόντια στὸ ἔργο του: «Γῆ τοῦ Πόντου»⁸: «Οὔτε ἐπιτρέπεται, νὰ θυσιάζουμε τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια σὲ καμία σκοπιμότητα, ὅπως δυστυχῶς καθιερώθηκε νὰ γίνεται ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ χαράχθηκε ἡ λεγόμενη ἑλληνοτουρκικὴ φιλία. Ἡ ἄστοχη τακτική τῆς ἀποσιώπησης τῶν γεγονότων τῆς Ἱστορίας, ἦταν ἴσως ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους, ποὺ τόσο ἄσχημα πορεύτηκε ἡ «φιλία» μὲ τοὺς Τούρκους. Νὰ ρίξουμε τὸ πέπλο τῆς λήθης στὸ παρελθόν, ἀλλὰ νὰ ξέρουμε, ὄχι νὰ κρύβουμε…¨
Δὲν ἦσαν αὐτοὶ οἱ μόνοι, ποὺ συμπεριφέρθηκαν ὅπως οἱ προαναφερθέντες. Οἱ σημερινοὶ κὰθ΄ ὕλην ἁρμόδιοι, τολμοῦν ν΄ ἀπαλείψουν -καὶ μὲ ποιὸ ἀλήθεια δικαίωμα- ὁλόκληρες περιόδους τῆς ἱστορίας μας ἀπὸ τὰ ἀναλυτικὰ προγράμματα καὶ τὰ σχολικά μας βιβλία, γεγονότα, τόπους, ἡμερομηνίες καὶ ὀνόματα.

Παραποιοῦνται ἢ παραμορφώνονται, γιὰ χάρη δῆθεν φιλίας μεταξὺ τῶν λαῶν. Δὲν πείθουν ὅμως κανέναν οἱ ἐθνομηδενιστὲς καὶ οἰκουμενιστές, οἱ ὀπαδοὶ τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς ἰσοπέδωσης τῶν πάντων. Αὐτοὶ γίνονται καταγέλαστοι στὰ μάτια τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, καταδικαστέοι στὴν κρίση ὅλων μας, ἐξαιτίας βέβαια τῆς παρανόησης καὶ παραποίησης τῶν ἱστορικῶν στοιχείων.

Νὰ τὸ ποῦμε ἄλλη μία φορά: Κανέναν δὲν πείθουν, ὅταν ὑποστηρίζουν ὅτι τὰ ἀμέτρητα θύματα στὴ Σμύρνη ἦσαν ἐξαιτίας τοῦ «συνωστισμοῦ» ἢ δὲν ὑπῆρξε ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ στὸν Πόντο ἢ ὅτι στὰ χρόνια τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ οἱ Ἕλληνες περνοῦσαν καλύτερα καὶ πάντρευαν τὶς θυγατέρες τους μὲ Τούρκους πασάδες ἢ ἡ ἐπανάσταση τοῦ ΄21 ὑπῆρξε ταξική!!!

Ἀλλὰ ὅσο ἐμεῖς ὑποχωροῦμε, ἄλλο τόσο οἱ ἄλλοι διεκδικοῦν κάτι ποὺ ποτὲ τους δὲν τοὺς ἀνῆκε. Βασίζονται στὴν ὑπεροπλία καὶ στὴν ἀριθμητική τους ὑπεροχή.

Ἡ Τουρκία ἔχει στὸν στόχο της ὅσοι ἐργάζονται γιὰ τὴν ἀναγνώριση τῆς ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ παγκοσμίως. Ἕνας ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες αὐτῆς τῆς προσπάθειας εἶναι ὁ Μιχάλης Χαραλαμπίδης, ὁ ὁποῖος πέτυχε νὰ θεσπίσει διὰ νόμου τὸ 1994, τὴν 19 Μαΐου ὡς ἡμέρα Ἐθνικῆς Μνήμης καὶ ἀργότερα ἀπὸ τὸ 1996 τὴν 14 Σεπτεμβρίου ἐπίσης ὡς ἡμέρα μνήμης αὐτῶν τῶν τραγικῶν γεγονότων.
Πῶς ὅμως συμβιβάζεται, στὶς 19 Μαΐου τοῦ 1996, σὲ ἡμέρα μνήμης, νὰ προσγειώνονται σὲ στρατιωτικό μας ἀεροδρόμιο στὴν Ν. Ἀγχίαλο τούρκικα πολεμικὰ ἀεροσκάφη (!), ὁ δὲ γνωστός μας τραγουδιστὴς Ρουβᾶς, νὰ πραγματοποιεῖ στὰ κετεχόμενα ἐδάφη τῆς Κύπρου συναυλία, πάντα στὸ πνεῦμα τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας!!!

