Έρημοι οι δρόμοι κι ο αγέρας φυσά μανιασμένα
τα φύλλα των δένδρων τα παρασύρει σε τρελό χορό
τα πουλιά φεύγουν γι’ άλλες χώρες σαν κυνηγημένα
το τοπίο μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής μελαγχολικό
Όλα αυτά μου θυμίζουν εκείνη τη μέρα του χειμώνα
που έφυγες απ' τη ζωή μου τόσο ξαφνικά
φυλάκισα στη σκέψη μου το χρόνο και την ώρα
κι έμεινα στον μήνα Γενάρη του ενενήντα εννιά
Φύσαγε θυμάμαι ο αγέρας σα και τώρα
κι εγώ χαμένη στα μονοπάτια του πόνου
αναρωτιόμουν μήπως είχα βρεθεί σε λάθος χρόνο και ώρα
σα να ζούσα μια άγρια φάρσα του παραλόγου...
Όσο μακραίνει η απουσία σου απ' τη ζωή μου λυπάμαι
γιατί ο χρόνος σε παίρνει από μένα όλο και πιο μακριά
σαν ακούω το κλάμα του ανέμου φοβάμαι
νιώθω στη ψυχή μου όλο και πιο έντονη τη μοναξιά...
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .