Τρίτη, Αυγούστου 4

Η παγίδα του ανεκπλήρωτου έρωτα

«Φοβούμαι μήπως συνηθίσω έτσι, πάντα από μακριά να σ’ αγαπώ…» έγραφε ο Γιώργος Σεφέρης στην αγαπημένη του Μαρώ, τα χρόνια που η αγάπη τους ήταν απαγορευμένη. Ο δικός τους έρωτας εκπληρώθηκε στην πορεία. Κάποιοι άλλοι όμως, πολλοί άλλοι, θα μείνουν ανεκπλήρωτοι στο πέρασμα του χρόνου, παγιδεύοντας τους ανθρώπους που τους επέλεξαν μέσα σε αδιέξοδες αναζητήσεις και ατελείωτη προσμονή μαθαίνοντας, πράγματι, να αγαπούν από μακριά και μόνο.




Οι έρωτες που έχουν ανταπόκριση και προχωρούν στη δημιουργία σχέσεων, δοκιμάζονται, εξελίσσονται ή απομυθοποιούνται, κτίζονται στο πέρασμα του χρόνου ή γκρεμίζονται. Σε κάθε περίπτωση, κρίνονται και αξιολογούνται στο κάθε μέρα τους και μαζί κι εμείς μαθαίνουμε να τους διαχειριζόμαστε και ωριμάζουμε μαζί τους. Ακόμα και όταν ο έρωτας καταλαγιάσει, καλούμαστε να αποφασίσουμε αν αυτό που μένει πίσω του αξίζει να επενδύσουμε ή το εγκαταλείπουμε δίνοντας χώρο και χρόνο για έναν επόμενο έρωτα να ανθίσει.
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας από την άλλη, μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά, εξοικονομεί όλη την ενέργεια που απαιτεί η καθημερινή προσπάθεια των ερωτικών σχέσεων, δεν απαιτεί τις προσαρμογές και τις δυσάρεστες πτυχές μιας ρεαλιστικής σχέσης, δεν ρουτινιάζει, δεν συγκρούεται, δεν απαιτεί δέσμευση, χρόνο, πλάνα και καθημερινές συναλλαγές. Παραμένει εκεί, άπιαστος αλλά και άφθαρτος, ζητώντας μόνο τη σκέψη μας. Μια σκέψη που «τον κόβει και τον ράβει» στα μέτρα της, του δίνει όλα τα χαρακτηριστικά που αποζητάμε, χωρίς κανένα κουσούρι. Αλήθεια, ποιος μπορεί να συγκριθεί μαζί του; Η παγίδα του ανεκπλήρωτου έρωτα έγκειται ακριβώς στο ότι δεν καλείται να αποδώσει σε ρεαλιστικό πλαίσιο και κατ’ επέκταση, δεν απομυθοποιείται ποτέ! Δεν φθείρεται, δεν «ξεθυμαίνει», παραμένει πάντα εξιδανικευμένος και ασίγαστος. Και φυσικά είναι ίσως ο μοναδικός έρωτας, που μπορεί να διαρκέσει για πάντα. Κανείς δεν κινδυνεύει να απογοητευτεί, να απορριφθεί, να βιώσει την απώλεια, να πενθήσει για ένα «τέλος», ακόμα και αν στην πραγματικότητα το προσωπικό κόστος είναι μεγάλο και η απώλεια καθημερινή.
Ο φαντασιωσικός έρωτας μπορεί να μας «κλειδώσει» στην πεποίθηση πως κανείς δεν μπορεί να μας συγκινήσει με τον ίδιο τρόπο ή με την ίδια ένταση, πως μόνο «εκείνος» μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένους, πως είναι αναντικατάστατος, πως κάποια στιγμή θα γίνει… πραγματικός. Το αντικείμενο το πόθου πέρα από το γεγονός ότι εξιδανικεύεται, κάθε κίνησή του παρερμηνεύεται, ενώ μπορεί να μας βάλει και σε παράλογες ερμηνείες: μια φιλική ή ευγενική συμπεριφορά μεταφράζεται ως «έχει συναισθήματα αλλά είναι πολύ ντροπαλός για να τα δείξει», συμπεριφορές απότομες ή αδιάφορες ως «αντιδράσεις απέναντι στη δυσκολία να ομολογήσει τον έρωτά του», αν έχει σχέση « είναι μια σχέση ανούσια μέχρι να καταλάβει ποιος πραγματικά τον αγαπά» και τα σενάρια δεν έχουν τέλος. Πρόκειται όμως πάντα για σενάρια βολικά, που εξυπηρετούν την συνέχεια της εμμονής μας. Σαν να επιλέγουμε να εξαπατούμε τον εαυτό μας και να τον αφήνουμε καθηλωμένο στην αναμονή του άπιαστου.
Αν ένας έρωτας δεν έχει ανταπόκριση, πότε λέμε «φτάνει»; Πότε αποφασίζουμε να τον αφήσουμε πίσω μας και να επενδύσουμε σε κάτι που μοιράζεται, εκφράζεται και υπάρχει; Πόσο πραγματικός είναι ένας έρωτας που ζούμε μόνο στη φαντασία μας; Πόσο πραγματικός είναι ένας άνθρωπος που αγαπάμε μόνο από απόσταση; Ο έρωτας, αν έχει νόημα, δεν αξίζει να εκδηλωθεί, να επικοινωνηθεί, να βγει στο φως, ακόμα και με κόστος;
Σχεδόν όλοι ζήσαμε κάποια στιγμή έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, με ανθρώπους πραγματικά άπιαστους, έρωτες που δεν ομολογήθηκαν, έρωτες που ομολογήθηκαν και δεν βρήκαν ανταπόκριση, άλλοι που εξελίχθηκαν σε σχέσεις αλλά τελείωσαν αφήνοντάς μας να αποζητάμε την επιστροφή τους… Υπάρχει όμως μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο «ξεμυάλισμα» που θα χαθεί μόλις κάτι πραγματικό μπει στη ζωή μας, στους έρωτες που αν και ανεκπλήρωτοι δεν αποτελούν εμπόδιο στην ζωή μας και στους έρωτες εκείνους που παραμένουν αιώνιοι, κλειδώνοντάς μας και κλείνοντας κάθε πιθανή πόρτα πραγματικής συνδιαλλαγής και ευτυχίας. Θα έλεγα πως δεν είναι απλά και μόνο ζήτημα χρονικής διάρκειας, αφορά και το πόσο παρεμβαίνει στις επιλογές και στην συνέχεια της ζωής μας, για ποιους λόγους το επιλέγουμε, τι εξυπηρετεί, ποιες δικές μας δυσκολίες ή ανασφάλειες πιθανά να κρύβονται από πίσω, και τελικά ποιο είναι το κόστος;
Κανείς αξίζει να αναρωτηθεί: Σε ένα υποθετικό σενάριο όπου ο έρωτας παραμένει ανεκπλήρωτος, πόσο χρόνο είμαι διατεθειμένος να περιμένω πριν πω «φτάνει» και τι θα έχω χάσει στην πορεία;
Δρ. Θάνος Ε. Ασκητής Νευρολόγος
Ιατρικό Κέντρο Σεξουαλικής Υγείας Θάνου Ασκητή
Αθαλάσσας 62, Στρόβολος, Λευκωσία
Τηλ.: 22459555
www.askitis-cy.com
Δωρεάν Συμβουλευτική Γραμμή Σεξουαλικής Υγείας
Δευτέρα-Παρασκευή 12.00-16.00
Τηλέφωνο 77.77.28.77