Τρίτη, Ιουλίου 2

Φυσικοπαθητική: Η Θεραπευτική Δύναμη της Φύσης

fysikopathitiki-i-therapeftiki-dynami-tis-fysis
Κατά το πέρασμα των αιώνων, η Φυσική Ιατρική (εναλλακτική ή φυσικοπαθητική) και η Κλασσική Ιατρική φαινόταν σαν να είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, αλλά στην πραγματικότητα η μια συμπληρώνει την άλλη.
Ο βασικός στόχος του Φυσικού Ιατρού είναι η κατανόηση των αιτιών των ασθενειών και, όταν κρίνεται απαραίτητη η θεραπεία, να χρησιμοποιούνται όσο το δυνατόν περισσότερα φυσικά
μέσα. Αφού το άτομο θεραπευτεί, επιδιώκεται η ανάπτυξη μιας υγιεινής διατροφής και ενός σωστού τρόπου ζωής.

Βασική αρχή είναι η εμπιστοσύνη στην vis medicatix naturae, στην “Θεραπευτική Δύναμη της Φύσης”.

Μετά από πολλούς αιώνες κατακτήσεων στην Ιατρική, που οδήγησαν σε εντυπωσιακές προόδους κατά των ασθενειών που παλιότερα μάστιζαν την ανθρωπότητα, σήμερα η έρευνα έχει φτάσει σε σημείο αναγνώρισης των λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος σε μοριακό επίπεδο, με την βοήθεια της Βιοχημείας, της Φυσικής Ιατρικής και της Τεχνολογίας.
Παρόλα αυτά, ο κόσμος αναζητά λύσεις σε θεραπείες που στηρίχθηκαν στην παρατήρηση και στην εμπειρία περασμένων εποχών στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτή η συσσωρευμένη ανθρώπινη γνώση, προφανώς επειδή έχει μεταφερθεί κατά κανόνα προφορικά από γενιά σε γενιά, είναι ανακριβής και επικίνδυνη, αν χρησιμοποιηθεί ανεξέλεγκτα. Αυτή η πολύτιμη ανθρώπινη γνώση θα μπορούσε να αξιοποιηθεί μόνο κάτω από την αυστηρή επιστημονική μεθοδολογία.

Η “επιστροφή” πολλών εκατομμυρίων ασθενών σε μεθόδους παραδοσιακής ιατρικής δεν είναι τυχαία ούτε αδικαιολόγητη.

Ο υπερσύγχρονος τρόπος αντιμετώπισης της νόσου και η “αυθεντία” των μηχανημάτων και των πολύπλοκων διαγνωστικών μεθόδων, έχουν αντικαταστήσει πλήρως την κλινική εξέταση και την προσωπική επαφή με τον ιατρό, με αποτέλεσμα θεραπευτική διαδικασία να είναι απρόσωπη, ψυχρή και να απέχει από τον ουσιαστικό ρόλο της Ιατρικής, ως ανθρωποκεντρική επιστήμη.

Έτσι σήμερα το 25% των ασθενών στις ΗΠΑ και στη Μεγάλη Βρετανία έχει δοκιμάσει μεθόδους εναλλακτικής θεραπευτικής.

Από μελέτη που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Exeter προέκυψε ότι υπάρχουν περίπου 40.000 άτομα που ασκούν συμπληρωματικές μεθόδους θεραπείας, ενώ είναι κάπως λιγότεροι οι πτυχιούχοι παθολόγοι ιατροί.
Τα Κρατικά Αμερικανικά Ινστιτούτα Υγείας εδώ και μια δεκαετία περίπου, διερευνούν συστηματικά ποιες από τις μεθόδους της εναλλακτικής Ιατρικής είναι αποτελεσματικές. Ακόμη, μεγάλα Αμερικανικά πανεπιστήμια, του επιπέδου του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, έχουν ιδρύσει τμήματα εναλλακτικής Ιατρικής.

