μα εσύ δεν τα βλέπεις
ατέλειωτα της μοναξιάς τα βράδια
τόσα δάκρυα ψυχής πως αντέχεις;
Σου έχω αφήσει τόσα σημάδια μέσα στο χρόνο
μα εσύ τα σβήνεις...
σου γράφω παντού σ' αγαπώ με έντονο τόνο
σημάδι δικό σου δεν δίνεις
Χάθηκες μέσα στο πλήθος του κόσμου
μα η αύρα σου έχει μείνει
τυλίγει το κουβάρι του χρόνου
η ελπίδα στο όνειρο σβήνει...
Μαρίζα Τσιτμή