Η
εξουσιομανία του Salvini, σε συνδυασμό με τις κινήσεις του Di Maio που
αποδείχθηκε ως ο νεκροθάφτης της αντιπολιτευτικής ψυχής των «Πέντε
Αστέρων», ήταν ότι καλύτερο για την αποκατάσταση του καθεστώτος
λιτότητας που επέβαλλε η ΕΕ στην Ιταλία - ενώ το ηθικό δίδαγμα είναι πως
χωρίς επαρκή σαφήνεια σχετικά με το νόημα και με τις συνέπειες μίας
αντιπαράθεσης με την ΕΕ, δεν μπορεί να υπάρξει λύση σε μία χώρα που
είναι βυθισμένη στην κρίση.
Προφανώς το καθεστώς, όπως συνέβη και στην Ελλάδα ή θα συμβεί στη Μ. Βρετανία, ήξερε από την αρχή τι διακυβευόταν και πού ήταν το πραγματικό μέτωπο της μάχης, την οποία έπρεπε να κερδίσει - ενώ όλοι οι άλλοι είχαν πλήρη άγνοια. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε ότι, αρκετοί δημοκράτες και αντίπαλοι της ΕΕ στην Ιταλία και όχι μόνο, ξεγελάσθηκαν από το «θόρυβο» που έκανε ο Salvini - χωρίς να καταλάβουν πως ήταν μέρος του παιχνιδιού που οδήγησε στην ήττα της Ιταλίας.
Όσον αφορά την Αριστερά, δεν ήταν μόνο αρκετοί αυτοί που ξεγελάστηκαν, αλλά ακόμη μία φορά, η πλειοψηφία της - η οποία συνεχίζει να πείθεται από τον υποκριτικό αντιφασισμό και τον δήθεν ανθρωπισμό των νεοφιλελευθέρων.
Προφανώς το καθεστώς, όπως συνέβη και στην Ελλάδα ή θα συμβεί στη Μ. Βρετανία, ήξερε από την αρχή τι διακυβευόταν και πού ήταν το πραγματικό μέτωπο της μάχης, την οποία έπρεπε να κερδίσει - ενώ όλοι οι άλλοι είχαν πλήρη άγνοια. Οφείλουμε επίσης να αναφέρουμε ότι, αρκετοί δημοκράτες και αντίπαλοι της ΕΕ στην Ιταλία και όχι μόνο, ξεγελάσθηκαν από το «θόρυβο» που έκανε ο Salvini - χωρίς να καταλάβουν πως ήταν μέρος του παιχνιδιού που οδήγησε στην ήττα της Ιταλίας.
Όσον αφορά την Αριστερά, δεν ήταν μόνο αρκετοί αυτοί που ξεγελάστηκαν, αλλά ακόμη μία φορά, η πλειοψηφία της - η οποία συνεχίζει να πείθεται από τον υποκριτικό αντιφασισμό και τον δήθεν ανθρωπισμό των νεοφιλελευθέρων.