Σε νοστάλγησε η ψυχή μου, σε πεθύμησαν οι
αισθήσεις μου... πάει καιρός, πόσος καιρός πέρασες στη σκιά της σιωπής...στη
ρωγμή του άχρονου χρόνου...Μου ‘λειψε η ανάσα σου, η ηχώ της φωνής σου
Λαχτάρησε το είναι μου όλο τη παρουσία σου
Και σ' αναζήτησα...Σ ‘αναζήτησα σε φως, και σκοτάδι,
σε πνοές ταξιδιάρικων ανέμων, έψαξα να σε βρω σε 'κείνα τα δικά μας μαβιά ηλιοβασιλέματα, σε εκείνα τα απόβραδα, διασχίζοντας πάντα τον ίδιο δρόμο, το ναρκοπέδιο των αναμνήσεων, ανιχνεύοντας τα χαμένα κομμάτια του εαυτού μου που πήρες μαζί σου...
Μαρίζα Τσιτμή