.
Οι Ιταλοί που θα έχουν τις προϋποθέσεις, θα λαμβάνουν από τον Απρίλιο μία κίτρινη πιστωτική κάρτα, στην οποία θα κατατίθεται η μηνιαία επιχορήγηση ύψους 780 € για τους μη παντρεμένους και 1.280 € για οικογένειες με δύο παιδιά – κάτι που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση τους προεκλογικά και έχει την εντιμότητα να τιμήσει το λόγο της.
Επικαιρότητα
Η σημαντικότερη δέσμευση της ιταλικής κυβέρνησης και ειδικότερα του κινήματος των πέντε αστέρων, ήταν η υιοθέτηση του βασικού εισοδήματος (ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα) – εναντίον του οποίου όμως έχουν τοποθετηθεί συνδικαλιστές, φιλανθρωπικές οργανώσεις και επίσκοποι της χώρας. Όπως λοιπόν οι περισσότεροι οικονομολόγοι και επιχειρηματίες, οι παραπάνω επικριτές του βασικού εισοδήματος θεωρούν πως θα είναι αρνητικό για τις μελλοντικές προοπτικές της Ιταλίας – τις οποίες θα επιδεινώσει αντί να βελτιώσει.
Εν τούτοις η ιταλική κυβέρνηση δρομολόγησε την υπόσχεση της απρόσμενα διακριτικά, χωρίς τυμπανοκρουσίες δηλαδή, αφού ήδη κατατίθενται αιτήσεις από τους Πολίτες της χώρας στα ταχυδρομεία και στα τμήματα λογιστικών συμβουλών των συνδικάτων – όπου εκείνοι που έχουν τις προϋποθέσεις θα λαμβάνουν από τον Απρίλιο μία κίτρινη πιστωτική κάρτα, στην οποία θα κατατίθεται το μηνιαίο βασικό εισόδημα ύψους 780 € για τους μη παντρεμένους και 1.280 € για οικογένειες με δύο παιδιά.
Παρά το ότι τώρα αναμενόταν πλήθος αιτήσεων, την πρώτη ημέρα κατατέθηκαν μόλις 60.000 – ενώ η εκκλησία ανέφερε πως το βασικό εισόδημα αποτελεί ένα πολύ μεγάλο ρίσκο, επειδή μέσω αυτού προωθείται όχι μόνο η παθητική, αλλά και η παρασιτική στάση των Πολιτών απέναντι στο κράτος. Κάτι ανάλογο ισχυρίσθηκαν και τα συνδικάτα των εργοδοτών, εκφράζοντας την άποψη πως από την πλευρά της απασχόλησης θα εξελιχθεί σε ένα μπούμερανγκ για την ιταλική οικονομία – με την έννοια πως η ενεργητική αναζήτηση δουλειάς θα εμποδιστεί, ενώ θα υπάρξει μία έκρηξη της παράλληλης μαύρης εργασίας, αφού πολλοί θα εισπράττουν το βασικό εισόδημα και θα εργάζονται ταυτόχρονα χωρίς να το δηλώνουν.
Συνεχίζοντας, ενώ μέχρι σήμερα δεν υπήρχε στην Ιταλία μία καθολική κοινωνική προστασία για τα φτωχά και άνεργα εισοδηματικά στρώματα, το βασικό εισόδημα είναι εξαιρετικά γενναιόδωρο σε σύγκριση με τα άλλα κράτη – αφού το 30% των Ιταλών ή περίπου 12 εκ. άνθρωποι δηλώνουν ετήσιο εισόδημα κάτω των 10.000 €, οπότε θα έχουν κάθε λόγο να προτιμήσουν το επίδομα από το να εργασθούν. Ειδικά στη νότια Ιταλία, όπου το 45% αυτών που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα πληρώνονται ετήσια με καθαρά 9.360 € – ενώ κατά μέσον όρο οι εργαζόμενοι κάτω των τριάντα ετών αμείβονται με περίπου 830 €, άρα με ελάχιστα περισσότερα από τα 780 € του βασικού εισοδήματος. Σύμφωνα δε με τη νομοθεσία, αυτοί που εισπράττουν το βασικό εισόδημα θα είναι υποχρεωμένοι να εργασθούν μόνο εάν τους προταθεί μία δουλειά με ελάχιστη αμοιβή 858 € καθαρά.
