Τα όνειρά μου σκόρπισαν σκόρπισαν στους πέντε ανέμους

Τα όνειρά μου έμοιαζαν λουλούδια ανθισμένα

ευωδίαζαν στο διάβα μου σαν ρόδα μυρωμένα

τα στόλιζαν ανοιξιάτικες πρωινές δροσοσταλίδες

σ' αυτά καθρεφτίζονταν του ήλιου οι πρώτες αχτίδες

 

Όμως τα βρήκε χειμώνας βαρύς, και πάγωσαν

μέχρι τα φυλλοκάρδια της καρδιάς μου μάτωσαν

άλλαξε το τοπίο της ζωής μου, με μιας

ότι όμορφο ζούσα το σάρωσε ο χιονιάς

 

Τώρα, άδειες οι νύχτες μου, στοίχειωσαν τα όνειρά μου

τα καλοκαίρια φύγανε  χειμώνας στη καρδιά μου

ο ουρανός της ψυχής μου έγινε γκρίζος, μουντός

κι απ' τις ελπίδες μου έμεινε ο κουρνιαχτός

 

Τα όνειρά μου γίνανε πουλιά κυνηγημένα

στους πέντε ανέμους σκόρπισαν δεν έμεινε κανένα

πονάω τις νύχτες όταν ακούω τις μακρινές τους κραυγές

σα σπάνε το φράγμα του χρόνου κι έρχονται σαν εκδικητές...

Μαρίζα Τσιτμή