Γίνεται πλέον φανερό ότι

οι ιατρικές παρεμβάσεις της “επίθεσης” αμφισβητούνται και, όλο και περισσότερο, γίνεται αντιληπτή η αξία της Προληπτικής Ιατρικής, των διατροφικών αλλαγών και των αλλαγών στον τρόπο ζωής.
Σε αυτό το σημείο πρέπει να εξετάσουμε το ρόλο των εναλλακτικών θεραπειών, την αξία τους, τη σοβαρότητά τους, την αποτελεσματικότητα και την ασφάλειά τους. Θα πρέπει να διώξουμε τις προκαταλήψεις και τις “φοβίες” με τις οποίες αντιμετωπίζονται αυτές οι μέθοδοι και να μελετηθούν πιο αναλυτικά κάτω από το πρίσμα της σύγχρονης επιστήμης που μας δίνει τη δυνατότητα να τις ελέγξουμε και, τελικά, να τις αποτιμήσουμε, μακριά από σκοταδισμούς και δογματικές απόψεις.
Η επιστήμη και η ιατρική τώρα έχουν στην κατοχή τους την τεχνολογία, αν και είναι εμφανής η αναγκαιότητα να εκτιμήσουν την αξία των φυσικών θεραπειών. Αν και ο όρος “φυσικές θεραπείες” δεν χρησιμοποιούνταν μέχρι τον 19ο αιώνα, οι φιλοσοφικές του ρίζες μπορούν να εντοπιστούν πίσω στον Ιπποκράτη.

Είναι ένα σύστημα το οποίο διατηρεί τον οργανισμό υγιή, και εμποδίζει την εμφάνιση ασθενειών.

Αν και είναι πολύ αποτελεσματικά όταν χρησιμοποιούνται, τα φάρμακα και οι εγχειρήσεις, έχουν ταυτόχρονα πολλά αρνητικά. Έτσι οι γιατροί, σε αυτήν την περίπτωση, δεν περιμένουν την εμφάνιση και την εξάπλωση της ασθένειας, αλλά παίρνουν μέτρα πρόληψης. Όσο περισσότερο μελετώνται τα αίτια των φυσιολογικών προβλημάτων υγείας ανάλογα με την ηλικία του κάθε ατόμου, γίνεται περισσότερο εμφανές το γεγονός ότι η φυσικοπαθητική έχει περισσότερα να προσφέρει.

Ιστορία

Οι προϊστορικοί άνθρωποι πίστευαν πως οι ασθένειες είναι αποτελέσματα του θυμού των Θεών ή πιο μετά του Διαβόλου. Ο Ιπποκράτης, σπάζοντας αυτήν την αντίληψη, έγινε ο πρώτος Φυσικός Ιατρός που καταγράφτηκε στην Ιστορία.
Ο Ιπποκράτης και οι μεταγενέστεροί του πίστευαν πως οτιδήποτε στη φύση έχει μια λογική σειρά, και έτσι έθεσαν ως στόχο των ιατρών την αντίληψη και ακολουθία της φυσικής αυτής σειράς.
Χρησιμοποίησαν τον εξής όρο: vis medicatix naturae, που σημαίνει θεραπευτική δύναμη της φύσης, για να δηλώσουν την ιδιότητα του σώματος να αυτό-θεραπευτεί.
Η Φυσική Θεραπεία είναι ένας τρόπος ζωής, όπως και η ιδέα χρήσης διαφόρων φυσικών μέσων στην πρόληψη και αντιμετώπιση ανθρώπινων ασθενειών.
Ο Benedict Lust άρχισε να χρησιμοποιεί τον όρο Φυσική Ιατρική το 1902, για να ονομάσει την εκλεκτική συλλογή της θεωρίας της Φυσικής Θεραπείας που θεώρησε ως το μελλοντικό πεδίο δράσης της φυσικοπαθητικής, και για να συμπεριλάβει ότι καλύτερο από τις σημερινά ονομαζόμενες θρεπτική θεραπεία, φυσική δίαιτα, φυτική ιατρική, ομοιοπαθητική, φυσικοπαθητική, θεραπεία με ασκήσεις, υδροθεραπεία, ηλεκτροθεραπεία και μείωση του στρες, κ.α.

