Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Κωνσταντινίδης
Όλοι οι λαοί έχουν ένα φάντασμα δόξας που παλεύει με τα φαντάσματα των άλλων λαών
Όλοι οι λαοί έχουν ένα φάντασμα δόξας που παλεύει με τα φαντάσματα των άλλων λαών
Ένας διαταραγμένος σουλτάνος απέναντι παίρνει τις εκκλησίες και τις κάνει τζαμιά (δηλαδή πάλι εκκλησίες) και το πόπολο από κάτω χειροκροτεί και λιποθυμά από συγκίνηση, ενώ κανονικά έπρεπε να αυτοκτονεί που τον επιλέγει σαν ηγέτη. Πολλοί άλλοι διαταραγμένοι απέναντι από τους απέναντι παθαίνουν σύνδρομο στέρησης όπως οι Βερθέροι, αλλά δεν αυτοκτονούν αφού ζουν με την ελπίδα πως πάλι με χρόνια και καιρούς η άπιστη θα ξαναγυρίσει και θα μπαίνουν με άσπρα άλογα στην εκκλησία της Βασιλεύουσας.
Όλοι οι λαοί έχουν ένα φάντασμα δόξας που παλεύει με τα φαντάσματα των άλλων λαών· χωρίς αυτά δεν τροφοδοτείται η ζωοποιός αισιοδοξία των κοινών θνητών που νιώθουν αθάνατοι μόνο μέσα από τέτοιες ονειρικές προβολές, αφού η σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους προσγειώνει υπενθυμίζοντάς τους το ορατό τέλος με διάρκεια λήξης, αν δεν υπάρχουν εκπλήξεις και αποδημήσουν πιο νωρίς από ατυχήματα, αρρώστιες, ιούς, πανδημίες και οικονομικές καταστροφές, και τις θρησκείες βέβαια, για τις οποίες οι άνθρωποι καταστρέφουν και αυτοκαταστρέφονται (στις θρησκείες περιλαμβάνονται και οι ιδεολογίες γιατί φανατίζουν τα πόπολα να σφάζονται είτε ως έθνη «μοναδικά», είτε ως αδηφάγες μηχανές πλούτου, ισχύος και υπεροπλίας, κυρίως απέναντι στους γείτονες).
Για να γίνει κατανοητό γιατί το παράλογο επικρατεί του λογικού, πρέπει να μελετήσουμε τα ζώα που δεν έχουν συνείδηση του θανάτου, ει μη μόνον το ένστικτο της επιβίωσης, άρα και της ξέγνοιαστης, απενοχοποιημένης ζωής σε αντίθεση με τους ανθρώπους που πιο πολύ φοβούνται τις ενοχές για τον συνάνθρωπο τον οποίο εν ζωή έβριζαν και στην κηδεία τον δοξάζουν.
Οι σοβαροί εξελικτικοί επιστήμονες προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παλαβομάρες από τις οποίες σκοτώνονται παράλογα πολεμώντας τις άλλες των άλλων παλαβομάρες, ανακάλυψαν πως κάποιες τυφλές πεποιθήσεις των ανθρώπων που γίνονται συνήθειες επιβίωσης δεν έχουν λογική επιβίωσης, άρα κάτι τρέχει με το ένστικτο επιβίωσης που θεωρητικά δε μπορεί να είναι λάθος, γιατί η ζωή στον πλανήτη θα είχε τελειώσει χρόνους πολλούς προτού καν φτάσει να γεμίσει με 7 δισεκατομμύρια τον κόσμο αυτόν το μικρό, το μέγα.
