με τις αναμνήσεις να μου τρυπούν
το μυαλό ολοένα;
πως να ζήσω σ' ένα σπίτι άδειο
χωρίς τη παρουσία σου σαν πρώτο πλάνο
Πως να πιστέψω πως εσύ δεν υπάρχεις
πως να πείσω τον εαυτό μου πως δεν θα ξανάρθεις
που να βρω τη δύναμη να κρατήσω
πως μπορώ αφού εσύ δεν υπάρχεις εγώ να ζήσω
Πονάω που βλέπω το σπίτι μας άδειο χωρίς εσένα
πονάω όταν τις νύχτες η μοναξιά παίρνει τη μορφή σου
ολοένα
τ' όνομά σου φωνάζω μέσα στους τέσσερις τοίχους
η ερημιά μ' απαντά σιωπηλή χωρίς τους δικούς σου ήχους
Μαρίζα Τσιτμή