Σε ένα από τα πολλά βιβλία που έχει εκδώσει, “The principles, aim and program of nature cure”, περιγράφει την Φυσική Ιατρική.

Πραγματικά υπάρχει μια θεραπευτική δύναμη στη φύση, η έμφυτη ικανότητα των οργανισμών να αυτοθεραπεύονται. Η απορία που δημιουργείται είναι το κατά πόσον είναι καλύτερη η καταπολέμηση των ασθενειών με τη χρήση φαρμάκων, εμβολίων και ορών από τους προληπτικούς ιατρούς της μοντέρνας ιατρικής ή με τις ήπιες ενδογενείς και ευχάριστες δυνάμεις της φυσικής θεραπείας.
Ανθρώπινο Σώμα: Μια Εκπληκτική Μηχανή Επιβίωσης

Η Φυσική Ιατρική αναπτύχθηκε στις ΗΠΑ, στις αρχές του 20ου αιώνα, μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, όταν πολλοί παράγοντες βοήθησαν στη διαμόρφωση συνθηκών για τους ιατρούς, ώστε να ιδρυθεί και να καθιερωθεί ένας Οργανισμός που κατέχει το σύγχρονο πραγματικό μονοπώλιο στη φροντίδα της υγείας.
Οι οργανισμοί αυτοί, αφού υποστηρίχτηκαν από χημικές και φαρμακευτικές βιομηχανίες, οδήγησαν στο σταδιακό παραμερισμό των ιατρικών σχολών. Τα ιατρικά επαγγέλματα τελικά σταμάτησαν να χρησιμοποιούν τις “ηρωικές” τους θεραπείες και τις αντικατέστησαν με αποτελεσματικότερες θεραπείες, αλλά τοξικές.
Η επιστήμη της ιατρικής έγινε περισσότερο “ευφυής” και στον πολιτικό τομέα, χρησιμοποιώντας μεγάλες τεχνολογικές ανακαλύψεις στη χειρουργική που καθιερώθηκαν με τους παγκόσμιους πολέμους, και ήταν ικανή να πείσει και τον λαό και τους πολιτικούς για την ανωτερότητα του συστήματός της, οδηγώντας στη θέσπιση νόμων που παραμέριζαν την αξιοπιστία άλλων συστημάτων υγείας.

Φιλοσοφία Vis medicatix naturae – η θεραπευτική δύναμη της φύσης.

Η πίστη στη δυνατότητα του σώματος να αυτοθεραπευτεί όταν του δίνεται η ευκαιρία, αποτελεί θεμελιώδη αρχή στην πρακτική της φυσικοπαθητικής. Η αυστηρή απόρροια αυτού, όπως ανέφερε κατά λέξη ο Ιπποκράτης είναι “να μην κάνεις κακό”. Θα πρέπει να αποφεύγονται και πρακτικές που εξασθενίζουν την ικανότητα του σώματος για αυτοθεραπεία και θεραπείες που παρεμποδίζουν λειτουργίες του σώματος.
Είναι περιττό να πούμε ότι αυτή η φιλοσοφία έχει και όρια, και ότι μερικές φορές το σώμα χρειάζεται κάτι παραπάνω από απλή υποστήριξη. Ο στόχος των Φυσικών Ιατρών σε αυτές τις περιστάσεις είναι η χρήση όσο το δυνατόν λιγότερων φαρμάκων που θα προκαλέσουν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτή η φιλοσοφική προσέγγιση, απαιτεί ένα ευρύ φάσμα διαγνωστικών και θεραπευτικών ικανοτήτων και εξηγεί τα εκλεκτικά ενδιαφέροντα του επαγγέλματος της Φυσικής Ιατρικής.
Οι φυσικοί ιατροί βλέπουν τη ζωή σαν κάτι παραπάνω από το σύνολο των βιοχημικών διαδικασιών, και πιστεύουν ότι το σώμα έχει μια έμφυτη αρχική “εξυπνάδα” που πασχίζει για την υγεία.

