Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε έναν επικίνδυνο για τον ίδιο ακροβατισμό, επιχείρησε – έστω και έμμεσα – να συγκριθεί με τον Άρη
«Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι, η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων».
Αυτά λόγια αυτά του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, επιχείρησε να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει ο Άλεξης Τσίπρας στην ομιλία του στη Λαμία.
«Σας καλώ, φίλες και φίλοι να αναρωτηθείτε: μήπως αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν και μέσα στην καρδιά των δύσκολων χρόνων που περάσαμε, των χρόνων των μνημονίων, όπου κάποιοι έριξαν την χώρα μας σε αυτόν τον Καιάδα; […]Πολίτες της Λαμίας, πολίτες της Στερεάς Ελλάδας, η ιστορία μας είναι μια βαριά ιστορία, οι μεγάλες στιγμές του λαού μας, οι νίκες του λαού μας, είναι αυτές που έχουν γράψει την ιστορία. Και όλοι και όλες μας είμαστε παιδιά αυτής της Ελλάδας που δεν λύγισε στα δύσκολα. Της Ελλάδας που πάλεψε και νίκησε. Ξανά και ξανά. Έτσι και τώρα». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας στη Λαμία…
Αλήθεια όμως ποιος ήταν ο Άρης;
Ο Άρης των παιδιών, ο Άρης των κυνηγημένων, ο Άρης με το μεγάλο κόκκινο άλογο, ο Άρης που τον ακολουθούσε πάντα ένας τρανός αητός με μια σημαία, ο Άρης που είχε το αληθινό άστρο στο μαύρο του σκούφο… Αυτός ήταν ο Άρης
Ο Άρης που την εποχή της κρίσης και των μνημονίων «ξαναγύρισε» στη χειμαζόμενη Ελλάδα. Ο Άρης που έγινε ξανά «αναστεναγμός» και εικόνισμα στα σπίτια και στις καρδιές όσων δοκιμάστηκαν στην κρίση. Ο Άρης που πολλοί αναρωτήθηκαν ξανά τι θα μας ξημέρωνε αν ήταν σήμερα ζωντανός, αν δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας. Ο Άρης, το σύμβολο του αγώνα κάθε κομμουνιστή.
Πόσο ταιριάζει αλήθεια και πόσο μπορεί να προσαρμοστεί αυτός ο τεράστιος Άρης στα μέτρα του Αλέξη Τσίπρα;
Πόσο πρέπει να μικρύνει ο ορίζοντας του Άρη για να ταιριάξει στον περιορισμένο ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ;
Και αλήθεια μπορεί ο Άρης να σκύψει το κεφάλι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ;
Του Αλέξη Τσίπρα που τη μέρα της εκλογής του πήγε στην Καισαριανή, για να ψηφίσει ένα ακόμα μνημόνιο, που προσκύνησε τον Τραμπ, που από τις επισκέψεις στη Μακρόνησο έφτασε να κυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ.
Μόνο που κάποιος πρέπει να πει στον Αλέξη Τσίπρα, ότι υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται.
Δεν γίνεται σποτ με το Μεταξά, το Βενιζέλο και τον Άρη. Δεν γίνεται να αγκαλιάζεις τη μία μέρα το Θύμιο Λυμπερόπουλο και την επόμενη να υποδύεσαι τον Άρη.
Θα το ξαναπώ και ας γίνω κουραστική: Δεν γίνεται και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα.
Στην ομιλία που επιχείρησε να σφετεριστεί ο Αλέξης Τσίπρας ο Άρης έλεγε επίσης μεταξύ άλλων: «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».
Σε αυτή την ομιλία ο Άρης ξεκινούσε αντίθετα από τα πιστεύω και τα πεπραγμένα του Αλέξη Τσίπρα, που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, λέγοντας: «Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια».
Σε αυτή την ομιλία ο Άρης έλεγε για τον Καποδίστρια με τον οποίο επιχείρησε να τον συνδυάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα σποτ που τα είχε όλα: «ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ’ αυτήν το καπάκι».
Σε αυτή την ομιλία κύριε Τσίπρα, εσείς που ξεσαλώσατε χορεύοντας με τα νταούλια που σας έπαιζαν οι αγορές, ο Άρης έλεγε: «Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!»…
Η ομιλία στη Λαμία είναι επίκαιρη, γιατί είναι απέναντι σας κ. Τσίπρα.
Καλύτερα λοιπόν να μένετε σε αυτά που γνωρίζετε, γιατί ο Άρης σας ξεπερνά. Σας εκθέτει. Σας τρομάζει. Ακόμα και νεκρός…
«Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι, η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων».
Αυτά λόγια αυτά του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη, επιχείρησε να χρησιμοποιήσει και να αξιοποιήσει ο Άλεξης Τσίπρας στην ομιλία του στη Λαμία.
