σαν σκιά πλανιέμαι στα δωμάτια χωρίς όραση
δεν ξέρω πια που αλλού να σε ψάξω
με τι λόγια της ψυχής μου, τον πόνο να γράψω
Σ' αναζητώ στα μέρη που σύχναζες κι αγαπούσες
μα δεν υπάρχουν ούτε τα χνάρια σου εκεί π' ακουμπούσες
η απουσία σου όσο περνά ο καιρός με τρελαίνει
σε βρίσκω μόνο στη σκέψη μου κι αυτό με πεθαίνει
Φοβάμαι να δω την αλήθεια γυμνή
αρνούμαι να δεχτώ την απουσία σου αυτή
σε ψάχνω απελπισμένα μέσα στο ανώνυμο πλήθος
γιατί δε θέλω να πιστέψω πως ανήκεις στους νεκρούς μύθους
Μαρίζα Τσιτμή