Ο βιταλισμός υποστηρίζει ότι

τα συμπτώματα που σχετίζονται με τις ασθένειες δεν προκαλούνται κατευθείαν από τους νοσογόνους παράγοντες, όπως τα βακτήρια, αλλά είναι αποτέλεσμα της ενδογενούς απόκρισης ή αντίδρασης στον παράγοντα αυτό, και της προσπάθειας του σώματος να αυτοθεραπευτεί.
Έτσι λοιπόν, τα συμπτώματα είναι μέρος ενός “κατασκευαστικού” φαινομένου, που είναι η καλύτερη επιλογή που μπορεί να κάνει το σώμα, ανάλογα με τις περιστάσεις. Κι έτσι, ο ρόλος του ιατρού είναι να βοηθήσει το σώμα στις προσπάθειές του και όχι να αντικαταστήσει με φάρμακα τις σωματικές ενέργειες.
Η υγεία θεωρείται κάτι παραπάνω από την απουσία της ασθένειας, είναι η ζωτική δυναμική κατάσταση που επιτρέπει την ανάπτυξη του ατόμου και την προσαρμογή του στο περιβάλλον του.
Η υγεία και η ασθένεια μπορούν να θεωρηθούν σαν μια φυσική συνέχεια, με τον θάνατο στη μια πλευρά και την πλέον ευνοϊκή λειτουργία στην άλλη. Ένας τυπικός άνθρωπος κατά την πορεία του στην ζωή, παρασύρεται από την καλή λειτουργία του οργανισμού του σε σταδιακές δυσλειτουργίες.
Παρόλο που αυτή η πορεία θεωρείται ομαλή από την κοινωνία όσο αυξάνεται η ηλικία του ατόμου, αυτό δεν συμβαίνει στα άγρια ζώα ή στα λίγα τυχερά άτομα που ζουν στο ιδανικό περιβάλλον. Αυτό σημαίνει, έλλειψη άγχους και μόλυνσης, σωστή σωματική εξάσκηση και άφθονη φυσική τροφή. Ο θάνατος εξακολουθεί να είναι αναπόφευκτος, έρχεται όμως με την ύπαρξη της φυσικής φθοράς.
Τα παραπάνω διαπιστώνουμε και από Καρκίνος: η ύστατη προσπάθεια του οργανισμού για επιβίωση.
Εν τέλει αυτό που μας μπλοκάρει και μας ασθενεί ή το αντίστροφο, είναι κάτι άλλο ΚΑΙ ΌΧΙ οι αρρώστιες: Το πως αντιλαμβανόμαστε το περιβάλλον ευθύνεται για την υγεία μας κατά 90% 

Θεραπευτικά πεδία

Μερικοί ειδικοί ορίζουν συγκεκριμένα πεδία θεραπείας, που συμπεριλαμβάνουν τα εξής:

Διατροφή:

η κλινική διατροφή ή η χρήση της δίαιτας ως θεραπεία, υπηρετεί τη φυσικοπαθητική. Υπάρχει ένα μεγάλο γνωστικό υπόβαθρο που υποστηρίζει τη χρήση φυσικών προϊόντων και θρεπτικών συμπληρωμάτων διατροφής που στοχεύουν στην ενδυνάμωση της υγείας και στην αντιμετώπιση της ασθένειας. Πολλές συνήθεις παθήσεις όπως αρθριτικά, οστεοπόρωση, διαβήτης (τύπου 2), κατάθλιψη, έκζεμα, υπέρταση και σπαστική κολίτιδα, μπορούν να αντιμετωπισθούν ικανοποιητικά με την λήψη διαιτητικών μέτρων.

