σ' έχω κλείσει ισόβια εκεί
δεν μπορείς να βγεις απ' τον νου μου
δεν μπορείς να δραπετεύσεις απ' αυτό
το κελί
Θα ζεις εκεί για πάντα στης σκέψης μου τη φυλακή
θα με συντροφεύεις σαν μια αόρατη παρουσία
θα υπάρχω μόνο γι’ αυτή τη προσμονή
αφού είσαι η μόνη της ζωής μου ουσία
Το φως της ημέρας βάζει στη σκέψη φραγμούς
ενώ η νύχτα σαν μάγισσα όλα τα ξεπερνάει
γράφει σενάρια αφήνοντας δρόμους ανοιχτούς
μα έρχεται η μέρα απ' το όμορφο όνειρο αυτό και με ξυπνάει
Μαρίζα Τσιτμή