Σε αναζητώ σε αλλοτινές εποχές
εκεί που τα όνειρα έχουν γίνει σκιές
ανασκαλεύω χνάρια σου σε μακρινούς λεωφόρους αναμνήσεων
εκεί που ο χρόνος στήνει δίκες συνειδήσεων
Σε καρτερώ τις νύχτες στα όνειρα μου
σ' αφουγκράζομαι στους χτύπους της καρδιάς μου
σαν πίνω δυνατό πιοτό της λησμονιάς
σε βλέπω απέναντι μου μέσα στα μάτια να με κοιτάς
Σε ανιχνεύω στον ραγισμένο καθρέφτη της ψυχής μου
να συνυπάρχεις στον ιστό της ύπαρξής μου
νιώθω να με πλημμυρίζει η αύρα σου σε κάθε σκέψη της δικής σου μορφής
σε στίχους τραγουδιού που λέει πως ποτέ δε θα ξαναρθείς
Σε αναζητώ σε παλιές χρονικές διαδρομές
σε αντανaκλάσεις του χρόνου σε ραγισμένες πνοές
σε ψάχνω σε προσωπικά σου πράγματα αγαπημένα
και τα χαϊδεύω, και τα μιλώ, σα να μιλώ και ν ‘αγγίζω εσένα ...
Μαρίζα Τσιτμή