Ένα
ωραίο πρώτο βήμα για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε την πολιτεία και την
θρησκεία είναι να καταργηθούν οι αγιασμοί, οι προσευχές, οι θρησκευτικές
αργίες και φυσικά το μάθημα των θρησκευτικών από τα σχολεία. Όλος αυτός
ο αναχρονισμός πρέπει να πάρει τέλος. Ο καθένας είναι ελεύθερος να
πιστεύει ότι θέλει…
Η
Ελληνική εκκλησία και η θρησκεία πάρα πολλούς αιώνες τώρα, μας έχουν
κάτσει στο σβέρκο και δεν μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι. Έφτασε η στιγμή
να απαλλαγούμε μια και καλή. Η εκκλησία και οι παπάδες όχι μόνο δεν
βοηθούν τον λαό, αλλά επιβαρύνουν και με τεράστια έξοδα το κράτος. Όχι
μόνο δεν διδάσκουν την αγάπη και την αλληλεγγύη, αλλά σκορπούν μίσος,
ρατσισμό και προκαλούν με την ζωή που κάνουν.
Πρέπει λοιπόν από τα σχολεία να ξεκινήσουμε για να επεκταθούμε και στα περαιτέρω.
Οι θρησκευτικές Αργίες, οι Εορταστικές Εκδηλώσεις, οι αγιασμοί και οι
προσευχές πρέπει να λάβουν τέλος. Σε ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος, οι
αργίες οφείλουν να είναι επίσης κοσμικές, ώστε να αφορούν όλους τους
πολίτες και όχι μόνο σ΄ αυτούς που ανήκουν σε συγκεκριμένο θρήσκευμα.
Ιδανικά, όλες οι θρησκευτικές αργίες θα αντικαθίσταντο από κοσμικές,
όπως Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης για παράδειγμα. Μεσοπρόθεσμα ωστόσο και προκειμένου για τα σχολεία, οι εορτές του Αγίου Πνεύματος και των Τριών Ιεραρχών (οι
οποίοι τελείως άστοχα λατρεύονται ως προστάτες των γραμμάτων, ενώ είναι
γνωστό ότι έχουν εκφραστεί απαξιωτικά για την αρχαία Ελληνική
γραμματεία), θα μπορούσαν να αντικατασταθούν από την Παγκόσμια Ημέρα Πολιτισμού και την Παγκόσμια Ημέρα της Επιστήμης για την Ειρήνη και Ανάπτυξη.
Οι θρησκευτικές τελετές στα σχολεία,
όπως είναι η ημερήσια προσευχή, ο αγιασμός και οι εκκλησιασμοί,
υποχρεώνουν τα παιδιά σε ακούσια αποκάλυψη του θρησκεύματος, δημιουργούν
διακρίσεις ανάμεσά τους, τα εξαναγκάζουν σε συμμετοχή σε θρησκευτική
τελετή λόγω της κοινωνικής πίεσης αλλά και λόγω της έντονης επιμονής
πολλών εκπαιδευτικών για απαγγελία της προσευχής από κάποιο παιδί, και
καλλιεργούν την επιβολή της ορθοδοξίας ως κυρίαρχου θρησκεύματος. Ο
σεβασμός της θρησκευτικής ελευθερίας όλων των μαθητών, ακόμη και όσων
προέρχονται από οικογένειες χριστιανών ορθόδοξων, και η ανάπτυξη
ομαδικού πνεύματος μεταξύ όλων ανεξαιρέτως των μαθητών, επιβάλλει την
πλήρη κατάργηση κάθε θρησκευτικής τελετής και εκδήλωσης στα πλαίσια του
σχολείου.
Πρέπει αν κάποιος μαθητής θέλει να απαλλαγεί από τα θρησκευτικά, να μπορεί να κάνει μια δήλωση ότι το ζητά για λόγους θρησκευτικής συνείδησης – και να απαλλάσσεται.
Για την απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών θα πρέπει:
-
Να εκδοθεί σαφής εγκύκλιος που να εξασφαλίζει χορήγηση απαλλαγής χωρίς υποχρέωση δήλωσης θρησκευτικών πεποιθήσεων, ούτε θετική ούτε αρνητική (ότι δεν είναι Χριστιανός Ορθόδοξος)
-
Να δοθεί ρητή οδηγία προς τις σχολικές μονάδες να ενημερώνουν επαρκώς τους γονείς για τη δυνατότητα απαλλαγής από τα θρησκευτικά.
-
Να εξασφαλίζεται τήρηση της εγκυκλίου (έχουν παρατηρηθεί συχνά φαινόμενα διευθυντών που αρνούνται να χορηγήσουν απαλλαγή οδηγώντας σε μεγάλη ταλαιπωρία γονέων και μαθητών).
-
Δυνατότητα προσφυγής των γονέων σε κεντρική υπηρεσία του Υπουργείου για άμεση χορήγηση της απαλλαγής σε περίπτωση αρνήσεως του διευθυντή (άμεση επιβολή διοικητικών κυρώσεων σε όσους διευθυντές δεν συμμορφώνονται).
Εδω δες… τρικοσμικές εικόνες…
