Σάββατο, Ιανουαρίου 25

Μπορούμε να αποφύγουμε την τοποθέτηση οδοντιατρικών εμφυτευμάτων με φυσικό τρόπο

Μπορούμε να αποφύγουμε την τοποθέτηση οδοντιατρικών εμφυτευμάτων με φυσικό τρόπο
Image by LionFive from Pixabay Μπορούμε να αποφύγουμε την τοποθέτηση οδοντιατρικώ
Τα οδοντιατρικά εμφυτεύματα είναι κοχλίες -βίδες κατασκευασμένες από τιτάνιο που τοποθετούνται στα οστά των γνάθων για να αντικαταστήσουν τα χαμένα δόντια. Σε περιπτώσεις που τα φυσικά δόντια που πάσχουν από περιοδοντοπάθεια έχουν χάσει μεγάλο μέρος του οστού που τα στηρίζει προτείνεται η εξαγωγή τους και η αντικατάστασή τους με εμφυτεύματα.

Σε πολλές όμως περιπτώσεις μπορούμε να σώσουμε τα δόντια και να αναγεννήσουμε το οστό που έχει χαθεί με την μικροχειρουργική στόματος, την χρήση βιοϋλικών και την κατάλληλη ομοιοπαθητική υποστήριξη, ώστε να αποφύγουμε την χρήση εμφυτευμάτων.