Στὶς 19 Μαΐου τοῦ 1998 ἀποπειράθηκαν νὰ στείλουν στὴν Ἄγκυρα τὴν κρατικὴ ὀρχήστρα Ἀθηνῶν, ἐνῶ κατέθεσαν στεφάνια Ἕλληνες πρωθυπουργοὶ καὶ ὑπουργοὶ , κατὰ τὶς ἐπίσημες ἐπισκέψεις τους στὴν Τουρκία. Σὲ ποιόν; Στὸν σφαγέα, στὸν ἐξολοθρευτὴ τῶν Ἑλλήνων!

Οἱ Ἕλληνες Πόντιοι ἐκφράζουν τὴν βαθειά τους θλίψη, πικρία καὶ ἀπογοήτευση ἀπέναντι στοὺς δῆθεν φίλους καὶ συμμάχους, γιατί μπροστὰ στὰ μάτια τους σφαγιάστηκαν καὶ σφαγιάζονταν ἀπὸ τοὺς Τούρκους Ἀρμένιοι καὶ Ἕλληνες, ἐνῶ αὐτοὶ «σφύριζαν» ἀδιάφορα μπρὸς στὰ συντελούμενα πρωτοφανῆ ἐγκλήματα σὲ βάρος ἀμάχων γυναικοπαίδων καὶ γερόντων, ἀφοῦ πρῶτα φρόντισαν νὰ ἐξαφανίσουν σχεδὸν ὅλο τὸν ἑλληνικὸ ἀνδρικὸ πληθυσμό, μὲ τὰ τάγματα ἐργασίας.
Πῶς νὰ διαγράψουν οἱ Ἕλληνες, ποντιακῆς καταγωγῆς, τὰ κομμάτια τους, ποὺ ἄφησαν στὴ μακρινὴ ἀλλὰ ἀλησμόνητη Πατρίδα τοῦ Πόντου καὶ ὄχι μόνον: γονεῖς, ἀδέλφια, παιδιά, συγγενεῖς, φίλους, παπάδες, δασκάλους, συζύγους, ἐπιστήμονες, ἐκκλησίες, σχολεῖα, ἱερὰ κοιμητήρια, μουσεῖα, θέατρα, σπίτια, καταστήματα, βιβλιοθῆκες, τράπεζες, μοναστήρια, πολιτισμὸ καὶ περιουσίες…
Ἡ ἱστορία δυστυχῶς ἐπαναλαμβάνεται. Δὲν πήραμε μαθήματα ἀπὸ τὸ παρελθόν. Τὸ δράμα τῆς διαμελισμένης ἐδῶ καὶ 40 χρόνια Κύπρου μας ἐξακολουθεῖ, ἐνῶ καθημερινὰ δεχόμαστε νέες ἀπειλὲς γιὰ Ἑλλάδα, Αἰγαῖο καὶ Μεγαλόνησο.
Σὰν νὰ μὴν ἔφτανε αὐτό, δὲν τολμοῦμε νὰ ἐπεκτείνουμε τὰ χωρικά μας ὕδατα ἢ τὸν ἐναέριο χῶρο μας, σύμφωνα μὲ τὰ διεθνῶς ἐπικρατοῦντα καὶ ἰσχύοντα, οὔτε νὰ κάνουμε χρήση τῶν ΑΟΖ (ἀποκλειστικῶν οἰκονομικῶν μας ζωνῶν), γιατὶ ἡ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου ἔχουν ὡς συνοδοιπόρο καὶ σύντροφο τους τὴ δειλία…
Τώρα φτάσαμε νὰ ξεπουλήσουμε τὴν ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας, μὲ τὴν κατάπτυστη συμφωνία τῶν ΠΡΕΣΠΩΝ, ὑποταγμένοι στὰ γεωπολιτικὰ σχέδια τῶν πάλι δῆθεν φίλων καὶ συμμάχων μας, ἀφοῦ πρῶτα κατάφεραν νὰ μᾶς γονατίσουν -ἐσκεμμένα- οἰκονομικὰ μὲ τὰ κατὰ σειρὰ μνημόνια, τὰ ὁποῖα δεσμεύουν δυστυχῶς τὰ παιδιὰ μας, τὰ ἐγγόνια καὶ δισέγγονά μας.

