Ο ενας στους 25 χανει τη μαχη. Στους 76 οι νεκροι-Η τοποθέτηση του κ. Γιώργου Τσιάκαλου και οι αντιδράσεις
O κ. Γιώργος Τσιάκαλος, πρώην καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο δημοσίευσε έναν πίνακα με τις 10 χώρες της Ευρώπης με τους λιγότερους θανάτους από τον Covid-19 και περισσότερα από 1000 κρούσματα με στοιχεία ως τις 4-4-2020.
Από τον πίνακα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι η σχέση αριθμού θανάτων προς τον αριθμό κρουσμάτων στη χώρα μας ήταν 1 θάνατος ανά 25 κρούσματα.
Ήταν μάλιστα η μεγαλύτερη αναλογία ανάμεσα στις συγκεκριμένες 10 χώρες.
Το συμπέρασμα είναι ότι μένουμε κλειδαμπαρωμένοι στο σπίτι για να μην νοσήσουμε.
Ο ένας στους 25 χάνει τη μάχη για τη ζωή σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Ένας στους 25 ήταν και ο 52χρονος μάνατζερ.
Το θέμα είναι να μην νοσήσουμε.
Tο τελευταίο 48ωρο και έπειτα από τη μικρή αλλά σταθερή υποχώρηση των νέων εισαγωγών την περασμένη εβδομάδα, καταγράφηκε και πάλι αύξηση στους ασθενείς που έχουν προσβληθεί από κορωνοϊό και χρειάζονται νοσηλεία.
Σήμερα 283 άνθρωποι νοσηλεύονται με τη νόσο Covid-19 στα νοσοκομεία αποκλειστικής νοσηλείας ασθενών με τη λοίμωξη αυτή, ενώ μέχρι και την περασμένη Παρασκευή νοσηλεύονταν 270 ενώ οι συμπολίτες μας που έχουν φύγει από το ζωή ανέρχονται στους 76.
Όπως ήταν φυσικό ο πίνακας και οι αναρτήσεις του καθηγητή προκάλεσαν πάσης φύσεως σχόλια μια και ο πάσα ένας είχε άποψη.
Ο κ. Τσιάκαλος πήρε θέση για τις αντιδράσεις με μια νέα τοποθέτησή του>
Ο πίνακας που ανάρτησα χθες, οι αντιδράσεις και το CFR
Ανάρτησα χθες έναν πίνακα και τον συνόδευσα με ένα μικρό κείμενο.
Αφορμή ήταν μία ανάρτηση που είδα, στην οποία εκφραζόταν ενθουσιασμός, επειδή η Ελλάδα δείχνει σε όλους πως αντιμετωπίζεται με επιτυχία η πανδημία.
Αυτή ήταν η αφορμή. Αιτία ήταν το γεγονός ότι παρακολουθώντας τις καθημερινές επίσημες ανακοινώσεις, αναρωτιέμαι κάθε φορά, εάν οι τηλεθεατές κάνουν κάποιες σκέψεις για τις σχέσεις ανάμεσα στους τρεις αριθμούς -κρούσματα, θάνατοι, αναρρώσεις- και για τη σημασία αυτών των σχέσεων. Τι αντικατοπτρίζουν;
Αποφάσισα, λοιπόν, να βάλω σε πίνακα τη σχέση ανάμεσα στον αριθμό των κρουσμάτων και τον αριθμό των θανάτων. Έδωσα όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς απεικόνιζε ο πίνακας (τη σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς για χώρες που ανταποκρίνονταν σε συγκεκριμένα κριτήρια), ποιος τον έκανε (εγώ!), από πού πήρε τα στοιχεία (από το Johns Hopkins, τα στοιχεία του οποίου χρησιμοποιούν κάθε μέρα οι επίσημοι αρμόδιοι της χώρας στην απογευματινή τους ενημέρωση).
Έδωσα μια πληροφορία: Προσέξτε δεν πρόκειται για τη «θνησιμότητα».
