κανένας χρόνος δεν είναι ικανός να τις ξεθωριάσει...
Άρχισε πάλι να σκοτεινιάζει, και το σούρουπο εγείρει μνήμες και δημιουργεί πλάνα αλλοτινών καιρών ...σε χρόνους και δρόμους που κάποτε περπάτησες, και που τώρα φαντάζουν τόσο μακρινοί λες και πέρασαν αιώνες... όλα μοιάζουν δικά σου, και όλα ξένα.. Αποτυπώματα μνήμης που πονούν, μαρμαρωμένες αγάπες στις έρημες πλατείες της ψυχής σου, χρονικά αδιέξοδα και πολλα δάκρυα .... Είπες, θα σ' αγαπώ για πάντα ...και το πάντα ξοδεύτηκε σε μια αιωνιότητα....
Μαρίζα Τσιτμή