Φθινόπωρο ήταν και τότε...

Φθινόπωρο ήταν θυμάμαι..και τότε...  Από κείνα τα φθινόπωρα που περπατάς στους δρόμους και σε κάθε σου βήμα ακούς το τρίξιμο των φύλλων κάτω από τα παπούτσια σου σαν κραυγή πόνου... Απόηχος αναμνήσεων...με έντονη μυρωδιά νοσταλγίας για κάτι που πέρασε κι έφυγε... αφήνοντας στη ψυχή σου
έντονα σημάδια... σημάδια μοναξιάς φθινοπώρου..

Φθινόπωρο, τοπίο της ψυχής, που όλα μιλούν και όλα σωπαίνουν....

Μαρίζα Τσιτμή