Έτσι, σκέφτηκαν πως το λάθος δεν είναι στο πρωτογενές ένστικτο επιβίωσης που απέδειξε η ίδια η ζωή πως η φύση σωστά το σχεδίασε, αλλά στην παράπλευρη παραμόρφωση του ως ένα είδος παραπροϊόντος του φυσιολογικού. Το παράδειγμα ξεκινά από τα έντομα που πέφτουν στις φωτοπαγίδες που φτιάχνουν οι άνθρωποι για να τα σκοτώσουν· οι αυτοκαταστροφικές τάσεις των νυχτόβιων λεπιδόπτερων δεν οφείλονται στην φωτο-πυξίδα που έχουν για να προσανατολίζονται στο σκοτάδι, αναγνωρίζοντας τον βορρά και το νότο σαν μια ευθεία για να γυρίζουν στην εστία τους εκατομμύρια χρόνια ζωής, και ιδιαίτερα πριν τον τεχνητό φωτισμό του πολιτισμού.
Δηλαδή η φύση προίκισε τα έντομα να αναγνωρίζουν με ακρίβεια πυξίδας την Σελήνη και τον Ήλιο, ανάλογα με την γωνία λήψης του φωτός στα φωτοκύτταρά τους. Αυτή η φυσική ικανότητα των λεπιδόπτερων βέβαια έγινε παγίδα θανάτου μέσα στον σύγχρονο φωτισμό που αποπροσανατολίζοντάς τα, τα σκοτώνει παράλληλα· όπερ το ένστικτο σωστό, αλλά ο τεχνητός φωτισμός ως παραπροϊόν του ενστίκτου τους τα σκοτώνει.
Η εξελικτική βιολογία θεωρεί πως η θρησκεία όπως και ο έρωτας έχουν αρχική επιβιωτική αξία (ο έρως γίνεται αναπαραγωγή, αναγκαία συνθήκη, και η θρησκεία μιας τυφλής πίστης οδηγεί τα μέλη της κοινωνίας σε αυτοματισμούς αναγκαίους για την επιβίωση των πολλών και ανόητων). Τα παιδιά πρέπει να ακούν τους μεγαλύτερους για να επιβιώσουν· στα ζώα επίσης υπάρχει μια περίοδος εκπαίδευσης των ανηλίκων μέχρι να μάθουν να επιβιώνουν. Αυτή η σχέση είναι επιβιωτικά σωστή (μην πας στη φωτιά θα καείς, μην πας στο ποτάμι θα σε φάει ο κροκόδειλος, κ.ο.κ.). Η ζωή σε μαθαίνει να ακολουθείς κάποιους κανόνες για να επιβιώσεις και οφείλεις να τους υπακούς, άρα η πίστη στις εντολές των μεγάλων έχει τον εξελικτικό – επιβιωτικό χαρακτήρα να μαθαίνεις από τους πιο έμπειρους τους κινδύνους για να σωθείς.
Σε μια ομάδα, σε μια κοινωνία, οι οδηγίες αυτές αποδεικνύονται σωτήριες· φανταστείτε σε μια πλατεία με χιλιάδες αυτοκίνητα ο κάθε οδηγός να λέει «εγώ δε θα σταματήσω στο κόκκινο γιατί δε μ’ αρέσει, ας σταματήσουν οι άλλοι», κλπ. Το χάος και τα ατυχήματα θα ακινητοποιούσαν μια πόλη ολόκληρη. Φανταστείτε έναν στρατό όπου 100.000 στρατιώτες θα ήθελαν το δικό τους στρατηγικό σχέδιο και θα αμφισβητούσαν τον στρατηγό ή την πολιτική εξουσία.Άρα, η πίστη σε μια ηγεσία είναι σωστά γενετική εντολή για την επιβίωση των πολλών όπως και στο κουνούπι η πίστη ότι με το φως βρίσκει τον προσανατολισμό στο σκοτάδι για να μην χαθεί.
