Κυριακή, Απριλίου 19

Από την έναρξη της κρίσης του κορονοϊού έχω προβλέψει πως η πιο δύσκολη στιγμή της διαχείρισης θα είναι η εξέγερση των δομών "φιλοξενίας".



Από την έναρξη της κρίσης του κορονοϊού έχω προβλέψει πως η πιο δύσκολη στιγμή της διαχείρισης θα είναι η εξέγερση των δομών "φιλοξενίας". Πρόκειται για υγειονομικές βόμβες. Είναι τίγκα στον κορονοϊό αλλά λόγω του ότι αποτελούνται από νεανικούς κυρίως πληθυσμούς, τα συμπτώματα δεν είναι έντονα. Όταν όμως αρχίσουν να πεθαίνουν ασθενείς μέσα στις δομές, οι υπόλοιποι θα πανικοβληθούν θα εξεγερθούν και πολλοί θα φύγουν (δεν λέω "δραπετεύσουν" διότι από τις "κλειστές" δομές φεύγεις όποτε θες).
Η κυβέρνηση θα βρεθεί μπροστά στο δίλημμα: να καταστείλει με βία τις εξεγέρσεις και να γεμίσει τις ΜΕΘ με Πακιστανούς, Σομαλούς κ.λπ. ή να τους αφήσει να φύγουν; Φοβική και ασπόνδυλη, όπως πάντα (μόνο σε Έλληνες το παίζει σκληρή) θα τους αφήσει να φύγουν. Πώς θα ζούν; Πώς θα τρέφονται; Πού θα μένουν; Είναι πολύ απλό να το προβλέψουμε κι αυτό. Κλέβοντας, λεηλατώντας και ανοίγοντας σπίτια, αγροικίες και εξοχικά σε πρώτη φάση. Και βέβαια θα ξεκινήσει νέα κύμα διασποράς του ιού, που θα αναστείλει τα σχέδια για προοδευτική χαλάρωση των μέτρων και θα ρίξει τη χαριστική βολή στην Οικονομία. Δεν ρωτάω ποιος θα αποζημιώσει τους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων που κάηκαν. Η απάντηση είναι γνωστή: κανένας. Όπως κανένας δεν έχει αποζημιώσει τους κατοίκους των νησιών που βλέπουν. χρόνια τώρα, τις περιουσίες και τις ζωές τους να ρημάζονται επειδή η πολυπολιτισμική μπολιαστική περηφάνεια έχει αλώσει και την αριστερά και την αυταποκαλούμενη δεξιά σ΄ αυτή τη χώρα. Ενός κακού μύρια έπονται.