«Σας καλώ, φίλες και φίλοι να αναρωτηθείτε: μήπως αυτά τα λόγια δεν θα μπορούσαν να ειπωθούν και μέσα στην καρδιά των δύσκολων χρόνων που περάσαμε, των χρόνων των μνημονίων, όπου κάποιοι έριξαν την χώρα μας σε αυτόν τον Καιάδα; […]Πολίτες της Λαμίας, πολίτες της Στερεάς Ελλάδας, η ιστορία μας είναι μια βαριά ιστορία, οι μεγάλες στιγμές του λαού μας, οι νίκες του λαού μας, είναι αυτές που έχουν γράψει την ιστορία. Και όλοι και όλες μας είμαστε παιδιά αυτής της Ελλάδας που δεν λύγισε στα δύσκολα. Της Ελλάδας που πάλεψε και νίκησε. Ξανά και ξανά. Έτσι και τώρα». Τάδε έφη Αλέξης Τσίπρας στη Λαμία…
Αλήθεια όμως ποιος ήταν ο Άρης;
Ο Άρης των παιδιών, ο Άρης των κυνηγημένων, ο Άρης με το μεγάλο κόκκινο άλογο, ο Άρης που τον ακολουθούσε πάντα ένας τρανός αητός με μια σημαία, ο Άρης που είχε το αληθινό άστρο στο μαύρο του σκούφο… Αυτός ήταν ο Άρης
Ο Άρης που την εποχή της κρίσης και των μνημονίων «ξαναγύρισε» στη χειμαζόμενη Ελλάδα. Ο Άρης που έγινε ξανά «αναστεναγμός» και εικόνισμα στα σπίτια και στις καρδιές όσων δοκιμάστηκαν στην κρίση. Ο Άρης που πολλοί αναρωτήθηκαν ξανά τι θα μας ξημέρωνε αν ήταν σήμερα ζωντανός, αν δεν είχε υπογράψει τη συμφωνία της Βάρκιζας. Ο Άρης, το σύμβολο του αγώνα κάθε κομμουνιστή.
Πόσο ταιριάζει αλήθεια και πόσο μπορεί να προσαρμοστεί αυτός ο τεράστιος Άρης στα μέτρα του Αλέξη Τσίπρα;
Πόσο πρέπει να μικρύνει ο ορίζοντας του Άρη για να ταιριάξει στον περιορισμένο ορίζοντα του ΣΥΡΙΖΑ;
Και αλήθεια μπορεί ο Άρης να σκύψει το κεφάλι όπως ο ΣΥΡΙΖΑ;
Ακροβατισμοί
Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε έναν επικίνδυνο για τον ίδιο ακροβατισμό, επιχείρησε – έστω και έμμεσα – να συγκριθεί με τον Άρη. Να περπατήσει στα βήματα του στη Λαμία. Σαν να ήταν στο θέατρο. Μόνο που αυτά τα πατήματα, έχουν κόστος, έχουν περπατηθεί με αίμα και αυτοθυσία και είναι πολύ μακριά από το δρόμο της υποκρισίας του Αλέξη Τσίπρα.Του Αλέξη Τσίπρα που τη μέρα της εκλογής του πήγε στην Καισαριανή, για να ψηφίσει ένα ακόμα μνημόνιο, που προσκύνησε τον Τραμπ, που από τις επισκέψεις στη Μακρόνησο έφτασε να κυβερνήσει με τους ΑΝΕΛ.
Μόνο που κάποιος πρέπει να πει στον Αλέξη Τσίπρα, ότι υπάρχουν πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται.
Δεν γίνεται σποτ με το Μεταξά, το Βενιζέλο και τον Άρη. Δεν γίνεται να αγκαλιάζεις τη μία μέρα το Θύμιο Λυμπερόπουλο και την επόμενη να υποδύεσαι τον Άρη.
Θα το ξαναπώ και ας γίνω κουραστική: Δεν γίνεται και με τον αστυφύλακα και με το χωροφύλακα.
Στην ομιλία που επιχείρησε να σφετεριστεί ο Αλέξης Τσίπρας ο Άρης έλεγε επίσης μεταξύ άλλων: «Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».
Σε αυτή την ομιλία ο Άρης ξεκινούσε αντίθετα από τα πιστεύω και τα πεπραγμένα του Αλέξη Τσίπρα, που υπόσχεται λαγούς με πετραχήλια, λέγοντας: «Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια».
Σε αυτή την ομιλία ο Άρης έλεγε για τον Καποδίστρια με τον οποίο επιχείρησε να τον συνδυάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε ένα σποτ που τα είχε όλα: «ο Γιάννης Καποδίστριας από την ανασύσταση του ελληνικού κράτους άρχισε την καταστροφή της χώρας μας, κι ένας άλλος Γιάννης, ο Μεταξάς, έβαλε σ’ αυτήν το καπάκι».
Σε αυτή την ομιλία κύριε Τσίπρα, εσείς που ξεσαλώσατε χορεύοντας με τα νταούλια που σας έπαιζαν οι αγορές, ο Άρης έλεγε: «Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!»…
Η ομιλία στη Λαμία είναι επίκαιρη, γιατί είναι απέναντι σας κ. Τσίπρα.
Καλύτερα λοιπόν να μένετε σε αυτά που γνωρίζετε, γιατί ο Άρης σας ξεπερνά. Σας εκθέτει. Σας τρομάζει. Ακόμα και νεκρός…