Πρόσφατα το περιοδικό «Politico Europe», συνιδιοκτήτης του οποίου είναι η γερμανική εκδοτική εταιρεία «Axel Springer ΑΕ» (Bild, Welt κλπ.),περιέγραψε με κυνισμό γιατί η Ελλάδα είναι εκ των πραγμάτων αποικία της Γερμανίας (πηγή). Ανέφερε χαρακτηριστικά ότι, παρά τις προσπάθειες του πρωθυπουργού να επιτύχει τη διαγραφή χρεών της Ελλάδας, δεν είχε απολύτως καμία δυνατότητα να αντισταθεί στις επιθυμίες του Γερμανού «κυρίου» της αποικίας του – επειδή στην Ευρωζώνη τα δημόσια χρέη χρησιμοποιούνται σαν πολιτικό εργαλείο.

Δηλαδή, ως ένα μέσον επιβολής οικονομικής πειθαρχίας, με στόχο τον καταναγκασμό των κυβερνήσεων να ψηφίσουν και να εφαρμόσουν μέτρα λιτότητας, τα οποία ζημιώνουν το κοινωνικό κράτος – ενώ μειώνουν το ΑΕΠ αυξάνοντας τη σχέση Χρέος/ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να υποδουλώνουν τη χώρα τους, καθιστώντας την απόλυτα εξαρτημένη από τη Γερμανία. Παράλληλα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις υποχρεώνονται από τον «γερμανό κύριο» τους να «πουλούν» αυτά τα μέτρα στους Πολίτες των χωρών τους, ως απαραίτητες διαρθρωτικές αλλαγές ή μεταρρυθμίσεις – χωρίς να γίνεται φανερό ότι, ο πραγματικός στόχος είναι η οικονομική κατοχή τους.

Αργά ή γρήγορα άλλωστε οι Πολίτες κουράζονται, συνθηκολογούν και πείθονται πως δεν υπάρχει άλλος δρόμος – όπως συμβαίνει σήμερα στην Ελλάδα όπου το ποσοστό των κομμάτων, καθώς επίσης των ψηφοφόρων που τάσσονται υπέρ των μνημονίων, αυξάνεται συνεχώς. Κάποια στιγμή δε αυτοί που θα επιμένουν να αρνούνται να τα αποδεχθούν θα χαρακτηρισθούν γραφικοί, αφελείς, ταραξίες, δογματικά αντιδραστικοί ή/και άσχετοι – οπότε θα απομονωθούν εντελώς από την κοινωνία που θα σκύβει υπερήφανα το κεφάλι, θεωρώντας ως προνόμιο το να αποτελεί επαρχία της «Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους», αρκεί να επιβιώνει.

Όλα αυτά επεξηγούν εύκολα γιατί η Γερμανία αποφεύγει τις σοβαρές συζητήσεις περί μίας διαγραφής του ελληνικού χρέους – αδιαφορώντας για τις προσπάθειες των ελληνικών κυβερνήσεων, καθώς επίσης για τις υποσχέσεις που τους έχει δώσει στο παρελθόν. Με απλά λόγια, τα δημόσια χρέη αποτελούν στην ουσία τα δεσμά, με τα οποία τόσο η Ελλάδα, όσο και τα υπόλοιπα κράτη της Ευρωζώνης εμποδίζονται από το να αλλάξουν πορεία – κάτι που γνωρίζουν οι κυβερνήσεις, αλλά μάλλον δεν θέλουν να το πιστέψουν/αποκαλύψουν, ντρεπόμενες για το ρόλο τους ως έπαρχου του 4ου Ράιχ.

Άλλωστε, προφανώς η γερμανική κυβέρνηση δεν ανησυχεί μήπως χάσει ένα μέρος των 200 περίπου δις € που έχει δανειστεί η Ελλάδα από την Τρόικα – έναντι θηριωδών εγγυήσεων, όπως είναι η δημόσια περιουσία της (Υπερταμείο).

Πόσο μάλλον όταν μόλις το 28% του ποσού αυτού προέρχεται από εγγυήσεις που έχει δώσει η ίδια, χωρίς καν να διαθέσει πραγματικά χρήματα – όταν την ίδια στιγμή κερδίζει με τη βοήθεια της Ελλάδας τεράστια ποσά από τους τόκους δανεισμού της, από την υποτίμηση του ευρώ και από τα μυθικά πλεονάσματα του ισοζυγίου της, τα οποία πλησιάζουν τα 300 δις € ετησίως (όσο περίπου το δημόσιο χρέος μας). Ειδικά όταν ταυτόχρονα εμποδίζει τη χώρα μας να απαιτήσει τις πολεμικές επανορθώσεις – όπου, σύμφωνα με Γερμανούς ιστορικούς, οφείλει πράγματι στην Ελλάδα ποσά που υπερβαίνουν τα 300 δις €.http://odosdrachmis.gr