Πέμπτη, Αυγούστου 13

Χωρίσαμε...γιατί;;


Δε μπορέσαμε να χαράξουμε κοινό δρόμο ευτυχίας
γιατί δε ψάξαμε να βρούμε έναν κώδικα επικοινωνίας
ακολουθήσαμε δυστυχώς δρόμους αμφισβήτησης
και καταντήσαμε την αγάπη μας αίσθημα λύπησης

Και να , τώρα έμεινα μόνη να μετράω πληγές
χαμένη μέσα από ένα σωρό ενοχές
αμέτρητα τα πως και τα γιατί με τυραννούν το μυαλό
βρέθηκα σε ένα λαβύρινθο που δεν υπάρχει διέξοδος για να βγω

Στο περιθώριο της ζωής, χωρίς όνειρα, δίχως ελπίδα καμιά
μακριά σου δοκιμάζομαι απ' τη μοίρα σκληρά
σα τους φυλακισμένους κάθε μέρα τραβώ και μια γραμμή
μέχρι να δραπετεύσω από τούτη εδώ την απαίσια ...ζωή-φυλακή

Μαρίζα  Τσιτμή