Γράφει ο Περικλής Δανόπουλος
Μας γεμίσανε με φόρους και μας κάναν
μασκοφόρους,
Μέσα στου ιού τη δίνη, είπαν για ατομική
ευθύνη,
Εξω μόνο με μια μάσκα και με γάντια και με
κάσκα,
Μοίρασαν λεφτά παντού και για σκόϊλ ελικικού,
Δεν ανοίξανε την ΔΕΘ, μα δεν αύξησαν τις ΜΕΘ…
Μετά τις ιχνηλατήσεις, άρχισαν παρατηρήσεις,
Πως για όλα φταιν πολίτες, πως οι νέοι ειν’
αλήτες…
Πρόστιμα και απειλές, και σκληρές επιβολές,
Κι όσο ο λαός φοβάται, δεν αγριεύει, δεν
βρυχάται,
Αλλά άλλο η πανδημία κι άλλο αυτή η κοροϊδία,
Με τα πρόστιμα θαρρείς πως θα είμαστε υγιείς
;
Λέμε ναι στην προσοχή, μα αυτό μοιάζει κατοχή…
Και η αρρώστια είναι μέλι για την τσέπη του
Νταβέλη…
Μας εσπείρατε τον τρόμο, με την βία και το νόμο,
Δείξτε λίγη συστολή, κι όχι πια καταστολή….
Ο λαός καταλαβαίνει, προσδοκά και περιμένει…