Και να που σιγά- σιγά φώλιασε και ο τρόμος μες την ψυχή μας, καθώς νοιώθουμε πάνω απ’ τα κεφάλια μας, να αιωρείται ένα αδίστακτο "τέρας", ένας "ιός" θανατηφόρος, που εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο.
Ο άνθρωπος σε καταστάσεις απειλής και κινδύνου της ζωής του, καταλαμβάνεται από συναισθήματα φόβου, άγχους, θλίψεως και αβεβαιότητας, ειδικά στις περιπτώσεις που η απειλή είναι ανεξέλεγκτος, αόρατος και θανατηφόρος (πανδημίες, πόλεμοι, κ.α).
Η συγκεκριμένη «απειλή», φαίνεται να είναι -μέχρι ώρας- ελεγχόμενη, καθώς μας δίδεται η δυνατότητα να δράσουμε προληπτικά αλλά και παρεμβατικά, τόσο για τη σωματική όσο και για την ψυχική μας υγεία.
Αυτό που έχει διαπιστωθεί σε ανάλογες καταστάσεις, είναι η δόση υπερβολής που κυριαρχεί σε αρκετά μέσα ενημερώσεως, που (αθέλητα;) διασπείρουν πανικό
και επαναλαμβάνουν τα ίδια και τα ίδια, χωρίς να δίνουν (δείχνουν) τις πραγματικές πηγές τους.
Το καλό που μας θέλω λοιπόν είναι να ακούμε και να διαβάζουμε τα νέα ή τις οδηγίες προλήψεως και δράσεως, από ανθρώπους που έχουν εξειδίκευση πάνω στο θέμα.
Η «ψυχολογία της μάζας» πάντα δημιουργεί σύγχυση και πανικό, αν κάποιος αφεθεί στις όποιες γνώμες αναρμόδιων ατόμων που έχουν κάποιο σκοπό ή απλώς θέλουν να κάνουν εντύπωση, με την επίδειξη της (τάχα) εξειδικευμένης γνώσης τους.
Αυτό βέβαια συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, -πέραν των επιδημιών και ενδεχομένων βλαβών του κοινωνικού ιστού- στην προσπάθεια κάποιων να διαμορφωθεί μια τάση (ή στάση) της κοινής γνώμης. Αυτό λέγεται προπαγάνδα.
Γενικώς οι άνθρωποι τείνουν να υπερβάλλουν σε «άγνωστες» απειλές πολύ πιο εύκολα από ό,τι αδιαφορούν γι’ αυτές που γνωρίζουν (οικείες).
Πόσοι άνθρωποι δεν σκοτώνονται σε αυτοκινηστικά δυστυχήματα κι όμως δεν μας πτοεί το φαινόμενο, εμείς συνεχίζουμε να οδηγούμε και μάλιστα επικίνδυνα;
Επίσης, πόσοι δεν πεθαίνουν από τη συνηθισμένη γρίπη (το 20% του πληθυσμού μολύνεται κάθε χρόνο και πολλοί χάνονται) αλλά εμείς δεν φοβόμαστε ή δεν δίνουμε την ανάλογη σημασία;
Είναι αξίωμα: Το «γνωστό» δημιουργεί έθος (συνήθεια), ό,τι δεν γνωρίζουμε καλά όμως, είναι που δημιουργεί φόβο, άγχος και ταραχή.
Και ειδικά, όταν -επί καθημερινής βάσεως- βομβαρδίζεται ο εγκέφαλός μας από αριθμούς θανάτων, αύξηση κρουσμάτων και πρόσθεση μελλοθανάτων, απαγορεύσεις και περιορισμούς ατομικής ελευθερίας, κ.α είναι φυσικό να αναδυθούν αρνητικά συναισθήματα σε βαθμό πανικού και συνεχούς stress.
Με ηρεμία και ψυχραιμία αν αντιμετωπίσουμε και αυτή την δύσκολη κατάσταση, το σίγουρο είναι ότι, αφ’ ενός μεν θα προσαρμόσουμε τη ζωή μας σε ό,τι απαιτεί η συγκυρία (για να διατηρηθούμε υγιείς και δυνατοί), αφετέρου δε, θα περιορίσουμε τον κίνδυνο εξάπλωσης της απειλής, μέχρι τον πλήρη έλεγχό της ή την εξαφανισή της.
Θυμηθείτε ότι: «Όπως η ευτυχία δεν είναι μόνιμη το ίδιο ισχύει και για την δυστυχία».
Ακριβώς το ίδιο -είμαι πεπεισμένος- θα ισχύσει και για τον «κορωνοϊό».
Πέραν του ότι, κάθε δύσκολη κατάσταση, έχει να μας δώσει και πολλά σπουδαία μαθήματα.
Αν επιδείξουμε λοιπόν, σύνεση, ηρεμία, συνέπεια και γενναιότητα...και θα επιβιώσουμε... και θα νικήσουμε...αλλά και θα μάθουμε!
Εξάλλου, ένας αγώνας είναι η ζωή...κι όποιος το έχει ξεχάσει..είναι η ευκαιρία να το θυμηθεί.
Καλή επιτυχία σε όλους μας...Με τη Νίκη!
Υ.Γ.Πολλές φορές -σε δύσκολες καταστάσεις- ψάχνουμε τριγύρω μας, να βρούμε το "τέρας" για να το εξολοθρεύσουμε, δεν υποψιαζόμαστε καν, ότι ίσως(
αυτό, να κατοικεί εντός μας.Gerasimos Saltos/
Καλημέρα σας...Καλή εβδομάδα με δύναμη και σύνεση!