«Πρόσφυγες είναι τα άτομα που βρίσκονται εκτός της χώρας καταγωγής τους εξαιτίας του φόβου διώξεων, διαμαχών, γενικευμένης βίας, ή άλλων καταστάσεων που έχουν διαταράξει σοβαρά την έννομη τάξη και, ως αποτέλεσμα, δικαιούνται διεθνούς προστασίας. Ο ορισμός του πρόσφυγα δίνεται στην Σύμβαση του 1951 και στα περιφερειακά μέσα για τους πρόσφυγες, καθώς και στο καταστατικό της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες».
Ποιοι και πόσοι, άραγε, από τις εκατοντάδες χιλιάδες εκ των παρανόμως εισελθόντων στη χώρα μας πληρούν τις παραπάνω προϋποθέσεις, ώστε να μπορούν να αντιμετωπιστούν ως πρόσφυγες; Ασφαλώς ελάχιστοι, αφού επιπροσθέτως την ιδιότητα του πρόσφυγα θα έπρεπε να την αποκτήσουν στο πρώτο ασφαλές έδαφος που βρέθηκαν φεύγοντας από τη χώρα τους, δηλαδή στην Τουρκία ή σε κάποιο άλλο κράτος πριν από αυτήν (λ.χ. Ιράν, για όσους προέρχονται από το Αφγανιστάν ή το Πακιστάν). Οι υπόλοιποι, που αποτελούν την συντριπτική πλειονότητα, είναι απλά λαθρομετανάστες, που αποποιήθηκαν του δικαιώματός τους να ζητήσουν άσυλο στο πρώτο ασφαλές έδαφος που βρέθηκαν και πονηρά σκεπτόμενοι το έπραξαν επί ευρωπαϊκού εδάφους.Δυστυχώς, όμως, ενώ αυτό ομολογείται ακόμη και από στελέχη της σημερινής κυβέρνησης (Γ. Κουμουτσάκος, Μ. Βορίδης κ.α.), η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ως άξια διάδοχος της προκατόχου της, αντί να εφαρμόσει το μέτρο της απέλασης για όλους αυτούς, αρκείται στο να τους μεταφέρει στο εσωτερικό της πατρίδας μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ανασφάλεια του ελληνικού πληθυσμού και την αύξηση της εγκληματικότητας στις περιοχές εγκατάστασής τους.Παράλληλα, η κεντρική εξουσία πιέζει τις αυτοδιοικητικές δομές της χώρας μας να υποστηρίξουν τον σχεδιασμό της για την αλλοίωση του πληθυσμού της πατρίδας μας, με την διευκόλυνση της εγκατάστασής τους. Η ανευθυνότητα αυτής της πρακτικής γίνεται έκδηλη, αν σκεφτεί κανείς ότι δίπλα σε χωριά των 500 κατοίκων στήνονται «δομές φιλοξενίας» των 2.000 ατόμων, ενώ είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και στην περιοχή της Θράκης μας, με τις τοπικές ιδιαιτερότητές της, υπάρχει σχέδιο εγκατάστασης χιλιάδων μουσουλμάνων λαθρομεταναστών!Δήμοι και Περιφέρειες πιέζονται να συνάψουν συμβάσεις με την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, προσλαμβάνοντας χιλιάδες ανθρώπους για την εξυπηρέτηση των «αναγκών» των λαθρομεταναστών, παραχωρώντας δημόσια ακίνητα για την εγκατάσταση των σχετικών υπηρεσιών, επιβαρυνόμενοι με τα λειτουργικά έξοδά τους, αλλά και αναζητώντας κατοικίες για τη μόνιμη εγκατάστασή τους στον οικιστικό ιστό των πόλεων και των χωριών μας.Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Δήμου Θεσσαλονίκης, όπου απασχολούνται συνολικά 92 άτομα στο πρόγραμμα REACT, εκ των οποίων 43 στον Δήμο, που τους έχουν παραχωρηθεί προς χρήση οι 4 όροφοι από το πρώην κτήριο της Δημοτικής Αστυνομίας με την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών από δημοτικά κονδύλια. Το ακόμη πιο εξοργιστικό είναι ότι στον πρώτο όροφο του κτηρίου, όπου καθημερινώς προσέρχονται εκατοντάδες μουσουλμάνοι λαθρομετανάστες, στεγάζεται δημοτική παιδική βιβλιοθήκη! Σε σχετική ερώτησή μας, ο αρμόδιος αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής αναλώθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο σε μαθήματα ενός φτηνού και ανεύθυνου «ανθρωπισμού», λέγοντας ότι «για μένα δεν υπάρχουν πρόσφυγες ή μετανάστες, αλλά απλώς … μέτοικοι»!Στην προσέγγιση αυτή αποτυπώνεται όλη η ανευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζεται ένα θέμα που απειλεί να διαλύσει τις κοινωνικές δομές της χώρας και να προκαλέσει δημογραφικές εξελίξεις αφανισμού του ελληνικού έθνους στην κοιτίδα του. Η αντίδραση στον σχεδιασμό αυτό πρέπει να είναι άμεση είτε μέσω των πατριωτικών αυτοδιοικητικών εκπροσωπήσεων, όπου αυτές υφίστανται, είτε με κινήσεις πολιτών που θα δηλώνουν με κάθε νόμιμο μέσο την αποφασιστικότητά τους να αποτρέψουν την καταστροφή της πατρίδας μας.