Μεταφράζοντας αυτή την υγιή φυσική ικανότητα των λεπιδόπτερων, μπορούμε να δούμε πώς οι άνθρωποι με το υγιές ένστικτο αναπαραγωγής οδηγούνται στον έρωτα που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπαραχθούν. Άρα γενετικά σωστό το ένστικτο όμως αυτό το αρχικό επιβιωτικό ένστικτο μεταφράζεται σε αυτοκτονία, όπως όταν τα φωτοευαίσθητα λεπιδόπτερα πέφτουν στις φωτοπαγίδες των ανθρώπων που προφυλάσσονται από το ενοχλητικό τσίμπημά τους (τα καλοκαίρια ιδίως), αλλά και πως το υγιές ένστικτο να αναπαραχθώ ερωτευόμενος καταλήγει πολλές φορές σε καταστροφικές συνήθειες των ζευγαριών, που συνήθως διαλέγουν λάθος συντρόφους μέσα από το πάθος για τον άλλο.
Στον έρωτα είναι απίθανο στατιστικά κάποιος να διαλέξει το σωστό ταίρι, γιατί ο εγκέφαλος πλημμυρισμένος από χημικές ουσίες ευφορικές όπως τα ναρκωτικά (χημεία του έρωτα), μεθάει από ευφορία και ξεχνά την λογική αφού υπό την επήρεια του ναρκωτικού του έρωτα είναι βέβαιο πως θα διαλέξει λάθος σύντροφο και επιπλέον θα πιστεύει φανατικά πως είναι το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου, απορρίπτοντας την κοινή λογική που λέει πως ασφαλώς υπάρχουν πολύ ωραιότερα πλάσματα από την επιλογή του. Το γιατί αυτή η επιβιωτική επιλογή του ανθρώπου έχει ως παραπροϊόν ένα λάθος, αφού η φύση δεν αστοχεί στις στρατηγικές επιβίωσης, αποδεικνύεται από την τεράστια αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη.
Το ίδιο λάθος γίνεται με τα ναρκωτικά της πίστης στις θρησκείες, όπου άνθρωποι διαφορετικών δογμάτων υποστηρίζουν φανατικά ότι ο δικός τους θεός είναι ανώτερος όλων των άλλων και μέσα από αυτό το είδος του έρωτα για την θρησκεία σφάζονται, αυτοκτονούν, κάνουν ιερούς πολέμους εξαιρετικά επικίνδυνους τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους άλλους, τους «εχθρούς». Το να φορέσεις μια βόμβα στο σώμα σου και να αυτοκτονήσεις σκοτώνοντας τους εχθρούς της πίστης σου δεν είναι επιβιωτικά σωστό, άρα ποιό είναι το λάθος της εξέλιξης, που θεωρητικά δημιουργήθηκε για την επιβίωση του είδους μας και όχι για την εξαφάνισή του;
Όπως το κουνούπι δεν θέλει να καεί από το φως, όπως ο ερωτευμένος δεν θέλει να αυτοκτονήσει (πλην του Βερθερου, ποιητικά όμως), όπως ο πιστός στην θρησκεία δεν θέλει να πεθάνει, αντίθετα θέλει να ζήσει καλύτερα στον παράδεισο Γη αλλά και μετά θάνατον ως αθάνατος, θεϊκή αδεία, που συμβαίνει το λάθος αυτής της φανατικής, πλην καταστροφικής για το είδος πίστης;
Η θρησκεία και ο έρωτας μοιάζουν γιατί περιγράφουν μια τρέλα όπου η απόλυτη πίστη είτε στο αντικείμενο του πόθου, είτε στον ένα και μοναδικό θεό, φαίνεται να είναι αναγκαία για την επιβίωση, λανθασμένα όμως αφού κανένα πρόσωπο και καμιά πίστη δε μπορεί να είναι ιδανική αφού οι άνθρωποι την δημιουργούν με την φαντασία τους που έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική, η οποία θεωρητικά και επιστημονικά είναι εξελικτικό προϊόν που παραμορφώθηκε από τους κοινωνικούς θεσμούς που πάλι οι άνθρωποι τους δημιούργησαν με τα λάθη και τις αδυναμίες τους.
Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν την φανατική μονογαμική αφοσίωση, ενώ θα ήταν πιο λογικό να επιλέγουν την πολυγαμία, όπως γίνεται και με την επιλογή πολλών κρασιών, πολλών φαγητών, πολλών βιβλίων, πολλών μουσικών, κλπ.; Γιατί αγαπάμε πολλά και διαφορετικά πρόσωπα (παιδιά, γονείς, αδέλφια, κατοικίδια, δασκάλους, φίλους), ενώ θεωρούμε πως ο συζυγικός έρωτας πρέπει να είναι αιώνιος, ίδιος και απαράλλακτος (τα διαζύγια βέβαια αποδεικνύουν πως δεν συμβαίνει αυτό); Παρά ταύτα ο συμβολισμός της αιώνιας πίστης στις θρησκείες και στους συντρόφους έχει επιβληθεί σαν μια πανανθρώπινη αξία που δεν αμφισβητείται, πλανητικά τουλάχιστον, και ανεξάρτητα από πολιτισμούς και κουλτούρες. Από την Κίνα μέχρι την Αμερική οι θεσμοί που επιβιώνουν είναι ίδιοι και αυτό είναι εντυπωσιακό γιατί είναι παράδοξο, παράλογο και ανεξήγητο για τον κοινό νου.
Η εξελικτική βιολογία είναι η μόνη που δίνει μια απάντηση λογικοφανή στις παράλογες παραμορφώσεις των υγιών ενστίκτων που ξεκινούν με σκοπό την διαιώνιση μας στον πλανήτη και καταλήγουν σε μαζικές αλληλοεξοντώσεις που δεν δικαιολογούν την αρχική δαρβινική εντολή adopt or adapt (υιοθέτησε ή προσαρμόσου για να επιβιώσεις). Τι είναι αυτό που ξεκινά ως σωστό ένστικτο και στην πορεία παράγει παραπροϊόν επικίνδυνο για τις ζωές των ανθρώπων, αν δεν είσαι πιστός στην παρουσία μιας ανώτερης ευφυίας (όπως στις θρησκείες) είναι δύσκολο να κατανοήσεις αυτό το παράδοξο φαινομενικά αλλά υπαρκτό στην ζωή με τόσα παραδείγματα όπου η πίστη οδηγεί στον θάνατο, στην αυτοκτονία χωρίς λόγο.
Όπως το φωτοκύτταρο του κουνουπιού είναι σωστό γενετικά αλλά το τεχνητό φως λάθος στην επιβίωσή του, έτσι και οι αρχικές προθέσεις των ανθρώπων να επιβιώσουν ως ερωτευμένοι και αναπαραγωγικοί αλλά και ιδεολογικά πιστοί σε μια καλύτερη κοινωνία (θρησκεία, ιδεολογίες), έτσι και στα θολωμένα από ναρκωτικά του εγκεφάλου πάθη φαίνεται να δημιουργούν παραπροϊόντα επικίνδυνα για την ζωή τους. Πιο πιθανή εξήγηση είναι πως στην εξέλιξη ο αρχικός σχεδιασμός είναι σωστός αλλά η εφαρμογή του λάθος από την ατελή φύση του ανθρώπου να κατανοήσει πως η μίμηση είναι δευτέρα φύσις του· αντιγράφει μεν, λάθος δε.
Το λάθος έχει μια οικονομική βάση στην βιολογία των γονιδίων όπου η σοφή φύση χάρισε γονίδια-αντιγραφείς για να μην καταναλώνουν ενέργεια και γονίδια δημιουργικά για τις εφευρέσεις και την ανάπτυξη του πολιτισμού. Τα μιμίδια μας φαίνεται πως νικούν κατά κράτος τα δημιουργικά γονίδια, αναπαράγοντας λάθος απόψεις απλά γιατί είναι πιο εύκολες, εύπεπτες και σώζουν επίσης τους ανόητους από τις δυσκολίες.
