Πέμπτη, Ιανουαρίου 23

Διάβηκες τα σύνορα...--Εκδόσεις Οσελότος

Διάβηκες τα σύνορα του χρόνου πολύ νωρίς
για τον μακρινό δρόμο της σιωπής
σε μάγεψε το τραγούδι της λησμονιάς 
κι έγινες στεναγμός, έγινες κλάμα καρδιάς



Ξαφνικά πάγωσε το πλάνο της εικόνας στην οθόνη της ζωής
πιάστηκαν τα όνειρά μας στα γρανάζια της χρονομηχανής
κι έμεινα εγώ να ακούω την ηχώ της φωνής σου σε δωμάτια άδεια
και να μιλώ τις νυχτιές με στοιχειά στα σκοτάδια

Οι κραυγές της ψυχής μου σπάνε το γυάλινο φράγμα του χρόνου
σα σε ψάχνω τις νύχτες ανάμεσα από δραπέτες ψυχές σε γειτονιές του πόνου
ένα σημάδι σου ψάχνω μ' όποιον τρόπο μπορώ
μιαν αλήθεια γυρεύω σ' έναν κόσμο νεκρό

Είναι σα νας και βρέθηκα ξαφνικά σε μια έρημο, χωρίς προορισμό
και να μιλώ ολομόναχη μόνο με Τον Θεό
τούτη η ατέρμονη σιωπή το αίμα στις φλέβες παγώνει
γιατί τούτη η απουσία σου ποτέ δε τελειώνει...

Μαρίζα Τσιτμή