Χρήση Βοτάνων:

τα φυτά έχουν χρησιμοποιηθεί για ιατρικούς σκοπούς από την αρχαιότητα. Με την ανάπτυξη της φαρμακοβιομηχανίας κατά τον 20ο αιώνα, τα φυτικά φάρμακα παραμερίστηκαν (παρόλο που πολύ μεγάλο ποσοστό των φαρμάκων προέρχονται ή περιέχουν φυτικά συστατικά). Σήμερα όμως επανεκτιμούνται οι φαρμακευτικές ιδιότητες των φυτών. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει την πλήρη κατανόηση του τρόπου με τον οποίο τα φυτά ενισχύουν την υγεία και αποκαθιστούν την ισορροπία του οργανισμού σε περίπτωση ασθένειας. Πλήθος ιατρών εξειδικεύεται στη βοτανολογία, και ασχολείται με την ιστορική χρήση του κάθε φυτού καθώς και με τους μοντέρνους φαρμακευτικούς μηχανισμούς.
Η Βοτανολογία από την αρχαιότητα στο σήμερα

Ομοιοπαθητική:

ο όρος ομοιοπαθητική έχει προέλθει από τις ελληνικές λέξεις όμοιος και πάθος, που σημαίνει ασθένεια. Η ομοιοπαθητική είναι ένα σύστημα φαρμάκων που θεραπεύει την ασθένεια με διαλύματα, δραστικούς παράγοντες ή φάρμακα, τα οποία παράγουν τα ίδια συμπτώματα με την ασθένεια, όταν δίνονται σε έναν υγιή άνθρωπο. Το “όμοιο θεραπεύει όμοιο”. Αυτή η αρχή αναγνωρίστηκε πρώτα από τον Ιπποκράτη, που παρατήρησε ότι τα βότανα, δοσμένα σε μικρές δόσεις, θεραπεύουν τα ίδια συμπτώματα που προκαλούν όταν δίνονται σε τοξικές δόσεις. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα προέρχονται από μια ποικιλία φυτών, μεταλλικών στοιχείων και βιοχημικών ουσιών.

Βελονισμός:

ο βελονισμός είναι ένα αρχαίο κινέζικο σύστημα ιατρικής, το οποίο συνιστάται στη διέγερση συγκεκριμένων σημείων του σώματος, για να ελέγξει την ροή της ζωτικής ενέργειας μέσω μονοπατιών που ονομάζονται meridians. Τα σημεία του βελονισμού μπορούν να διεγερθούν με την εισχώρηση και απόσυρση βελονών, με ζεστές κομπρέσες, μασάζ, λέιζερ και ηλεκτρικά μέσα ή με έναν συνδυασμό όλων αυτών. Ο παραδοσιακός κινέζικος βελονισμός προβάλλει ένα πολύ συγκεκριμένο τρόπο βελονισμού και γνώσεις του ασιατικού συστήματος ιατρικής που περιέχει το yin and yang, τα πέντε στοιχεία της φύσης, σημεία και μονοπάτια βελονισμού, καθώς και μια μέθοδο διάγνωσης και διαφοροποίησης ασθενειών που διαφέρουν από αυτές της Δυτικής Ιατρικής.
Βελονισμός: Τι είναι και τι μπορεί να θεραπεύσει

Υδροθεραπεία:

η υδροθεραπεία μπορεί να οριστεί ως η χρήση νερού σε όλες του τις μορφές (ζεστό, κρύο, πάγος ατμός κτλ) και σαν μέθοδος επιθέματος (σάουνα, ντους, ποδόλουτρο κτλ) για την διατήρηση της υγείας ή την καταπολέμηση ασθενειών. Είναι μια από τις παλιότερες μεθόδους θεραπείας. Την υδροθεραπεία ακολουθούσαν για την θεραπεία ασθενειών και τραυματισμών από πολλούς λαούς, συμπεριλαμβανομένων των Αρχαίων Αιγυπτίων, Ελλήνων και Κινέζων.
Υδροθεραπεία: Θεραπευτική χρήση του νερού 

Φυσική Ιατρική:

η φυσική ιατρική αναφέρεται στη χρήση φυσικών μέτρων στη θεραπεία του ατόμου. Συμπεριλαμβάνει τη χρήση εξοπλισμού φυσιοθεραπείας, όπως ο υπέρηχος, η διαθερμία και άλλες ηλεκτρονικές τεχνικές, θεραπευτικές ασκήσεις, μασάζ, μαλάξεις και υδροθεραπεία.
Φυσικοπαθητική: Ολοκληρωμένη Εναλλακτική Θεραπευτική Προσέγγιση 

Η θεραπευτική προσέγγιση του φυσικού ιατρού κινείται σε δύο βασικά επίπεδα:

  • να βοηθήσει τους ασθενείς να θεραπευτούν μόνοι τους και
  • να τους πληροφορήσει ώστε να διαμορφώσουν ένα πιο υγιεινό τρόπο ζωής.