Και σημείωσα: «ανησυχητική, κατά τη γνώμη μου, είναι η σχέση του αριθμού θανάτων προς τον αριθμό των κρουσμάτων».
Ούτε συμπεράσματα διατύπωσα ούτε κάτι περισσότερο είπα από αυτό, που έδειχνε ο πίνακας.
Και περίμενα.
Ξαφνιάστηκα, ενώ μάλλον δεν έπρεπε, από τις αντιδράσεις. Υπήρξαν πολλοί, που μου είπαν ότι θα έπρεπε να πάρω υπόψη μου και άλλους παράγοντες (αριθμό κατοίκων κ.τ.λ.). Γιατί θα έπρεπε να κάνω κι εκείνο, για να έχω το δικαίωμα να αναρωτηθώ για τη σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς, που με ενδιέφεραν;
Ποιος διατάζει και ποιος υποχρεώνει έναν πολίτη ή έναν επιστήμονα για ποιο πράγμα έχει δικαίωμα να αναρωτηθεί και να ψάξει; Πάντως, όλες τις προτάσεις, τις παίρνω υπόψη μου, και τα αποτελέσματα θα τα παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις. Ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσες προτάσεις, επειδή ξεκινούσαν από το ενδιαφέρον για μια πολυδιάστατη διερεύνηση ενός θέματος, που αφορά τη ζωή όλων μας. Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να είναι οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες. Χάρηκα.
Αξιοπρόσεκτες βρήκα τις βεβαιότητες κάποιων, σχετικά με τις «προφανείς» προθέσεις, που κρύβονται δήθεν πίσω από την ανάρτησή μου. Η οποία γι’ αυτόν το λόγο είναι «απαράδεκτη». Ώστε έτσι; Η καταγραφή της σχέσης δύο αριθμών, που καθημερινά ανακοινώνονται επίσημα, δεν μπορεί πάρα να είναι ύποπτη, αφού δεν δίνεται από τους επίσημους.
Συνεπώς ύποπτοι είναι όσοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις επίσημες πληροφορίες, αποδέχονται ως ειλικρινείς και έγκυρες τις ανακοινώσεις των επίσημων αρμοδίων, δεν αμφισβητούν τα δεδομένα, τα καταγράφουν στο μυαλό τους, τα εμπεδώνουν, αλλά μετά προχωρούν και στο επόμενο βήμα, που χαρακτηρίζει τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο: συνδέουν τις πληροφορίες μεταξύ τους, όπως και με προηγούμενες εμπειρίες, και τις μετατρέπουν από απλά δεδομένα σε Γνώση. Ύποπτο βήμα; Τι να κάνουμε; Αυτός είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος, αυτοί είναι οι πολίτες, δηλαδή οι ελεύθεροι άνθρωποι. Πάντως, ναι, αξιοπρόσεκτες ήταν για μένα οι έντονες παρατηρήσεις τους. Μέρος της πολιτικής μας ζωής είναι. Και κυρίως είναι έκφανση της κοινωνικής μας ζωής, όπου η καχυποψία απέναντι σε διαφορετικές προσεγγίσεις της καθημερινότητας αποτελεί τρόπο, με τον οποίο κάποιοι, έχοντας συμβιβαστεί με μια παθητική ζωή, αντιμετωπίζουν όσους/ες αμφισβητούν με λόγο (επιστημονικό) και πράξη τη μετατροπή των ανθρώπων από πολίτες σε υπάκουους υπηκόους.
Υπήρξαν και κάποιοι, για τους οποίους ισχύει ότι μεγαλύτερες από την απόλυτη άγνοιά τους για το θέμα είναι μόνο η αμετροέπεια, η θρασύτητα και η χυδαιότητά τους. Μέρος της κοινωνίας μας κι αυτοί, δικό μας καθήκον είναι να κάνουμε, ότι μπορούμε, ώστε να καταπολεμηθεί η άγνοια. Τα άλλα…
Τέλος, κάποιοι μίλησαν για εγκληματική ενέργεια και κυρίως για παραπλάνηση: «Ένας πίνακας παραπλανητικός θα μαζέψει από κάτω σχόλια που παραπλανούν ακόμα περισσότερο», γράφει κάποιος. Προφανώς δεν είναι κακόβουλες παρατηρήσεις, αποδέχομαι ότι κινούνται από ενδιαφέρον για τον ίδιο σκοπό, την αποτελεσματική καταπολέμηση της πανδημίας, αποτελεί όμως πράγματι ο πίνακας δημιούργημα που συμβάλλει στην παραπλάνηση;
Είναι λοιπόν καιρός να πω τι είναι αυτός ο πίνακας: Είναι ο επίσημος τρόπος καταγραφής της θνητότητας σε περιπτώσεις επιδημιών. Τρόπος, που χρησιμοποιούν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι Υγειονομικές Υπηρεσίες όλων των χωρών και η επιστημονική κοινότητα. Λέγεται CFR (case fatality ratio) και ορίζεται ως η σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς, με ονομαστή τον αριθμό θανάτων και παρονομαστή τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Αυτός ο αριθμός χρησιμοποιείται, όταν λένε η Κορέα ή η Γερμανία πηγαίνουν καλά, ενώ αντίθετα η Ιταλία δεν πάει καλά.
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να πω ότι το ίδιο πράγμα, που λένε οι επίσημοι πίνακες, μόνο με τρόπο, που να τον καταλαβαίνουν και οι «απλοί άνθρωποι» καλύτερα. Θα μπορούσα να αναρτήσω τον επίσημο πίνακα, που ανανεώνεται κάθε τρεις μέρες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το κάνω σήμερα.
Δεν το έκανα χθες. Ήταν ένα μικρό πείραμα και έδειξε αποτελέσματα. Ανήκουμε, προς το παρόν, σε τέσσερις κατηγορίες, τις περιέγραψα παραπάνω. Δεν αισθάνομαι να με πρόσβαλε κανείς.
Όμως αισθάνομαι την ανάγκη να πω: ακούω συχνά να καλούμαστε σε ενότητα. Ναι, τη χρειαζόμαστε. Ενότητα στο σκοπό (να σώσουμε ανθρώπινες ζωές), ενότητα στο σεβασμό της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων (και αυτών που έχουν διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που θα φτάσουμε στο σκοπό), ενότητα στην πεποίθηση ότι η δημοκρατική κοινωνία είναι ασύμβατη με την επιβολή ενιαίας σκέψης.
Αυτά δοκιμάζονται στην Κοινωνία της Πανδημίας, και όχι μόνο στην Ουγγαρία του Όρμπαν.
Υ.Γ. Ο ίδιος έχω κάποιες ενστάσεις για το cfr, όπως και άλλοι ερευνητές. Η εικόνα όμως δεν αλλάζει αισθητά, όταν οι αριθμοί των κρουσμάτων μεγαλώνουν.
ΟΙ δύο πίνακες είναι μέρη του μεγάλου πίνακα, που ανάρτησε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μία μέρα πριν τη δική μου ανάρτηση. Συνοδεύονται από τον χθεσινό «δικό μου».
Είδα πολλούς να θεωρούν ότι η χώρα μας βρίσκεται στην πιο καλή κατάσταση στην Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με άλλες χώρες έχουμε λίγα κρούσματα στην Ελλάδα, χάρη στην υποδειγματική συμπεριφορά των πολιτών, που επιβραδύνει τη διάδοση του ιού.
Όμως ανησυχητική, κατά τη γνώμη μου, είναι η σχέση του αριθμού θανάτων προς τον αριθμό των κρουσμάτων.
Αναρτώ ένα πίνακα για να δούμε τη σχέση αυτή στις δέκα χώρες (συν την Ελλάδα) της Ευρώπης, που έχουν τον μικρότερο αριθμό θανάτων, έχοντας πάνω από 1.000 κρούσματα.
Προσοχή! Η σχέση αυτή δεν είναι αυτό που ονομάζουμε “θνησιμότητα”.
https://kourdistoportocali.comΑπό τον πίνακα μπορούσε κανείς να διαπιστώσει ότι η σχέση αριθμού θανάτων προς τον αριθμό κρουσμάτων στη χώρα μας ήταν 1 θάνατος ανά 25 κρούσματα.
Ήταν μάλιστα η μεγαλύτερη αναλογία ανάμεσα στις συγκεκριμένες 10 χώρες.
Το συμπέρασμα είναι ότι μένουμε κλειδαμπαρωμένοι στο σπίτι για να μην νοσήσουμε.
Ο ένας στους 25 χάνει τη μάχη για τη ζωή σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία.
Το θέμα είναι να μην νοσήσουμε.
Tο τελευταίο 48ωρο και έπειτα από τη μικρή αλλά σταθερή υποχώρηση των νέων εισαγωγών την περασμένη εβδομάδα, καταγράφηκε και πάλι αύξηση στους ασθενείς που έχουν προσβληθεί από κορωνοϊό και χρειάζονται νοσηλεία.
Σήμερα 283 άνθρωποι νοσηλεύονται με τη νόσο Covid-19 στα νοσοκομεία αποκλειστικής νοσηλείας ασθενών με τη λοίμωξη αυτή, ενώ μέχρι και την περασμένη Παρασκευή νοσηλεύονταν 270 ενώ οι συμπολίτες μας που έχουν φύγει από το ζωή ανέρχονται στους 76.
Όπως ήταν φυσικό ο πίνακας και οι αναρτήσεις του καθηγητή προκάλεσαν πάσης φύσεως σχόλια μια και ο πάσα ένας είχε άποψη.
Ο κ. Τσιάκαλος πήρε θέση για τις αντιδράσεις με μια νέα τοποθέτησή του>
Ο πίνακας που ανάρτησα χθες, οι αντιδράσεις και το CFR
Ανάρτησα χθες έναν πίνακα και τον συνόδευσα με ένα μικρό κείμενο.
Αφορμή ήταν μία ανάρτηση που είδα, στην οποία εκφραζόταν ενθουσιασμός, επειδή η Ελλάδα δείχνει σε όλους πως αντιμετωπίζεται με επιτυχία η πανδημία.
Αυτή ήταν η αφορμή. Αιτία ήταν το γεγονός ότι παρακολουθώντας τις καθημερινές επίσημες ανακοινώσεις, αναρωτιέμαι κάθε φορά, εάν οι τηλεθεατές κάνουν κάποιες σκέψεις για τις σχέσεις ανάμεσα στους τρεις αριθμούς -κρούσματα, θάνατοι, αναρρώσεις- και για τη σημασία αυτών των σχέσεων. Τι αντικατοπτρίζουν;
Αποφάσισα, λοιπόν, να βάλω σε πίνακα τη σχέση ανάμεσα στον αριθμό των κρουσμάτων και τον αριθμό των θανάτων. Έδωσα όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να γίνει κατανοητό τι ακριβώς απεικόνιζε ο πίνακας (τη σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς για χώρες που ανταποκρίνονταν σε συγκεκριμένα κριτήρια), ποιος τον έκανε (εγώ!), από πού πήρε τα στοιχεία (από το Johns Hopkins, τα στοιχεία του οποίου χρησιμοποιούν κάθε μέρα οι επίσημοι αρμόδιοι της χώρας στην απογευματινή τους ενημέρωση).
Έδωσα μια πληροφορία: Προσέξτε δεν πρόκειται για τη «θνησιμότητα».
Και σημείωσα: «ανησυχητική, κατά τη γνώμη μου, είναι η σχέση του αριθμού θανάτων προς τον αριθμό των κρουσμάτων».
Ούτε συμπεράσματα διατύπωσα ούτε κάτι περισσότερο είπα από αυτό, που έδειχνε ο πίνακας.
Και περίμενα.
Ξαφνιάστηκα, ενώ μάλλον δεν έπρεπε, από τις αντιδράσεις. Υπήρξαν πολλοί, που μου είπαν ότι θα έπρεπε να πάρω υπόψη μου και άλλους παράγοντες (αριθμό κατοίκων κ.τ.λ.). Γιατί θα έπρεπε να κάνω κι εκείνο, για να έχω το δικαίωμα να αναρωτηθώ για τη σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς, που με ενδιέφεραν;
Ποιος διατάζει και ποιος υποχρεώνει έναν πολίτη ή έναν επιστήμονα για ποιο πράγμα έχει δικαίωμα να αναρωτηθεί και να ψάξει; Πάντως, όλες τις προτάσεις, τις παίρνω υπόψη μου, και τα αποτελέσματα θα τα παρουσιάσω σε επόμενες αναρτήσεις. Ήταν πραγματικά ενδιαφέρουσες προτάσεις, επειδή ξεκινούσαν από το ενδιαφέρον για μια πολυδιάστατη διερεύνηση ενός θέματος, που αφορά τη ζωή όλων μας. Θεωρώ ότι έτσι πρέπει να είναι οι πολίτες, γυναίκες και άνδρες. Χάρηκα.
Αξιοπρόσεκτες βρήκα τις βεβαιότητες κάποιων, σχετικά με τις «προφανείς» προθέσεις, που κρύβονται δήθεν πίσω από την ανάρτησή μου. Η οποία γι’ αυτόν το λόγο είναι «απαράδεκτη». Ώστε έτσι; Η καταγραφή της σχέσης δύο αριθμών, που καθημερινά ανακοινώνονται επίσημα, δεν μπορεί πάρα να είναι ύποπτη, αφού δεν δίνεται από τους επίσημους.
Συνεπώς ύποπτοι είναι όσοι άνθρωποι ενδιαφέρονται για τις επίσημες πληροφορίες, αποδέχονται ως ειλικρινείς και έγκυρες τις ανακοινώσεις των επίσημων αρμοδίων, δεν αμφισβητούν τα δεδομένα, τα καταγράφουν στο μυαλό τους, τα εμπεδώνουν, αλλά μετά προχωρούν και στο επόμενο βήμα, που χαρακτηρίζει τον Σκεπτόμενο Άνθρωπο: συνδέουν τις πληροφορίες μεταξύ τους, όπως και με προηγούμενες εμπειρίες, και τις μετατρέπουν από απλά δεδομένα σε Γνώση. Ύποπτο βήμα; Τι να κάνουμε; Αυτός είναι ο σκεπτόμενος άνθρωπος, αυτοί είναι οι πολίτες, δηλαδή οι ελεύθεροι άνθρωποι. Πάντως, ναι, αξιοπρόσεκτες ήταν για μένα οι έντονες παρατηρήσεις τους. Μέρος της πολιτικής μας ζωής είναι. Και κυρίως είναι έκφανση της κοινωνικής μας ζωής, όπου η καχυποψία απέναντι σε διαφορετικές προσεγγίσεις της καθημερινότητας αποτελεί τρόπο, με τον οποίο κάποιοι, έχοντας συμβιβαστεί με μια παθητική ζωή, αντιμετωπίζουν όσους/ες αμφισβητούν με λόγο (επιστημονικό) και πράξη τη μετατροπή των ανθρώπων από πολίτες σε υπάκουους υπηκόους.
Υπήρξαν και κάποιοι, για τους οποίους ισχύει ότι μεγαλύτερες από την απόλυτη άγνοιά τους για το θέμα είναι μόνο η αμετροέπεια, η θρασύτητα και η χυδαιότητά τους. Μέρος της κοινωνίας μας κι αυτοί, δικό μας καθήκον είναι να κάνουμε, ότι μπορούμε, ώστε να καταπολεμηθεί η άγνοια. Τα άλλα…
Τέλος, κάποιοι μίλησαν για εγκληματική ενέργεια και κυρίως για παραπλάνηση: «Ένας πίνακας παραπλανητικός θα μαζέψει από κάτω σχόλια που παραπλανούν ακόμα περισσότερο», γράφει κάποιος. Προφανώς δεν είναι κακόβουλες παρατηρήσεις, αποδέχομαι ότι κινούνται από ενδιαφέρον για τον ίδιο σκοπό, την αποτελεσματική καταπολέμηση της πανδημίας, αποτελεί όμως πράγματι ο πίνακας δημιούργημα που συμβάλλει στην παραπλάνηση;
Είναι λοιπόν καιρός να πω τι είναι αυτός ο πίνακας: Είναι ο επίσημος τρόπος καταγραφής της θνητότητας σε περιπτώσεις επιδημιών. Τρόπος, που χρησιμοποιούν ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, οι Υγειονομικές Υπηρεσίες όλων των χωρών και η επιστημονική κοινότητα. Λέγεται CFR (case fatality ratio) και ορίζεται ως η σχέση ανάμεσα στους δύο αριθμούς, με ονομαστή τον αριθμό θανάτων και παρονομαστή τον αριθμό των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων. Αυτός ο αριθμός χρησιμοποιείται, όταν λένε η Κορέα ή η Γερμανία πηγαίνουν καλά, ενώ αντίθετα η Ιταλία δεν πάει καλά.
Αυτό που έκανα εγώ ήταν να πω ότι το ίδιο πράγμα, που λένε οι επίσημοι πίνακες, μόνο με τρόπο, που να τον καταλαβαίνουν και οι «απλοί άνθρωποι» καλύτερα. Θα μπορούσα να αναρτήσω τον επίσημο πίνακα, που ανανεώνεται κάθε τρεις μέρες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το κάνω σήμερα.
Δεν το έκανα χθες. Ήταν ένα μικρό πείραμα και έδειξε αποτελέσματα. Ανήκουμε, προς το παρόν, σε τέσσερις κατηγορίες, τις περιέγραψα παραπάνω. Δεν αισθάνομαι να με πρόσβαλε κανείς.
Όμως αισθάνομαι την ανάγκη να πω: ακούω συχνά να καλούμαστε σε ενότητα. Ναι, τη χρειαζόμαστε. Ενότητα στο σκοπό (να σώσουμε ανθρώπινες ζωές), ενότητα στο σεβασμό της αξιοπρέπειας όλων των ανθρώπων (και αυτών που έχουν διαφορετικές απόψεις για τον τρόπο που θα φτάσουμε στο σκοπό), ενότητα στην πεποίθηση ότι η δημοκρατική κοινωνία είναι ασύμβατη με την επιβολή ενιαίας σκέψης.
Αυτά δοκιμάζονται στην Κοινωνία της Πανδημίας, και όχι μόνο στην Ουγγαρία του Όρμπαν.
Υ.Γ. Ο ίδιος έχω κάποιες ενστάσεις για το cfr, όπως και άλλοι ερευνητές. Η εικόνα όμως δεν αλλάζει αισθητά, όταν οι αριθμοί των κρουσμάτων μεγαλώνουν.
ΟΙ δύο πίνακες είναι μέρη του μεγάλου πίνακα, που ανάρτησε το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης μία μέρα πριν τη δική μου ανάρτηση. Συνοδεύονται από τον χθεσινό «δικό μου».
Είδα πολλούς να θεωρούν ότι η χώρα μας βρίσκεται στην πιο καλή κατάσταση στην Ευρώπη.
Η αλήθεια είναι ότι σε σχέση με άλλες χώρες έχουμε λίγα κρούσματα στην Ελλάδα, χάρη στην υποδειγματική συμπεριφορά των πολιτών, που επιβραδύνει τη διάδοση του ιού.
Όμως ανησυχητική, κατά τη γνώμη μου, είναι η σχέση του αριθμού θανάτων προς τον αριθμό των κρουσμάτων.
Αναρτώ ένα πίνακα για να δούμε τη σχέση αυτή στις δέκα χώρες (συν την Ελλάδα) της Ευρώπης, που έχουν τον μικρότερο αριθμό θανάτων, έχοντας πάνω από 1.000 κρούσματα.
Προσοχή! Η σχέση αυτή δεν είναι αυτό που ονομάζουμε “θνησιμότητα”.