Τί είναι καλύτερο τελικά, να μιλάς ή να σιωπάς;;;

Με τόσες, καθημερινές πλέον, ανατροπές και γεγονότα που ζούμε...

– Με τόσες καθημερινές ανατροπές και γεγονότα που ζούμε, δεν ξέρω τί είναι καλύτερο, να μιλάς ή να σιωπάς;

– «Η σιωπή είναι χρυσός», αλλά για τους υλιστές.

Για τους συνωμότες όμως το αντίθετο καλείται «συνωμοσιολογία», αφού την εφηύραν για να καλύπτουν τα … «δημοκρατικά» τους εγκλήματα –φυλακίσεις και δολοφονίες πρωτοπαλλήκαρων για να δοξαστούν και να κτίσουν με τα «ολοκαυτώματα» κεκτημένα δικαιώματα δίχως άλλοθι.

Έτσι (σας) δουλεύει το Σύστημα για να βρίσκεστε απέναντι στις κρίσιμες στιγμές και να πληρώνουν οι χαμένοι και οι πολλοί το αντίτιμο της αποτυχίας τους ως δική τους επιτυχία επιβολής του ανίερου αποτελέσματος της σαθρής σκέψης τους.

Ενώ η συνωμοσιολογία ως έννοια βρίσκεται συνεχώς, στο στόμα όσων ασχολούνται με το θέμα της «ελεύθερης αναζήτησης» από φόβο, αφού η ελεύθερη σκέψη αντιπροσωπεύεται και αποτελεί αντικείμενο αυτών που θέλουν να μειώσουν τον πληθυσμό, για να τον ελέγχουν αποτελεσματικότερα.

Ξεχνώντας πώς αν κι ο φόβος φοβάται την χαρά που θα έπρεπε να έχουν, ο πόνος την μεγαλώνει, αν ήταν ενωμένοι για να τους βάλουν στην θέση τους μια για πάντα.

Όλους αυτούς που σκότωσαν τον μύθο του βασιλιά και ανήλθαν στον θρόνο της Δημ(ι)οκρατίας για την «ισότητα, αδελφότητα κι ελευθερία» που χάθηκε στην πράξη δίχως να ισχύσει.

Οι αντιφά(σεις) εκπροσωπούν πλέον το νέο ρεύμα που θα κόβεται από τα σπίτια των φτωχών λόγω κοροδοϊού με μάσκα ή άνευ, αλλά σιγουρότερα λόγω παγκοσμιοποίησης ή πλήρους καταστροφής της οικονομίας.

Η φτώχεια εξάλλου είναι ο καρπός της δυστυχίας και της αρρώστιας για να επιβάλλει το Σύστημα την δεινή και άνευ όρων δίχως αντιδράσεις εξουσία του.

Οι εφαρμοστές της μάσκας ή οι πληρωμένοι τρομοκράτες δηλαδή που θέλουν να «σώσουν» τον δύσμοιρο άνθρωπο μέσα από την ατομική επιλογή του ως γενικό «καλό», αφού μέσω των κομμάτων της αριστερόστροφης ιδεολογίας τους θέλουν να θέσουν τον άνθρωπο στα δεσμά της πλήρους του αφάνειας δημιουργώντας τα δεξιά, νεοφιλελεύθερα κόμματα για αντιπερισπασμό.

Αν και κοινός στόχος των δύο άκρων είναι η αλαζονική συμπεριφορά της αυταρχικότητας της διανομής διοίκησης.

Όπως μετά την «χούντα» που αυξήθηκαν οι «αντιστασιακοί» για να απομυζούν τα χρήματα των μυρμηγκιών, αφού ως τζίτζικες έκλεισαν βιομηχανική παραγωγή, έσφαξαν αγελάδες, έθαψαν πορτοκάλια, έκοψαν αμπέλια και απέσυραν τα καΐκια για την «επιδότηση» και οικονομικά εξαρτήθηκαν στην υποστάθμη του «ελαχίστου εγγυημένου εισοδήματος» από τα δανεικά κι αγύριστα για να χαθούν τα σπίτια, τα νοικοκυριά κι η Πατρίδα των κορόιδων που δούλεψαν για να συντηρούν τους τεμπέληδες με φόρους.

