και περισσότερο κάθε χρόνο. Παρατηρείται ιδιαίτερη έξαρσή της την άνοιξη και το φθινόπωρο.
Γράφει ο καθηγητής Γενικής Ιατρικής και συγγραφέας Pierre Vachet.
Σε πολλούς ανθρώπους της εποχής μας ο πονοκέφαλος, η πλήξη, η θλίψη είναι μόνιμες καταστάσεις που τους απασχολούν ακόμα και αν δεν έχουν άμεση σχέση με τις υλικές ή ηθικές δυσκολίες δυσκολίες της καθημερινότητας. Ο ρόλος της κατάπτωσης που έγινε μύθος σε όλους τους κοινωνικούς κύκλους μαρτυρά μια έντονη ευαισθητοποίηση της εποχής μας μπροστά στην αναθεώρηση της έννοιας της ζωής έτσι όπως έγινε αντιληπτή μέσα από τις καταστάσεις κατάπτωσης.
Υπάρχει κατάπτωση ή κατάσταση κατάπτωσης όταν έχουμε μια περαστική ή διαρκή κάμψη της νευροφυσικής ισορροπίας. Σε αυτήν συνυπάρχουν δυο παράγοντες ένας σωματικός και ένας ψυχολογικός στενά συνδεδεμένοι μεταξύ τους και με μια τέτοια αλληλεπίδραση που είναι αδύνατον να τους διαχωρίσουμε.
Αναγνωρίζουμε αυτόν που πάσχει από κατάπτωση από τη συμπεριφορά του: η δραστηριότητά του είναι μειωμένη, αποφεύγει τις πολλές κινήσεις και μένει συχνά ξαπλωμένος. Ακίνητος με το βλέμμα σκοτεινό και το πρόσωπο άτονο. Αν η κατάπτωση ενισχυθεί από ένα άτυχο σημαντικό συναισθηματικό παράγοντα, το πρόσωπο παίρνει το σημάδι μιας βαθιάς και συχνά αγχωτικής θλίψης και το άτομο παραπονιέται για ατονία, αδυναμία και πολύ συχνά και για αυπνίες.
Παρατηρείται μια εξάντληση που διαταράσσει τις νοητικές λειτουργίες: Μνήμη και προσοχή. Οι μεταβολές της διάθεσης πηγαίνουν από την απλή δυσθυμία στην κακή διάθεση και μπορεί για γίνουν ακόμα πιο σοβαρές. Ο ασθενής υποφέρει από έλλειψη θέλησης. Το συναίσθημα κατωτερότητας που νιώθει τον θλίβει και τον βασανίζει.
Οι ψυχίατροι έχουν διακρίνει πολλές μορφές αυτής της δυσάρεστης αρρώστιας:
Την αντιδραστική κατάπτωση που οφείλεται πάντα σε κάποιο σοκ: οικογενειακό πένθος, αισθηματική απογοήτευση εμπόδια, απόλυση προβλήματα μεγάλα στον γάμο, σωματικές ασθένειες.
Την κατάπτωση από εξάντληση που προσβάλλει αυτούς που έχουν διατηρήσει την ανάμνηση μακρινών ή πιο πρόσφατων συγκρούσεων. (δυστυχισμένα παιδικά χρόνια, έλλειψη στοργής). Σε αυτή την κατηγορία βρίσκουμε θύματα υπερκόπωσης και επαγγελματικών παθήσεων.
Την κατάπτωση που συνδυάζεται με την κατάθλιψη της τρίτης ηλικίας. Εδώ παρατηρούμε συχνά και υποχονδριακές καταστάσεις που δυσκολεύουν πολύ τη ζωή του ατόμου.
Γενικά, η ψυχοθεραπεία στις διάφορες μορφές της μπορεί να έχει ένα σπουδαίο αποτέλεσμα στην αποκατάσταση του ασθενούς. Σημαντικό ρόλο όμως παίζει και η στήριξη αλλά και η κατανόηση από το οικογενειακό περιβάλλον που ασκεί καθοριστική επίδραση στην εξέλιξη της κατάπτωσης.