Έχoυμε πατρίδα; Όταν οι Τούρκοι αποκτούσαν πολεμική βιομηχανία εμείς μοιράζαμε μίζες και τα σπάζαμε στα μπουζούκια

Θυμάμαι την Αριστέα Μπουγατσου

Και να που καταντήσαμε λοχία. Όταν οι Τούρκοι αποκτούσαν πολεμική βιομηχανία μέσα από σχετική έρευνα για να φθάσουν σήμερα να ανταγωνίζονται το Ισραήλ εμείς μοιράζαμε μίζες και τα σπάζαμε στα μπουζούκια.
Από τον Βασίλη Μπόνιο
Η μεταπολίτευση της μίζας και της διαπλοκής μας κατάντησε σήμερα γιουσουφάκια του Αττίλα στο δικό μας Αιγαίο. Και είναι αυτή η στιγμή που έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από τις τελευταίες μέρες της Αριστέας Μπουγάτσου η οποία καθώς πάλευε με τον καρκίνο πάσχιζε να φροντίσει τα γατάκια της και τον σύζυγό της και επαναλάμβανε:

-Δεν πρέπει να αφήνουμε εκκρεμότητες πίσω μας…Να μην αφήνουμε προβλήματα στους ανθρώπους μας…
Η Αριστέα υπερασπίστηκε τη δημοσιογραφία με σημείο αναφοράς την αποκάλυψη της αλήθειας. Και το σύστημα αφού δεν μπόρεσε να την εξαγοράσει στη συνέχεια επιχείρησε να την εξοντώσει με αέναες δικαστικές διώξεις, επαγγελματικό πόλεμο και επιθέσεις κάτω από τη μέση.

Κάποιος από τους πιο ισχυρούς διαπλεκόμενους της ζήτησε μία μέρα ραντεβού. Η Αριστέα θα πήγαινε να συναντήσει ένα από τα  πρόσωπα της μεταπολιτευτικής διαπλοκής πάνω στο οποίο έπεφτε διαρκώς στη διάρκεια του ρεπορτάζ της. Αφού κουβέντιασαν εκείνος έβγαλε ένα μπλοκ επιταγών και της πρότεινε:
-Γράψε ότι ποσό θέλεις…
Η απάντηση της Αριστέας:
.Mη ξοδεύετε τα λεφτά σας…Εγώ θα συνεχίσω να γράφω την αλήθεια…
Στη συνέχεια εκείνος της πρότεινε να της κάνει δώρο ένα θηλυκό μολοσσό λέγοντάς της ότι τα θηλυκά είναι οι καλύτεροι φύλακες… Η Αριστέα παρότι αγαπούσε τα τετράποδα αρνήθηκε κι αυτή τη προσφορά…Απλά συνέχισε να είναι μία ανεξάρτητη ρεπόρτερ ως τα τελευταία της.
Σήμερα οι περισσότεροι από τους διαπλεκόμενους που συνάντησε μπροστά της εξακολουθούν να ζουν-κάποιοι να βασιλεύουν. Εκείνη βρίσκεται στο χώμα και τα τουρκικά πλοία καταμεσής του Αιγαίου.
Αναρωτιέμαι ντροπιασμένος από το πρωί εάν έχω πατρίδα. Εάν έχω πατρίδα μετά από τόσα δις ευρώ που σπαταλήσαμε για εξοπλιστικά στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Μετά τον θάνατο της Αριστέας και του Χάρη Μπότσαρη.
Αποτέλεσμα της διαχρονικής ατιμωρησίας να χάνουμε σήμερα το μισό Αιγαίο χωρίς να μπορούμε να ρίξουμε μία σφαίρα.
Αποτέλεσμα της διαχρονικής δημαγωγίας. Αποτέλεσμα των εργατοπατέρων που διέλυσαν τα εργοστάσια της πολεμικής βιομηχανίας. Ικετεύουμε τη σωτηρία της πατρίδας μας από τους ξένους. Ποιος θα πολεμήσει για μία ξένη πατρίδα;
Η ιστορία μας είναι γεμάτη αίμα… Αλλά δυστυχώς επαναλαμβάνεται μια και ο Έλληνας αρνείται να διδαχθεί από την ιστορία του. Τι καταραμένη ράτσα είμαστε…Και να που σήμερα αναρωτιέμαι εάν έχω πατρίδα…

https://kourdistoportocali.com/read-this/echo-patrida/