Αφού ο έρωτας είναι δημιουργικός και η θρησκεία απαραίτητη για το κράτος, τα έθνη και τις κοινωνίες, άρα και εγώ πρέπει να το πιστέψω και να το αντιγράψω ως σωστό· το λάθος θα πληρωθεί στο τέλος, όπως και στην οικονομοκεντρική κοινωνία που υιοθετεί αβλεπί πως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσή σας από το ταμείο, είτε της τράπεζας των χρημάτων, είτε της τράπεζας των γονιδίων, που θεωρητικά είναι ανεκτίμητης αξίας συγκριτικά με τα απλά χρήματα των τραπεζών…
https://kourdistoportocali.com/read-this/dimioyrgiki-exelixi-choris-exelixi-i-giati-oi-palavomares-epikratoyn-apenanti-stin-koini-logiki/
Όλοι οι λαοί έχουν ένα φάντασμα δόξας που παλεύει με τα φαντάσματα των άλλων λαών· χωρίς αυτά δεν τροφοδοτείται η ζωοποιός αισιοδοξία των κοινών θνητών που νιώθουν αθάνατοι μόνο μέσα από τέτοιες ονειρικές προβολές, αφού η σκληρή πραγματικότητα της ζωής τους προσγειώνει υπενθυμίζοντάς τους το ορατό τέλος με διάρκεια λήξης, αν δεν υπάρχουν εκπλήξεις και αποδημήσουν πιο νωρίς από ατυχήματα, αρρώστιες, ιούς, πανδημίες και οικονομικές καταστροφές, και τις θρησκείες βέβαια, για τις οποίες οι άνθρωποι καταστρέφουν και αυτοκαταστρέφονται (στις θρησκείες περιλαμβάνονται και οι ιδεολογίες γιατί φανατίζουν τα πόπολα να σφάζονται είτε ως έθνη «μοναδικά», είτε ως αδηφάγες μηχανές πλούτου, ισχύος και υπεροπλίας, κυρίως απέναντι στους γείτονες).
Για να γίνει κατανοητό γιατί το παράλογο επικρατεί του λογικού, πρέπει να μελετήσουμε τα ζώα που δεν έχουν συνείδηση του θανάτου, ει μη μόνον το ένστικτο της επιβίωσης, άρα και της ξέγνοιαστης, απενοχοποιημένης ζωής σε αντίθεση με τους ανθρώπους που πιο πολύ φοβούνται τις ενοχές για τον συνάνθρωπο τον οποίο εν ζωή έβριζαν και στην κηδεία τον δοξάζουν.
Οι σοβαροί εξελικτικοί επιστήμονες προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν σε παλαβομάρες από τις οποίες σκοτώνονται παράλογα πολεμώντας τις άλλες των άλλων παλαβομάρες, ανακάλυψαν πως κάποιες τυφλές πεποιθήσεις των ανθρώπων που γίνονται συνήθειες επιβίωσης δεν έχουν λογική επιβίωσης, άρα κάτι τρέχει με το ένστικτο επιβίωσης που θεωρητικά δε μπορεί να είναι λάθος, γιατί η ζωή στον πλανήτη θα είχε τελειώσει χρόνους πολλούς προτού καν φτάσει να γεμίσει με 7 δισεκατομμύρια τον κόσμο αυτόν το μικρό, το μέγα.
Έτσι, σκέφτηκαν πως το λάθος δεν είναι στο πρωτογενές ένστικτο επιβίωσης που απέδειξε η ίδια η ζωή πως η φύση σωστά το σχεδίασε, αλλά στην παράπλευρη παραμόρφωση του ως ένα είδος παραπροϊόντος του φυσιολογικού. Το παράδειγμα ξεκινά από τα έντομα που πέφτουν στις φωτοπαγίδες που φτιάχνουν οι άνθρωποι για να τα σκοτώσουν· οι αυτοκαταστροφικές τάσεις των νυχτόβιων λεπιδόπτερων δεν οφείλονται στην φωτο-πυξίδα που έχουν για να προσανατολίζονται στο σκοτάδι, αναγνωρίζοντας τον βορρά και το νότο σαν μια ευθεία για να γυρίζουν στην εστία τους εκατομμύρια χρόνια ζωής, και ιδιαίτερα πριν τον τεχνητό φωτισμό του πολιτισμού.
