Πέμπτη, Απριλίου 2

Μοναχικό ταξίδι η γραφή..--Εκδόσεις Οσελότος

Χρόνια μοναξιάς , χρόνια σιωπής...Μου υπαγορεύει η ψυχή μου να αποτυπώνω τις ματωμένες σκέψεις μου πάνω σε κόλες χαρτί,  ανάσες διαμελισμένες  απ' το μετερίζι του πόνου και της φωτιάς... Ταξίδι άγονης γραμμής σε ατέρμονες  νυχτερινές αποστολές αναμνήσεων ήταν όλη μου ζωή... Το να γράφω αυτά που νιώθω είναι για μένα κάτι σαν ίαση, γάζα στα βαθιά τραύματά μου...
. Βοτάνι στη ανίατη μοναξιά  των γκρίζων μολυβένιων καιρών....
Παράξενη που ‘ναι η αίσθηση της γραφής... ένα μοναχικό επίπονο ταξίδι με συχνές στάσεις σε παγερούς χειμώνες και μελαγχολικά βροχερά φθινόπωρα,  μια περιπλάνηση ταξιδιού σε σκουριασμένες απ' το χρόνο ράγιες ...  παλιοί σταθμοί σε ταξιδεμένα, και αταξίδευτα ταξίδια 
Σταθμοί παρατημένοι, τρένα σκουριασμένα που σαπίζουν,  οι ράγες τους έχουν χορταριάσει , κι οι επιβάτες τους αλλοτινοί πρόσκαιροι συνοδοιπόροι στέκουν εκεί βαλσαμωμένες σκιές,  στους δρόμους της αιώνιας σιωπής, και θλίψης....
Μαρίζα Τσιτμή