Σκέψεις αγρύπνιας της νύχτας μετανάστες
σε δρομολόγια δίχως επιστροφή
της μοναξιάς μου έρημοι μοναχικοί διαβάτες
χαμένοι κρίκοι μέσα στου χρόνου την αχλή
Τι κι αν ο χρόνος ξεθωριάζει εικόνες στης μνήμης τα μονοπάτια
τι κι αν τρεμοπαίζουν οι ζωγραφιές τους για να χαθούν
εγώ κράτησα την ανάσα σου, για δική μου ανάσα
το χαμόγελο σου φως, που άλλοι δε μπορούν να δουν
Τις νύχτες, σου μιλώ λες και είσαι μαζί μου
η ηχώ σου, στους τοίχους της ψυχής μου αντηχεί
μιλάς κι ημερεύεις της μοναξιάς τη κραυγή μου
στις βαριές μου ανάσες γλυκιά μου πνοή
Κρατώ του ίσκιου σου σκόνη στα
όνειρα μου
στις στράτες του αγέρα για να περνάς μόνο εσύ
να 'ρχεσαι κάθε βράδυ, μη με ξεχάσεις καρδιά μου
να διώχνεις τους φόβους μου μ' ανέμου πνοή
Μαρίζα Τσιτμή