Η εξελικτική βιολογία θεωρεί πως η θρησκεία όπως και ο έρωτας έχουν αρχική επιβιωτική αξία (ο έρως γίνεται αναπαραγωγή, αναγκαία συνθήκη, και η θρησκεία μιας τυφλής πίστης οδηγεί τα μέλη της κοινωνίας σε αυτοματισμούς αναγκαίους για την επιβίωση των πολλών και ανόητων). Τα παιδιά πρέπει να ακούν τους μεγαλύτερους για να επιβιώσουν· στα ζώα επίσης υπάρχει μια περίοδος εκπαίδευσης των ανηλίκων μέχρι να μάθουν να επιβιώνουν. Αυτή η σχέση είναι επιβιωτικά σωστή (μην πας στη φωτιά θα καείς, μην πας στο ποτάμι θα σε φάει ο κροκόδειλος, κ.ο.κ.). Η ζωή σε μαθαίνει να ακολουθείς κάποιους κανόνες για να επιβιώσεις και οφείλεις να τους υπακούς, άρα η πίστη στις εντολές των μεγάλων έχει τον εξελικτικό – επιβιωτικό χαρακτήρα να μαθαίνεις από τους πιο έμπειρους τους κινδύνους για να σωθείς.
Σε μια ομάδα, σε μια κοινωνία, οι οδηγίες αυτές αποδεικνύονται σωτήριες· φανταστείτε σε μια πλατεία με χιλιάδες αυτοκίνητα ο κάθε οδηγός να λέει «εγώ δε θα σταματήσω στο κόκκινο γιατί δε μ’ αρέσει, ας σταματήσουν οι άλλοι», κλπ. Το χάος και τα ατυχήματα θα ακινητοποιούσαν μια πόλη ολόκληρη. Φανταστείτε έναν στρατό όπου 100.000 στρατιώτες θα ήθελαν το δικό τους στρατηγικό σχέδιο και θα αμφισβητούσαν τον στρατηγό ή την πολιτική εξουσία.Άρα, η πίστη σε μια ηγεσία είναι σωστά γενετική εντολή για την επιβίωση των πολλών όπως και στο κουνούπι η πίστη ότι με το φως βρίσκει τον προσανατολισμό στο σκοτάδι για να μην χαθεί.
Μεταφράζοντας αυτή την υγιή φυσική ικανότητα των λεπιδόπτερων, μπορούμε να δούμε πώς οι άνθρωποι με το υγιές ένστικτο αναπαραγωγής οδηγούνται στον έρωτα που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αναπαραχθούν. Άρα γενετικά σωστό το ένστικτο όμως αυτό το αρχικό επιβιωτικό ένστικτο μεταφράζεται σε αυτοκτονία, όπως όταν τα φωτοευαίσθητα λεπιδόπτερα πέφτουν στις φωτοπαγίδες των ανθρώπων που προφυλάσσονται από το ενοχλητικό τσίμπημά τους (τα καλοκαίρια ιδίως), αλλά και πως το υγιές ένστικτο να αναπαραχθώ ερωτευόμενος καταλήγει πολλές φορές σε καταστροφικές συνήθειες των ζευγαριών, που συνήθως διαλέγουν λάθος συντρόφους μέσα από το πάθος για τον άλλο.