Παρά το ότι τώρα τα εργατικά συνδικάτα τοποθετήθηκαν εναντίον, δηλώνοντας πως η λύση του προβλήματος δεν είναι η κρατική επιχορήγηση στους ανέργους αλλά η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας μέσω της διεξαγωγής επενδύσεων, το κίνημα των πέντε αστέρων πιστεύει ότι, το βασικό εισόδημα θα αυξήσει την κατανάλωση – οπότε τις επενδύσεις και την απασχόληση.
Αντίθετα, οι περισσότεροι οικονομολόγοι της χώρας αμφιβάλλουν σχετικά με την ώθηση που θα δοθεί στο ρυθμό ανάπτυξης – ενώ το ΔΝΤ, η Κομισιόν, καθώς επίσης το ανεξάρτητο ελεγκτικό συμβούλιο της Βουλής της Ρώμης, προβλέπουν πως το μέτρο αυτό θα εντείνει την ύφεση, στην οποία έχει βυθιστεί ξανά η Ιταλία. Σύμφωνα δε με ένα πρώην μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ, εάν τα 7 δις € που θα κοστίζει ετήσια το βασικό εισόδημα επενδύονταν από το δημόσιο, τότε θα αναπτυσσόταν πολύ περισσότερο η οικονομία της χώρας – οπότε θα διενεργούνταν επί πλέον ιδιωτικές επενδύσεις και θα δημιουργούταν πολλές νέες θέσεις εργασίας.
Συμπερασματικά λοιπόν πρόκειται για ένα πολύ αμφιλεγόμενο μέτρο, το οποίο όμως ήταν ένας από τους βασικούς λόγους, για τους οποίους το κίνημα των πέντε αστέρων κέρδισε τις εκλογές – ενώ, όποιο αποτέλεσμα και αν έχει, κάτι που θα φανεί στην πράξη, είναι αναμφίβολα υπέρ της κυβέρνησης το ότι σεβάσθηκε τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, έχοντας αγωνισθεί για να τα καταφέρει με την Κομισιόν που ήταν και είναι αντίθετη.
Με δεδομένο δε το ότι, ένα από τα μεγαλύτερα σημερινά προβλήματα είναι οι εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις των Πολιτών και των εκπροσώπων τους στη Βουλή (όπως έχει φανεί στην Ελλάδα όπου οι βουλευτές ψήφισαν την παράδοση του ονόματος της Μακεδονίας εναντίον του 70% των Ελλήνων, επίσης στα Σκόπια, ακόμη και στη Μ. Βρετανία όπου η πρωθυπουργός προσπαθεί να επιβάλλει ένα δεύτερο δημοψήφισμα για το BREXIT με διάφορα τεχνάσματα ή στις Η.Π.Α. που οι πάντες είναι εναντίον του προέδρου Trump, εκτός από το λαό που τον ψήφισε), η στάση της ιταλικής κυβέρνησης είναι εξαιρετικά έντιμη – εκτός του ότι αναζητάει επί πλέον λύσεις, για παράδειγμα τη συνεργασία της με την Κίνα λαμβάνοντας μέρος στο δρόμο του μεταξιού, παρά τις πιέσεις που της ασκούν οι Η.Π.Α. και όχι μόνο.
Εν προκειμένω, εάν πράγματι επιλεχθεί το λιμάνι της Τεργέστης ως πύλη εισόδου της Κίνας στην Ευρώπη, τότε η Ελλάδα (=το λιμάνι του Πειραιά) θα διαδραματίζει πολύ μικρότερο ρόλο – κάτι που θα είναι αρνητικό για την οικονομία μας, η οποία ευρίσκεται ήδη αντιμέτωπη με θηριώδη προβλήματα, στα οποία θα προστεθεί και η παγκόσμια ύφεση που προβλέπεται.
Ολοκληρώνοντας, όταν ζεις σε μία χώρα που ξεπουλιέται και ληστεύεται, που η κυβέρνηση της δεν τήρησε ούτε μία από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και που δεν δίστασε να καταπατήσει το Σύνταγμα μη σεβόμενη το δημοψήφισμα, που οι Πολίτες της επιλέγουν στις δημοσκοπήσεις σχεδόν με 70% τους θύτες τους, αυτούς δηλαδή που τους οδήγησαν στα δίχτυα του ΔΝΤ, δρομολόγησαν τη μεγάλη προδοσία και τους έδωσαν τη χαριστική βολή, είναι οδυνηρό να διαπιστώνεις την εντιμότητα των κομμάτων άλλων χωρών – κάτι που στην κυριολεξία προσβάλλει το Έθνος μας, από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς.