Το θέατρο του πολέμου

 

Του Απόστολου Αποστόλου*

Ο Τραμπ σε τηλεοπτική ομιλία του από το Οβάλ Γραφείο μετά την επίθεση στο Ιράν, δήλωνε: «Απόψε, μπορώ να ενημερώσω τον κόσμο ότι τα πλήγματα ήταν μια θεαματική στρατιωτική επιτυχία». Προσθέτοντας ότι «οι βασικές εγκαταστάσεις πυρηνικού εμπλουτισμού του Ιράν έχουν εξαλειφθεί πλήρως»… «Στόχος μας ήταν η καταστροφή της πυρηνικής ικανότητας

εμπλουτισμού του Ιράν και ο τερματισμός της πυρηνικής απειλής που θέτει το Νο1 κράτος-χορηγός της τρομοκρατίας» και συνεχίζοντας θα πει: «Η αποψινή ήταν η πιο δύσκολη από όλες, μακράν, και ίσως η πιο θανατηφόρα. Αλλά αν δεν επέλθει ειρήνη σύντομα, θα επιτεθούμε σε αυτούς τους άλλους στόχους με ακρίβεια, ταχύτητα και επιδεξιότητα – οι περισσότεροι από αυτούς μπορούν να εξουδετερωθούν σε λίγα λεπτά»… «Αν η ειρήνη δεν έρθει γρήγορα, θα πλήξουμε αυτούς τους άλλους στόχους με ακρίβεια, ταχύτητα και επιδεξιότητα»… «Το Ιράν -ο νταής της Μέσης Ανατολής- πρέπει τώρα να κάνει ειρήνη. Εάν δεν κάνει, οι μελλοντικές επιθέσεις θα είναι πολύ ισχυρότερες και πολύ πιο εύκολες»… «Αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Είτε θα υπάρξει ειρήνη, είτε θα υπάρξει τραγωδία, για το Ιράν πολύ μεγαλύτερη από αυτήν που έχουμε δει τις τελευταίες οκτώ ημέρες», προειδοποιώντας: «Θυμηθείτε, έχουν απομείνει πολλοί στόχοι».

Λόγια που έδωσαν επιπλέον συνέχεια στις φλυαρίες των στρατηγικών αναλυτών, των ιρανολόγων, των σύγχρονων εβραιολόγων, και λοιπών ειδικών μπαρουφολόγων. Οι οποίοι με το σοβαροφανές ύφος τους και με γλώσσα βατράχων σεναριολογούσαν με μπόλικη γραφική εκφραστικότητα. 

Όμως το σενάριο είχε στηθεί από τον ίδιο τον Τραμπ. Ήθελε να δείξει ότι οι Η.Π.Α δεν είναι μόνο το κέντρο της πολιτικής ηγεμονίας, αλλά και ο παγκόσμιος σερίφης του πλανήτη. Επιβεβαίωσε με άλλα λόγια ό,τι έκαναν και στο παρελθόν οι προηγούμενοι πρόεδροι των Η.Π.Α. Έτσι και ο Τραμπ αναφέρθηκε στην ολοκληρωμένη αντίληψη της μιας και μοναδικής ειρήνης του πλανήτη της Pax Americana (Αμερικανικής Ειρήνης) της γεωπολιτικής κατάστασης που μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε κυρίαρχη.

Ταυτόχρονα ο Τραμπ ήθελε να στείλει και δύο μηνύματα σε επίπεδο θεατρινίστικης σημειολογίας, ένα προς την Κίνα (που αποτελεί το υπόδειγμα της μετανεωτερικής τεχνοκρατίας) και ένα προς τη Ρωσία με το προχωρημένο πυρηνικό της πρόγραμμα και τη γεωπολιτική της θεωρία του Ευρασιανισμού. Τι άλλο ήθελε να περάσει ο Τραμπ  σε επίπεδο θεατρινίστικης σημειολογίας; Ότι η εκφραζόμενη θεωρία του πολυπολικού κόσμου δεν υφίσταται και  ότι το παγκόσμιο πολιτικό managment ανήκει αποκλειστικά στις Η.Π.Α και μόνο οι Η.Π.Α ως αυτοκρατορία παράγουν το παγκόσμιο Διευθυντήριο και επιδιώκουν να καθορίσουν όλες τις μορφές της παγκόσμιας διακυβέρνησης και όλο τον βιοπολιτικό ιστό του πλανήτη. Κάτω από όλη αυτή τη θεατρική παράσταση παίχτηκε η πρώτη θεατρική πράξη.

