Είχες
πει πως ήμουν το πεπρωμένο σου...και
πως δε θα ήθελες ποτέ να με χάσεις για κανένα λόγο. Έλεγες ότι με
ονειρευόσουν πριν ακόμη με γνωρίσεις, κι ότι με περίμενες πριν ακόμα με
συναντήσεις.. γιατί μ' έβλεπες τα βράδια στα όνειρα σου, γιατί
ήμουν το κάρμα σου, έτσι έλεγες τότε...
Έλεγες ότι χωρίς εμένα στο πλάι σου δεν θα
μπορούσες να ζήσεις, γιατί ανάσαινες μόνο αν ένιωθες την αύρα της παρουσίας
μου..
ορκιζόσουν ότι μ' αγαπούσες, και ότι η αγάπη αυτή θα
κρατούσε και πέρα απ' το θάνατο, θυμάσαι; Έλεγες ότι μόνο κοντά μου
μπορείς να χαίρεσαι τις χαρές της ζωής , και ότι αν κάποτε έφευγα μακριά
σου δεν θα ήθελες εσύ να ζεις!! Μου ζητούσες επίμονα και διαρκώς
να σου ορκίζομαι, ότι ποτέ δε θα φύγω από
σένα...θυμάσαι; Ρωτούσες αν σ' αγαπούσα, και μου έλεγες ότι
ήθελες να το ακούς συνεχώς ...και μια μέρα εντελώς ξαφνικά ... ΕΦΥΓΕΣ ΕΣΥ
!! Έτσι απλά, αθόρυβα, έφυγες... Έφυγες και πήρες μαζί
σου τους όρκους σου , τις σκέψεις σου, τα λόγια σου, και άφησες σε
μένα την αινιγματική και υστερική σιωπή σου .. πάει καιρός από
τότε...ένα πέπλο μυστήριου και σιωπής καλύπτει την απουσία σου...τελικά τι να
πιστέψω αυτά που μου έλεγες όταν μου ορκιζόσουν ..ή να πιστέψω αυτά που
μου λέει η σιωπή σου...
Πολλές φορές η σιωπή λέει τόσα, όσα δεν μπορούν να πουν όλες οι
λέξεις του κόσμου μαζί..
Μαρίζα Τσιτμή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .