...ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥΣ...
Μια φορά και έναν καιρό, αγόρι μου, ζούσαν κάτι αγελάδες σε ένα τεράστιο στάβλο....
Εκεί η κάθε μία αγελάδα είχε έναν μοναδικό αριθμό κρεμασμένο στο αυτί τής.
Έναν αριθμό που αντιστοιχούσε στην παραγωγή γάλακτος, τον εμβολιασμό,
τις γεννήσεις, τη ράτσα και άλλα στοιχεία που είχαν να κάνουν με τα γενετικά χαρακτηριστικά της...Όλη μέρα και κάθε μέρα μηχανές άρμεγαν το γάλα που προορίζονταν απ' τη φύση για τα παιδιά τους...τα αγελαδακια.
Όσες δεν έβγαζαν την απαραίτητη ποσότητα... πήγαιναν στο σφαγείο...
Η τροφή τους ήταν τεχνίτη και άνοστη... όμως ικανή να τις μεγαλώσει με φανταστική ταχύτητα και να τους δώσει όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να έχουν για πολλά χρόνια...ΓΑΛΑ...
Οι καημένες οι αγελάδες ένιωθαν καθημερινά τον βιασμό...τον εγκλεισμό...τη βία και την τρομοκρατία μέχρι την τελευταία τους πνοή...
Άρχισαν να πέφτουν ψυχολογικά, να ψάχνουν τρόπους για την ελευθερία τους...τους είχε λείψει ο καθαρός αέρας, το φρέσκο χορτάρι, ο ήλιος...η βόλτα στη λίμνη...ο έρωτας με τον ταύρο της αγέλης...η οικογένεια...
Έτσι αποφάσισαν όλες μαζί να βάλουν ένα τέλος σε αυτό το μαρτύριο...
Την άλλη μέρα καμία αγελάδα δεν έδωσε το ΓΑΛΑ της...σε κάθε προσπάθεια βιασμού όλες οι αγελάδες ενωμένες αντιδρούσαν...σε κάθε απόπειρα αρπαγής των παιδιών τους όλες μαζί επιτίθονταν στον απαγωγέα...
Μέχρι που βρήκαν τη δύναμη να σπάσουν τα σίδερα που τις είχαν εγκλωβίσει...με τα κέρατα τους, με κλοτσιες και τόλμη διέλυσαν τον σταύλο που τις κρατούσε ομήρους...
Ξεχύθηκαν στο λιβάδι και βρήκαν την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ τους...και ζήσαν αυτές καλά και εμείς καλύτερα...
Αυτά όμως μικρέ μου γιέ... συμβαίνουν μόνο στα παραμύθια...και αφορούν την κοινότητα των ζώων...
Στην ανθρώπινη κοινότητα όλα είναι διαφορετικά...
Κανείς άνθρωπος δεν σου στερεί την ελευθερία...
Κανένας δεν σου βιάζει την ψυχή και το σώμα...
Κανείς δεν σε ΑΡΜΕΓΕΙ...και κανείς δεν σε σφάζει...
Κανείς δεν ζητάει από εσένα περισσότερα απ'όσα είσαι ικανός να προσφέρεις...
Σέβονται την ανθρώπινη ύπαρξη και τη ζωή...
Οι τροφές μας είναι αγνές... από την αγκαλιά της μάνας φύσης...
Έχουμε αγάπη, ομόνοια... ειρήνη... απ'άκρη σ'άκρη...
Ζούμε ελεύθεροι όπως οι αγελάδες στο λιβάδι...
- Μα Μπαμπά δεν βλέπεις που....
Σσσσσ.... κοιμήσου τώρα αγάπη μου... κοιμήσου!
Ανώνυμος εκπαιδευτικός
shmantikanea.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .