που αφήνουν μόνο πίκρα, και πόνο πολύ
η σιωπή που αφήνει η απουσία σου με τρομάζει
αυτό που βιώνω , μόνο με κόλαση μπορεί να μοιάζει
Μου λείπει έντονα ο ήχος του λόγου σου
αφήνει κενό στη ψυχή μου η απουσία του χρόνου σου
χρωμάτιζες με τα πιο όμορφα χρώματα τη ζωή μου
τώρα το γκρίζο χρώμα έχει ποτίσει ως τη ψυχή μου
Στη σκέψη μου υπάρχει ένα μεγάλο γιατί
ποιος σημάδεψε την αγάπη μας με μαύρη γραμμή
ποιος μας έδωσε λάθος διεύθυνση και αριθμό
ποιος μας ανάγκασε να κατέβουμε σ' αυτόν το σταθμό..
Μαρίζα Τσιτμή