Τι είναι η περιοδοντοπάθεια

Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων και των οστών της γνάθου που περιβάλουν τα δόντια. Σε πολλούς ασθενείς τα παραπάνω συμπτώματα λείπουν, η νόσος περνάει απαρατήρητη και εξελίσσεται αργά μέσα στο χρόνο. Αν αφεθεί αθεράπευτη οδηγεί στην καταστροφή του οστού που στηρίζει τα δόντια, οδηγώντας στην πτώση τους .
Η νόσος αρχίζει σαν ουλίτιδα, τα ούλα αιμορραγούν, είναι επώδυνα στο βούρτσισμα και μπορεί να εμφανίσουν οίδημα. Η αναπνοή είναι κάποιες φορές δύσοσμη εξαιτίας της συσσώρευσης υπολειμμάτων τροφών στα μεσοδόντια διαστήματα.
Στην περιοδοντοπάθεια η φλεγμονή επεκτείνεται από τα ούλα στους υποκείμενους ιστούς που είναι τα οστά των γνάθων που στηρίζουν τα δόντια. Τα οστά αρχίζουν να καταστρέφονται, τα δόντια αρχίζουν να κουνιούνται και πονάνε κατά τη μάσηση.
Γύρω από τα δόντια που πάσχουν μπορεί να εμφανιστούν αποστήματα. Τα ούλα παρουσιάζουν έντονη ερυθρότητα, αιμορραγία και πόνο κατά το βούρτσισμα. Η δυσοσμία του στόματος είναι συνήθως ιδιαίτερα έντονη.
Η νόσος οφείλεται κυρίως σε τοπικά και γενικά (π.χ. διαβήτης) ερεθιστικά αίτια όπως επίσης και σε γενετική προδιάθεση. Τα συνήθη τοπικά αίτια αυτά είναι η συσσώρευση της οδοντικής πλάκας και πέτρας (τρυγίας) στην επιφάνεια των δοντιών όταν δεν βουρτσίζουμε σωστά τα δόντια μας. Η οδοντική πλάκα είναι το προϊόν ζύμωσης των τροφών από τα μικρόβια της στοματικής κοιλότητας. Όταν η οδοντική πλάκα ενασβεστιωθεί από τα άλατα του σάλιου μετατρέπεται σε οδοντική πέτρα ή τρυγία. Ιατρογενείς παράγοντες μπορούν επίσης να προκαλέσουν συσσώρευση της οδοντικής πλάκας, όπως γέφυρες με κακή εφαρμογή και κακοφτιαγμένα σφραγίσματα.
Η κλασική οδοντιατρική θεωρεί την περιοδοντοπάθεια σαν τοπική στοματική φλεγμονή που χρειάζεται τοπική θεραπεία, με ταυτόχρονη (σε σοβαρές περιπτώσεις) λήψη αντιβιοθεραπείας. Δεν λαμβάνει υπόψη ότι για να εκδηλωθεί οποιαδήποτε φλεγμονή στον οργανισμό πρέπει η άμυνα του ατόμου να είναι εξασθενημένη. Μόνο τότε οι μικροβιακοί παράγοντες της οδοντικής πλάκας θα βρουν το κατάλληλο έδαφος για την εμφάνιση της νοσου.
Έτσι, ένας ασθενής με λίγη οδοντική πλάκα και εξασθενημένο αμυντικό σύστημα θα εκδηλώσει τη νόσο σε σοβαρή μορφή, ενώ ένας ασθενής με ισχυρό αμυντικό σύστημα και την ίδια ποσότητα οδοντικής πλάκας θα εμφανίσει τη νόσο σε ηπιότερο βαθμό ή δεν θα νοσήσει καθόλου.
Θεωρούμε, στην ομοιοπαθητική, ότι μια νόσος δεν είναι τίποτα άλλο από μια εκδήλωση ενός συνόλου συμπτωμάτων σε έναν δεδομένο οργανισμό. Αν η νόσος του περιοδοντίου οφείλεται αποκλειστικά και μόνο στη δύναμη του μικροβιακού παράγοντα που περιέχεται στην οδοντική πλάκα-πέτρα, θα σταματήσει και δεν θα επανεμφανιστεί με την ολοκλήρωση της αποτρύγωσης, της απόξεσης και τη διδασκαλία της στοματικής υγιεινής.
Αν όμως η νόσος είναι αποτέλεσμα ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος θα επανεμφανιστεί σύντομα μετά το τέλος της κλασικής οδοντιατρικής θεραπείας.
Αυτό που θα δώσει απάντηση στην πραγματική αιτιολογία της νόσου θα είναι η κλινική παρατήρηση του ασθενούς. Ο ομοιοπαθητικός οδοντίατρος πρέπει να αποκτήσει μια καθαρή εικόνα της εξέλιξης της νόσου παρατηρώντας αν η τελευταία έχει την τάση να επανεμφανιστεί. Ένας χωρισμός, μια ερωτική ή επαγγελματική απογοήτευση, ο καταπιεσμένος θυμός, η θεραπεία με αντιβίωση και κορτικοστεροειδή δερματικών και αναπνευστικών προβλημάτων και διάφορες ανάλογες αιτίες μπορούν να οδηγήσουν σε εμφάνιση των νόσων του περιοδοντίου.
Η κλινική παρατήρηση θα απαντήσει στο ερώτημα αν η περιοδοντοπάθεια του ασθενούς είναι μια τοπική φλεγμονώδης αντίδραση των ούλων και του υποκείμενου οστού ή αποτελεί εκδήλωση ενός εξασθενημένου αμυντικού συστήματος – μιας χρόνιας διαταραχής της υγείας, που βρίσκει εκτόνωση στην ανάπτυξη φλεγμονής στους ουλικούς – οστικούς ιστούς και προκαλεί τελικά την απόπτωση των δοντιών.
Η θεραπεία της περιοδοντοπάθειας: η αναγέννηση του οστού με μικροχειρουργική στόματος και η χρήση βιοϋλικών.
Η θεραπεία της περιοδοντοπάθειας αρχίζει με την αφαίρεση της οδοντικής πέτρας από τα δόντια και την απόξεση των ριζών των δοντιών με ειδικά εργαλεία και συσκευή υπερήχων. Σε περιπτώσεις που υπάρχει μεγάλη οστική καταστροφή του οστού που στηρίζει τα δόντια ακολουθούνται ειδικές μικροχειρουργικές τεχνικές με σκοπό να αναγεννηθεί το οστό που έχει χαθεί και τα δόντια να σταματήσουν να κουνιούνται. Τα συνήθη βιοϋλικά που χρησιμοποιούνται για την ανάπλαση των χαμένων οστών είναι οστικά μοσχεύματα, εμβρυϊκές πρωτεΐνες και μεμβράνες κολλαγόνου. Έτσι, αποφεύγεται η εξαγωγή των δοντιών και η αντικατάστασή τους με εμφυτεύματα. Η ομοιοπαθητική στηρίζει την χειρουργική με τα κατάλληλα σκευάσματα, επιταχύνοντας την ενσωμάτωση των μοσχευμάτων. Αν η νόσος οφείλεται σε αιτίες πέραν της στοματικής κοιλότητας (π.χ. καταπιεσμένος θυμός) το ιδιοσυγκρασιακό φάρμακο του ασθενούς αποτρέπει την επανεμφάνιση της νόσου.
Μηνάς Ρηγάτος – Χειρουργός οδοντίατρος, Ειδ.Ομοιοπαθητικός, Εμφυτευματολόγος, Περιοδοντολόγος
Ιστότοπος: www.homeodentist.gr
Πηγή: www.dromostherapeia.gr