Χάθηκε η Ελλάδα δηλαδή που θα την αναζητούμε από το Διεθνές Δίκαιο και «δίκιο» δεν θα βλέπουμε ως αληθινοί μετανάστες, ούτε με τον Αττίλα 3 και 4, όσοι διείδαμε την κομπίνα των ελληνόφωνων οικογενειών και των συστημικών κομμάτων κατοικοεδρευόντων και κρατικοδίαιτων πορδηπουργών και βολεμένων παντός χρώματος αρσενικοθήλυκων κηφήνων ξενόφωνων και μη κατόχων ποδιάς ή ενός μαύρου ακάλυπτου τσεκ άνομων υποταγών σε επιταγές δίχως μέλλον.

Στην απομόνωσή του και πάλι ο άνθρωπος της νέας εποχής με το σύννεφο, ή cloud, να καταπίνει τα δεδομένα του αφού ως πειραματόζωο πλέον ζει, για να ζήσουν τα μικρόβια που του ρούφηξαν μεταπολιτευτικά το αίμα και πάλι από το λιγοστό του.

Στο (αν)εικονικό μάτριξ της πλήρους υποβάθμισής του δηλαδή που ενώ θα νομίζει ότι θα γίνει το αφεντικό, θα μετατραπεί ο υπηρέτης του Αφεντικού του κόσμου τούτου χάνοντας την ίδια την ψυχή του…

αυτό το (μέγα) άγνωστο, το οποίο από μέγα αγαθόν έχει αντικατασταθεί με την εγωπάθεια της αυτοσυντήρησης του φιλοτομαρισμού στον ψεύτικο κόσμο του ανεικονικού παιχνιδιού στην οθόνη της ύπνωσής του που θα κληθεί να επιλέξει.

Και στον οποίο στην ουσία ήρθαμε για να σώσουμε την Ψυχή μας και την χάνουμε ανάμεσα Αντιφά και Χρυσαυγής γωνία στο κωλοχανείο του Ξενοβουλίου υπό την σκέπη της Δημιοκρατίας παράνομων νόμων άνευ ισχύος Συντάγματος καταλυθέντος.

Όχι, δεν χρειάζεται να ομιλείς πλέον, αλλά να γράφεις κι ας μην γνωρίζει ο κόσμος γράμματα, όπως οι αρχαίοι Έλληνες έγραφαν την σκέψη τους με την προφορική μαρτυρία η οποία διασώθηκε γι’ αυτούς που ακόμη έχουν την προνομιούχο ευκαιρία να γίνουν γνώστες της Αλήθειας.

Μιάς και αλλοιώνεται η συνείδησή τους για ένα κομμάτι ψωμί που στοιχίζει ακριβά για να χορταίνουν τα γουρούνια που έχουν την ίδια κομματική μούρη, αφού κόπτονται για να μας σώσουν, κι ας επιβιώνουν ως «αθώοι» και μη, πάντα όμως για την «περίπτωση» δίχως επιτυχία.

Ώστε να κρίνουν από μόνοι τους τους μασκαράδες της «δίκης», την χρησιμοποίηση της α-δικαιοσύνης σύμφωνα με το επόμενο ή επιλεγμένα επιλεκτικό εκλογικό αποτέλεσμα του στημμένου πολιτικού παιχνιδιού του Συστήματος που γέρνει πάντα προς τον νικητή (εκάστοτε πολιτικό κόμμα των δημοσκοπήσεων) σε βάρος των ηττημένων (πάντα) ψηφοφόρων.

Οι οποίοι από τη μια το βρίζουν για να το επανακλέγουν «συλλογικά» αλλάζοντας όχι το μέλλον της ζωής τους, αλλά καταδικάζοντας την ίδια την Ζωή τους.

Το «πολιτικό όν» πρέπει να αλλάξει έννοια και να ονομάζεται απολιτικό από εδώ και στο εξής, εάν θέλει να σωθεί, μιας και αυτός ο στίβος έχει πλήρως αλλοιωθεί από το Σύστημα, για να αναδίδει μόνον δυσοσμία!

Την Αγάπη και την σκέψη μου, συνέλληνες, ανθέλληνες και μη, κι ο Θεός μαζί Σας, ακόμη και όσοι δεν τον πιστεύετε, γιατί πίστεψτε με, κάποτε θα τον χρειαστείτε, όταν θα παλεύετε να σώστε από τους … επιδοτούμενους «τουρίστες» την κεφαλή σας, κι όχι την ψυχή σας!

ΠΗΓΗ

 https://shmantikanea.blogspot.com/2020/10/blog-post_490.html#more