Στον έρωτα είναι απίθανο στατιστικά κάποιος να διαλέξει το σωστό ταίρι, γιατί ο εγκέφαλος πλημμυρισμένος από χημικές ουσίες ευφορικές όπως τα ναρκωτικά (χημεία του έρωτα), μεθάει από ευφορία και ξεχνά την λογική αφού υπό την επήρεια του ναρκωτικού του έρωτα είναι βέβαιο πως θα διαλέξει λάθος σύντροφο και επιπλέον θα πιστεύει φανατικά πως είναι το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου, απορρίπτοντας την κοινή λογική που λέει πως ασφαλώς υπάρχουν πολύ ωραιότερα πλάσματα από την επιλογή του. Το γιατί αυτή η επιβιωτική επιλογή του ανθρώπου έχει ως παραπροϊόν ένα λάθος, αφού η φύση δεν αστοχεί στις στρατηγικές επιβίωσης, αποδεικνύεται από την τεράστια αύξηση του πληθυσμού του πλανήτη.
Το ίδιο λάθος γίνεται με τα ναρκωτικά της πίστης στις θρησκείες, όπου άνθρωποι διαφορετικών δογμάτων υποστηρίζουν φανατικά ότι ο δικός τους θεός είναι ανώτερος όλων των άλλων και μέσα από αυτό το είδος του έρωτα για την θρησκεία σφάζονται, αυτοκτονούν, κάνουν ιερούς πολέμους εξαιρετικά επικίνδυνους τόσο για τους ίδιους, όσο και για τους άλλους, τους «εχθρούς». Το να φορέσεις μια βόμβα στο σώμα σου και να αυτοκτονήσεις σκοτώνοντας τους εχθρούς της πίστης σου δεν είναι επιβιωτικά σωστό, άρα ποιό είναι το λάθος της εξέλιξης, που θεωρητικά δημιουργήθηκε για την επιβίωση του είδους μας και όχι για την εξαφάνισή του;
Όπως το κουνούπι δεν θέλει να καεί από το φως, όπως ο ερωτευμένος δεν θέλει να αυτοκτονήσει (πλην του Βερθερου, ποιητικά όμως), όπως ο πιστός στην θρησκεία δεν θέλει να πεθάνει, αντίθετα θέλει να ζήσει καλύτερα στον παράδεισο Γη αλλά και μετά θάνατον ως αθάνατος, θεϊκή αδεία, που συμβαίνει το λάθος αυτής της φανατικής, πλην καταστροφικής για το είδος πίστης;
Η θρησκεία και ο έρωτας μοιάζουν γιατί περιγράφουν μια τρέλα όπου η απόλυτη πίστη είτε στο αντικείμενο του πόθου, είτε στον ένα και μοναδικό θεό, φαίνεται να είναι αναγκαία για την επιβίωση, λανθασμένα όμως αφού κανένα πρόσωπο και καμιά πίστη δε μπορεί να είναι ιδανική αφού οι άνθρωποι την δημιουργούν με την φαντασία τους που έρχεται σε αντίθεση με την κοινή λογική, η οποία θεωρητικά και επιστημονικά είναι εξελικτικό προϊόν που παραμορφώθηκε από τους κοινωνικούς θεσμούς που πάλι οι άνθρωποι τους δημιούργησαν με τα λάθη και τις αδυναμίες τους.
Γιατί οι άνθρωποι επιλέγουν την φανατική μονογαμική αφοσίωση, ενώ θα ήταν πιο λογικό να επιλέγουν την πολυγαμία, όπως γίνεται και με την επιλογή πολλών κρασιών, πολλών φαγητών, πολλών βιβλίων, πολλών μουσικών, κλπ.; Γιατί αγαπάμε πολλά και διαφορετικά πρόσωπα (παιδιά, γονείς, αδέλφια, κατοικίδια, δασκάλους, φίλους), ενώ θεωρούμε πως ο συζυγικός έρωτας πρέπει να είναι αιώνιος, ίδιος και απαράλλακτος (τα διαζύγια βέβαια αποδεικνύουν πως δεν συμβαίνει αυτό); Παρά ταύτα ο συμβολισμός της αιώνιας πίστης στις θρησκείες και στους συντρόφους έχει επιβληθεί σαν μια πανανθρώπινη αξία που δεν αμφισβητείται, πλανητικά τουλάχιστον, και ανεξάρτητα από πολιτισμούς και κουλτούρες. Από την Κίνα μέχρι την Αμερική οι θεσμοί που επιβιώνουν είναι ίδιοι και αυτό είναι εντυπωσιακό γιατί είναι παράδοξο, παράλογο και ανεξήγητο για τον κοινό νου.
