Η Μάσκα ως ενέδρα συγκράτησης μικροβίων και οχι προστασίας.. Προσφυγή για τα ανθρώπινα δικαιώματα?

Η καλύπτρα προσώπου είναι έναν αμφιλεγόμενον προϊόν και μέτρον. Έχει ανθυυγειινές επιδράσεις εις τον οργανισμόν και την ψυχολογία τού ατόμου. Αναπνέει τα καυσαέρια τούς, τις περιρρέουσες σκόνες, καυσαέρια και χημικά παράγωγα και απόβλητα. Δημιουργεί σύνθετες παρανοητικές, ψυχοπαθητικές και αντικοινωνικές συμπλεγατικές συνστάσεις εις τούς φορούντες αυτές με ευλάβεια και πανικό.

Θα ήταν τουλάχιστον εποικοδομητικές κατά οιων λοιμώξεων από ιούς

εάν ήταν υψηλής ασφάλειας όπως αυτές διά τα χημικά όπλα. Δεν συμβαίνει αυτόν αλλά αντιθέτως λειτουργούν ως ενέδρες συγκράτησης διαφόρων μικροβίων, παράσιτων και άλλων βλαβερών σωματιδίων τα οποία εγκλωβισμένα κάποια από αυτά μεταλλάσσονται, αλληλεπιδρούν ώστε να παράξουν σύνθετες ανθυυγειινές χημικές συνστάσεις.

Με το υλικόν οπού πέρασε από την δημοσίευση εις τα Κατοχικά Νέα δύναται να συνσταθεί δικάσιμη αγωγή πέραν πάσης, αμφιβολία και αν ψάξουμε όσα δεν πρόλαβαν να περάσουν από εδώ τότε ενισχύεται η δικαστική αγωγή περαιτέρω.

Θα ήταν ευκολότερον να δικαστεί η απάτη και η έλλειψη αποδεικτικών στοιχείων ως προς την προσωποκαλύπτρα παρά δια τα εμβόλια;…. Η βάση δικάσιμης αγωγής κατά των εμβολίων χρίζει άλλων τεκμηρίων και πολλών οπού δύνανται να συμπεριληφθούν σέ αγωγή κατά της προσωποκαλύπτρας.

Το ηθικόν δίλλημα εσαεί προσωποκαλύπτρα ή μια φορά εμβολιασμός τείνει 111% υπέρ της προσωποκαλύπτρας….

Άνθρωπος είναι αυτός οπού δεν είναι πειραματόζωον ούτε κτήνος του κράτους, της κοινωνίας, της κυβέρνησης. Ό άνθρωπος είναι ανώτερος από το κράτος, την κοινωνία και την κυβέρνηση και όλα αυτά έγιναν δια να υπηρετούν τον άνθρωπον και όχι ο άνθρωπος αυτά.

Εις την οξύμωρη αλλά σημασιακή ερώτηση προτίμησης: «άνθρωπος ή ανθρωπότητα;» θα προτιμούσα τον άνθρωπον.

Διότι η αξιοπρέπεια τού ανθρώπου είναι μεγαλύτερη από την αξιοπρέπεια τής ανθρωπότητος. Η ανθρωπότητα είναι διφορούμενη και αφηρημένη έννοια, ομοιάζει με τους ευήμερους δείκτες τής οικονομίας τού κράτους, τής κοινωνίας, τής κυβέρνησης, ή άλλως πώς τής ανθρωπότητας, τούς πανηγυρισμούς, ενώ συνάμα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν φυστίκι να φάνε!

Η ανθρωπότητα είναι ύπουλη αφηρημένη έννοια εις τα χέρια της αναγκαιότητος της απάτης των διαφόρων τύπων, βαθμών και τρόπων κατατάξεων των πολιτικών. Δύναται κάποιος να επιχειρεί διάφορα παράδοξα έργα και πολέμους υπέρ τής ανθρωπότητας τα οποία είναι πάντοτε εναντίον των ανθρώπων.

Εάν αγαπήσεις τον άνθρωπον τότε αγάπησες την ανθρωπότητα, εάν αγάπησες την ανθρωπότητα χωρίς πρωτίστως να αγαπάεις καί υπεραγαπάεις τον άνθρωπον, τότε η ανθρωπότητα είναι μια εσκεμμένη ή υποσυνείδητη αφηρημένη κερδοσκοπική ή παρακερδοσκοπική έννοια.

Ερωτήστε τούς ανθρώπους εάν αγαπούν την ανθρωπότητα. Ίσως κανείς δεν φέρει αρνητική απάντηση. Μετά δοκιμάστε με υπουλία έν πράξει εάν ό κάθε άνθρωπος αγαπάει τον συνάνθρωπον τού ανεξαρτήτως οίων κριτηρίων, θα καταπληγείται τεκμηριώνοντας ότι ό άνθρωπος δεν αγαπάει τον άνθρωπο, κατά τ’ άλλα όμως αγαπάει τήν ανθρωπότητα! Τό οξύμωρον είναι ότι αυτός ο οξυαλγόριθμος ισχύει σ’ όλους τούς αιώνες.

Όταν αγαπάεις την ανθρωπότητα αγαπάεις έναν απρόσωπον «πρόσωπον». Όταν αγαπάεις τον άνθρωπον έναν προς έναν, τότε αγαπάεις δισεκατομμύρια έναν προς έναν. Δεν θα προλάβεις να τούς γνωρίσεις αλλά και να προλάβαινες το δύσκολον είναι να τούς αγαπήσεις έναν προς έναν.

Εάν ό άνθρωπος αγαπούσε τον άνθρωπον επαρκώς δεν θα υπήρχαν διχογνωμίες, πολέμοι, εγκλήματα, αδικές. Οί άνθρωποι διά να μην έχουν ενοχές ανακάλυψαν την ανθρωπότητα έναν αφηρημένον είδωλον διά τό σύνολον τών ανθρώπων, μία θεότητα ή παραθεότητα, καί αγάπησαν αυτόν το τότεμ…

Είναι δυσκολότερον να αγαπήσεις έναν εχθρόν από δέκα χιλιάδες φίλους και ακόμη δυσκολότερον όταν λησμονείς ότι εις την κενότητα τής ανθρωπότητας συμπεριλαμβάνεται ο εχθρός.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ

Κατοχικά Νεα

 amazonios.net