Ἤδη μιλοῦν καὶ γιὰ νότια Ἀλβανία, ἀντὶ γιὰ Β. Ἤπειρο, ἤδη μιλοῦν γιὰ τούρκικη, ἀντὶ μουσουλμανικὴ μειονότητα στὴ Θράκη, γιὰ δίγλωσση ἐκπαίδευση στὴ περιοχὴ αὐτή, γιὰ μουσουλμανικὸ συμβούλιο παρὰ τῷ πρωθυπουργῶ, γιὰ σκοπιανὴ ναυσιπλοΐα στὸν Θερμαϊκὸ καὶ ὄχι μόνο, γι’ ἀπάλειψη ἀπὸ τὴν ἱστορία τῶν περσικῶν πολέμων καὶ τοῦ μακεδονικοῦ ἀγώνα καὶ τώρα ἀπὸ κοινοῦ μὲ τοὺς Σκοπιανοὺς θὰ συγγράψουν τὰ βιβλία τῆς Ἱστορίας.

Χωρὶς ἴχνος ἐθνικῆς συνείδησης καὶ ὑπερηφάνειας, χωρὶς ἴχνος ντροπῆς, στὸ πλαίσιο τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ, παρέδωσαν ἱστορία αἰώνων, δόξης, τιμῆς καὶ πολιτισμοῦ: ὄνομα, ταυτότητα καὶ γλώσσα σ΄ ἕνα μόρφωμα κρατικὸ, ποὺ καμιὰ ἀπολύτως σχέση δὲν ἔχει μὲ τὴ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας, ἡ ὁποία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι Ἑλληνική.
Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Πόντος  δὲν θὰ σβήσει ποτὲ ἀπὸ τὴ μνήμη καὶ τὶς καρδιές μας. Ἡ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ τῶν Ποντίων ἀδερφῶν μας, θὰ μᾶς παραπέμπει αἰώνια στὶς θυσίες τοῦ μοναδικοῦ στὸν κόσμο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.

1.Τὸ μακρὺ αὐτὸ ἀπόσπασμα εἶναι ὁ πρόλογος τοῦ σεβασμ. μητροπολίτου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δράμας κ. Παύλου, στὸ ἔργο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Σταύρου Παπαδόπουλου, μὲ τίτλο: «Σ/18, Τσετὲ-παπάς, ὁ ἀνταρτόπαπας τοῦ Πόντου», τὸ ὁποῖο κυκλοφόρησε σὲ δεύτερη ἔκδοση ( σελ. 640) ἀπὸ τὸν ἐκδοτικὸ οἶκο ΙΝΦΟΓΝΩΜΟΝ τοῦ κ. Σάββα Καλεντερίδη. Ἀποτελεῖ ὁδοιπορικὸ στὶς πραγματικὲς μνῆμες τοῦ ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ στὴ Γενοκτονία αὐτοῦ.

2. βλ. ἔργα τοῦ ἰδίου: α) «Σ/18, τσετὲ – παπάς…»β)»ΘΥΜΑΤΑΙ…» τῶν ἐκδόσεων ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Ἀθήνα 2017.
3. Ὁ ὑπογράφων τὸ ἄρθρο αὐτὸ κι ὅποτε ἀναφέρεται σὲ «Τουρκία – Μ.Ἀσία» ὀνομάζει αὐτὴ τὴν περιοχὴ «Ἑλλάδα τῆς Ἀνατολῆς», ὅπως πραγματικὰ ἦταν.

4.Θεοφάνους Μαλκίδη: ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, τὸ μαζικὸ ἔγκλημα στὸν Πόντο (1919-2019): Ἄρνηση, Λήθη καὶ Ὑπονόμευση, Μνήμη, Διεκδίκηση καὶ Ἀναγνώριση, ἔκδοση 2019, μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν ποντιακῶν συλλόγων Ν. Δράμας ( ἔργο ἀπὸ τὸ ὁποῖο ὁ ὑπογράφων ἀντλεῖ ἀρκετὰ στοιχεῖα, ἐκτὸς τῶν δικῶν του, ἀπὸ τὰ δύο προαναφερθέντα ἔργα του).

5. βλ. Σταύρου Παπαδόπουλου: «Σ/18, Τσετὲ-παπάς, ὁ ἀνταρτόπαπας τοῦ Πόντου», ἐκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Ἀθήνα 2017.
6. βλ. Θεοφάνης Μαλκίδης: 100 χρόνια ἀπὸ τὴ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ, σέλ. 47-49.
7. βλ. ἔργο τοῦ ἰδίου: «ΘΥΜΑΤΑΙ…» ἐκδόσεις ΙΝΦΟΓΝΩΜΩΝ, Ἀθήνα 2017
8. Δ. Ψαθᾶς: Γῆ τοῦ Πόντου, Ἀθήνα 1966, σελ. 9

orthodoxia.gr