Τρίτη, Ιουλίου 30

Ο Δούρειος Ίππος των πολιτικών μας

Νίκος Παπαδάκος
Ο Δούρειος Ίππος των πολιτικών μας
Μια αδικία, από την οποία επωφελούμαστε εμείς, την βαπτίζουμε …τύχη. Μια αδικία από την οποία επωφελούνται άλλοι την ονομάζουμε ΣΚΑΝΔΑΛΟ. Συμβαίνει τριγύρω μας με ιδιαίτερη συχνότητα.
« Τυχερή»  η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (κατά τον κ. Κοτζιά) , που «επικοινωνιακά είχε απέναντί του στο Μακεδονικό, έναν σοβαρό κι έντιμο άνθρωπο, όπως ο πρωθυπουργός κ. Ζόραν Ζάεφ»,
μα σε άλλη ανάγνωση, ήταν σκάνδαλο για τη Νέα Δημοκρατία η συμφωνία των Πρεσπών.
Τυχεροί -κατά την απελθούσα κυβέρνηση - οι συνταξιούχοι, που έλαβαν έναν νομοθετικά κατοχυρωμένο «13ο μισθό»,   σκάνδαλο για την τότε αξιωματική αντιπολίτευση το ….προεκλογικό πριμ, όπως το αποκάλεσαν.
Η ουσία χάνεται στην ανάγνωση. Ποτέ δεν μπόρεσα να μπω στα μονοπάτια μιας παράλογης λογικής. Να βάλω το πτωχά ενδεδυμένο μυαλό μου να σκεφτεί , που στον διάβολο εξαφανίζονται όλοι αυτοί οι υποψήφιοι πολιτικοί, οι οποίοι γεμίζουν με δάση…. Αμαζονίου, (από φειγ βολάν ,  αφίσες και καρτελάκια) ολόκληρη την Ελλάδα και την επομένη (άφαντοι είτε στα έδρανα της Βουλής , είτε από το σπίτι τους) , βγάζουν πύρινους λόγους για την ….οικολογική τους συνείδηση. 
Δεν γνωρίζω γιατί όλοι έχουν δίκιο, κι όλοι μαζί άδικο. Για ποιο λόγο δεν υπάρχει το mea culpa στο λεξιλόγιο τους… Γιατί προσθέτουν τα λάθη του αντιπάλου και δεν προμετρούν τα προσωπικά τους ατοπήματα;
Ξέρετε, τι ζητάει πλέον, απεγνωσμένα ο ελληνικός λαός; Ναι.   Αυτός της παρουσίας στα εκλογικά τμήματα, μα και της τεράστιας αποχής του από τις κάλπες; ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ. Είναι πικρόπιοτοι και θλιβεροί οι καιροί μας, τόσο, ώστε η εντιμότητα να αποκαλείται ΑΦΕΛΕΙΑ, κι η ειλικρίνεια ….ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ. Κι επειδή ουδείς θέλει να παραστήσει τον αφελή και τον ηλίθιο, χρησιμοποιεί το ψέμα σαν τον σύγχρονο Δούρειο Ίππο. Για να μπει στο σπίτι μας μέσα από ένα έντυπο, από την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, κάποιο ΜΜΕ που δεν έχει στόχο ενημέρωσης, μα σκοπό εθισμού και πλύσης εγκεφάλου. Είναι κι ασφαλής αυτού του είδους η πολιτική επικοινωνία με τον λαό. Δεν βγαίνουν στον δρόμο, αλλά μπαίνουν στο σπίτι μας. Έξυπνο κι αποδοτικό.
Βλέπετε, όλες σχεδόν , εταιρίες δημοσκοπήσεων είχαν προεκλογικά μια σκαλέτα ερωτήσεων απευθυνόμενη προς τους πολίτες , για «παράσταση νίκης», «καταλληλότερο πρωθυπουργό», «κομματική προτίμηση»,  κ.τλ. Καμία εταιρία δεν έθεσε ένα απλό ερώτημα στον αποκαμωμένο πολίτη: «Πόσο εμπιστεύεστε τους Έλληνες πολιτικούς»;
Σε τούτη την ευλογημένη-από κάθε άποψη- Χώρα , η ανάδειξη ενός κόμματος ως πρώτου, παραδοσιακά υπερτονίζει και ευλογεί την αποδοκιμασία του απέναντι!   Άντε επίσης να υπάρχουν και ένα δύο κόμματα που  παίζουν τον ρόλο του «λαγού»,  μήπως κι εξοφλήσουν την επιταγή της «φιλικής υποδούλωσης»  με κάποια  υπουργοποίηση.
Έχω θυμό, οπότε θα σταματήσω για να μην σπάσουν τα φρένα. Αντί επιλόγου θα χρησιμοποιήσω μια ατάκα του Ρόναλντ Ρήγκαν . Δεν τον συνέφερε αλλά την εκστόμισε τίμια και μπεσαλίδικα: «Λένε ότι η πολιτική είναι το δεύτερο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Μα έχω διαπιστώσει, ότι έχει καταπληκτική ομοιότητα με το πρώτο…». Τα είπε όλα. Χαίρεται.