Η εξελικτική βιολογία είναι η μόνη που δίνει μια απάντηση λογικοφανή στις παράλογες παραμορφώσεις των υγιών ενστίκτων που ξεκινούν με σκοπό την διαιώνιση μας στον πλανήτη και καταλήγουν σε μαζικές αλληλοεξοντώσεις που δεν δικαιολογούν την αρχική δαρβινική εντολή adopt or adapt (υιοθέτησε ή προσαρμόσου για να επιβιώσεις). Τι είναι αυτό που ξεκινά ως σωστό ένστικτο και στην πορεία παράγει παραπροϊόν επικίνδυνο για τις ζωές των ανθρώπων, αν δεν είσαι πιστός στην παρουσία μιας ανώτερης ευφυίας (όπως στις θρησκείες) είναι δύσκολο να κατανοήσεις αυτό το παράδοξο φαινομενικά αλλά υπαρκτό στην ζωή με τόσα παραδείγματα όπου η πίστη οδηγεί στον θάνατο, στην αυτοκτονία χωρίς λόγο.
Όπως το φωτοκύτταρο του κουνουπιού είναι σωστό γενετικά αλλά το τεχνητό φως λάθος στην επιβίωσή του, έτσι και οι αρχικές προθέσεις των ανθρώπων να επιβιώσουν ως ερωτευμένοι και αναπαραγωγικοί αλλά και ιδεολογικά πιστοί σε μια καλύτερη κοινωνία (θρησκεία, ιδεολογίες), έτσι και στα θολωμένα από ναρκωτικά του εγκεφάλου πάθη φαίνεται να δημιουργούν παραπροϊόντα επικίνδυνα για την ζωή τους. Πιο πιθανή εξήγηση είναι πως στην εξέλιξη ο αρχικός σχεδιασμός είναι σωστός αλλά η εφαρμογή του λάθος από την ατελή φύση του ανθρώπου να κατανοήσει πως η μίμηση είναι δευτέρα φύσις του· αντιγράφει μεν, λάθος δε.
Το λάθος έχει μια οικονομική βάση στην βιολογία των γονιδίων όπου η σοφή φύση χάρισε γονίδια-αντιγραφείς για να μην καταναλώνουν ενέργεια και γονίδια δημιουργικά για τις εφευρέσεις και την ανάπτυξη του πολιτισμού. Τα μιμίδια μας φαίνεται πως νικούν κατά κράτος τα δημιουργικά γονίδια, αναπαράγοντας λάθος απόψεις απλά γιατί είναι πιο εύκολες, εύπεπτες και σώζουν επίσης τους ανόητους από τις δυσκολίες.
Αφού ο έρωτας είναι δημιουργικός και η θρησκεία απαραίτητη για το κράτος, τα έθνη και τις κοινωνίες, άρα και εγώ πρέπει να το πιστέψω και να το αντιγράψω ως σωστό· το λάθος θα πληρωθεί στο τέλος, όπως και στην οικονομοκεντρική κοινωνία που υιοθετεί αβλεπί πως ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνσή σας από το ταμείο, είτε της τράπεζας των χρημάτων, είτε της τράπεζας των γονιδίων, που θεωρητικά είναι ανεκτίμητης αξίας συγκριτικά με τα απλά χρήματα των τραπεζών…
https://kourdistoportocali.com/read-this/dimioyrgiki-exelixi-choris-exelixi-i-giati-oi-palavomares-epikratoyn-apenanti-stin-koini-logiki/