Και είναι να αναρωτιέσαι. Ποια είναι λοιπόν η διαφορά του Τραμπ σε σχέση με το παγκοσμιοποιημένο βαθύ κράτος των Η.Π.Α; Ο Ρώσος φιλόσοφος Ντούγκιν αναφερόμενος στην πολιτική του Τραμπ έχει γράψει: «Γενικά, όλο αυτό το σύστημα –πριν από τον Τραμπ– ήταν γνωστό ως συλλογική Δύση. Σε αυτή τη διαμόρφωση, οι θέσεις των επιμέρους χωρών και των εθνικών κυβερνήσεων δεν είχαν σχεδόν κανένα ρόλο. Το παγκόσμιο βαθύ κράτος είχε τα δικά του προγράμματα, τους δικούς του στόχους και τις δικές του στρατηγικές, που αγνοούσαν εντελώς τα εθνικά συμφέροντα… Δημιουργούσαν ένα παγκόσμιο άλμα με ένα νέο, μετανθρώπινο μέλλον όπου η τεχνολογία θα αντικαθιστούσε πλήρως τους ανθρώπους» και συνέχιζε λέγοντας: «Σε αντίθεση με τους κλασικούς Ρεπουμπλικάνους των τελευταίων δεκαετιών (όπως ο Τζορτζ Μπους), ο Τραμπ δεν είχε ποτέ την πρόθεση να προσαρμόσει την παγκοσμιοποίηση στο νεοσυντηρητικό στυλ, το οποίο απαιτούσε άμεσο επιθετικό ιμπεριαλισμό και την επιβολή της μονοπολικότητας».

Εδώ υπάρχει μια αβλεψία του Ντούγκιν. Γιατί ο Τραμπ κάνει το ίδιο που περιγράφει παραπάνω για τους Ρεπουμπλικάνους ο Ντούγκιν. Και γι’ αυτό επήλθε και η σύγκρουση του κινήματος MAGA με την άρνησή τους να συμμετάσχουν οι Η.Π.Α και να μην εμπλακούν στον πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Ο Τραμπ για μια ακόμη φορά ήταν αντιφατικός και αυτό γιατί ονειρεύεται να φτιάξει μια παγκόσμια ηγεμονία, έναν πολιτικό μητροπολιτισμό ως θέαμα μόνο, ο οποίος -πολιτικός μητροπολιτισμός- θα δομείται σε μια μυθοπλασία όπου η επιστροφή στις παραδοσιακές αξίες θα ενέχουν μόνον την υπερ-εξουσιατικότητα των ΗΠΑ. Όλο αυτό ήταν και η δεύτερη θεατρική πράξη που ανακοινώθηκε ως εκεχειρία και μετά ήρθε και ο επίλογος της θεατρικής παράστασης στην πλατφόρμα Truth Social. «Συγχαρητήρια κόσμε, ώρα για ειρήνη». 

Έτσι λοιπόν ο Τραμπ έκαψε όλους τους στρατηγικούς αναλυτές, όλους τους ιρανολόγους, εβραιολόγους, πολεμολόγους, απόστρατους στρατηγούς, και λοιπούς συνωμοσιολόγους. Δηλαδή όλον εκείνον τον ασύνταχτο, φανταχτερό, και λάλο στρατό της εικόνας. Όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν έχουν μάθει ότι στο πολιτικό θέατρο είναι αδύνατον να ξεχωρίσεις τη σύγκρουση από την καταστολή και στο μεγάλο και παγκόσμιο γεωπολιτικό θέατρο την ειρήνη από τον πόλεμο. Προσοχή ειδήμονες της γεωπολιτικής ανάλυσης, σας βλέπουμε και γελάμε.  

*Καθηγητής Πολιτικής και Κοινωνικής Φιλοσοφίας       

 https://www.antinews.gr/69313/kosmos/to-theatro-toy-polemoy/