με το πλήρωμα του χρόνου
οι λέξεις κώδικες αγάπης που είχαμε, τώρα γίνανε
σήματα πόνου
Στη θέση του διαλόγου έχτισες ένα τοίχο σιωπής
την αγάπη που σου είχα τη κατάντησες αίσθημα
ντροπής
Στις σχέσεις μας έβαλες συρματόπλεγμα αγκαθωτό
κάθε φορά που κάνω προσπάθεια να σε πλησιάσω
μ' ανοίγεις πληγές ματώνω, κι όμως σιωπώ
ψάχνω απελπισμένα να βρω ένα κώδικα επικοινωνίας
μα πάντα βρίσκομαι σε αδιέξοδο απελπισίας
Δεν έχω δύναμη πια να συνεχίσω άλλο
η σχέση μας έγινε πιο κρύα κι από πάγο
κουράστηκα να προσπαθώ για ένα διάλογο
κι εσύ να το βρίσκεις ακόμη κι αυτό, παράλογο...
Μαρίζα Τσιτμή