Η τυπική πρώτη επίσκεψη σε ένα τέτοιο ιατρό διαρκεί μια ώρα.

Ο στόχος είναι ο ιατρός να μάθει όσο περισσότερα γίνεται για τον ασθενή, χρησιμοποιώντας το ιστορικό του και διάφορες διαγνωστικές εξετάσεις. Συμπεριλαμβάνονται επίσης πληροφορίες για τον τρόπο ζωής του ασθενή. Από τη στιγμή που έχει κατανοηθεί πλήρως η υγεία και η ασθένεια, ο ιατρός και ο ασθενής συνεργάζονται ώστε να ορισθεί το καταλληλότερο πρόγραμμα για την θεραπεία.

Η μόρφωση του Φυσικού Ιατρού είναι εκτενής.

Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ακολουθεί είναι παρεμφερές με αυτού της κλασσικής ιατρικής, με βασική διαφορά στο θέμα της θεραπείας. Έτσι οι σπουδές της φυσικής ιατρικής απαιτούν 4 ή και περισσότερα χρόνια. Κατά τα δύο από αυτά, δίνεται η μεγαλύτερη έμφαση στις βασικές πτυχές του επαγγέλματος, όπως η ανατομία, η φυσιολογία, η βιοχημεία, η παθολογία και η μικροβιολογία.
Τα δύο επόμενα έτη αφιερώνονται στις κλινικές μελέτες της διάγνωσης και της θεραπείας. Παρόλο που οι καθιερωμένες διαγνωστικές τεχνικές διδάσκονται, αυτό που κάνει το πρόγραμμα μοναδικό είναι η έμφαση στην προληπτική διάγνωση, που εμπεριέχει την ανάλυση της διατροφής, τη βοτανολογία, την ομοιοπαθητική, το βελονισμό, την προσαρμογή του τρόπου ζωής.

Το μέλλον της Φυσικής Ιατρικής

Είναι προφανές ότι η Φυσική Ιατρική θα αποτελέσει το μέλλον της ιατρικής δραστηριότητας. Παρόλο που έχει εκφραστεί επανειλημμένα η άποψη ότι η Φυσική Ιατρική δεν είναι βασισμένη σε επιστημονικά τεκμηριωμένες μελέτες, κατά τις τελευταίες δεκαετίες η χρήση των φυσικών φαρμάκων υποστηρίζεται όλο και περισσότερο στην επιστημονική βιβλιογραφία.
Η επιστήμη και η Ιατρική διαθέτουν την τεχνολογία που απαιτείται ώστε να εκτιμηθεί η δύναμη της φυσικοπαθητικής. Όλο και περισσότεροι φαρμακευτικοί οργανισμοί ενισχύουν την ιδέα της Φυσικής Ιατρικής και ασπάζονται τους τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών που προαναφέρθηκαν. Τα σημάδια είναι ενθαρρυντικά και η Φυσική Ιατρική υπόσχεται μελλοντική αντιμετώπιση θανατηφόρων ασθενειών όπως το AIDS, ο διαβήτης και η λευχαιμία.
Μπορείτε να δείτε ακόμη: Φυσική Θεραπεία είναι ο τρόπος της Φυσικής Ζωής 
Εναλλακτικές Θεραπείες και Ολιστική Ιατρική: Μύθος ή Πραγματικότητα; 
Φυσικοπαθητική, η “Παραδοσιακή Ιπποκρατική Ιατρική” θα διδάσκεται πλέον στην Ελλάδα 
Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι: Όραμα και Στόχος: Η δημιουργία ενός σύγχρονου Φυσιοπαθητικού Ασκληπιείου 
proionta-tis-fisis.com