Όσο απεχθάνομαι την καταστροφολογία άλλο τόσο σιχαίνομαι τις ωραιοποιήσεις και τους εφησυχασμούς. Ειδικώς όταν οι τελευταίοι χρησιμοποιούνται εκ του πονηρού, για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα στα μάτια των συνήθως ακουσίως ανενημέρωτων και ανυποψίαστων πολιτών. Σχολή ολόκληρη αποτελεί στην πατρίδα μας αυτό το μακάβριο «νανούρισμα». Πάνω σε αποκοιμισμένο λαό χτίστηκαν περιουσίες και καριέρες. Πάντα με το αζημίωτο, εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας και της λαϊκής ευημερίας.
Μόνο που τώρα, καταπώς πάει το πράγμα, σε λίγο δεν θα ‘χει απομείνει τίποτα για να χάσουμε!Τα ήξεραν αυτά σπουδαίοι πατριώτες, ηρωικές μορφές. Γι’ αυτό έψαξαν ένα σύμβολο που να αναγεννιέται από τις στάχτες του, όπως προέβλεψαν ότι θα συνέβαινε κάθε τόσο με τον Ελληνισμό. Επηρεασμένοι από τους προγόνους μας, διάλεξαν ένα ιερό μυθικό πουλί που λατρευόταν από πολλούς πολιτισμούς, τον φοίνικα, επειδή αυτός «αναγεννάται εκ της τέφρας του»! Από τη σημαία του Αλέξανδρου Υψηλάντη, έγινε από τον Ιωάννη Καποδίστρια το πρώτο εθνόσημο του νεοελληνικού κράτους, για να καταστεί στη συνέχεια το έμβλημα της αβασίλευτης δημοκρατίας, μέχρι και αυτό της «Ελεύθερης Ελλάδας» του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ. Η ατυχής χρήση του από τη χούντα των συνταγματαρχών στιγμάτισε το σύμβολο ως το λαομίσητο «πουλί», και έκτοτε διασώθηκε μόνο ως παράσημο της χώρας.
Η μοίρα του έθνους μας μοιάζει με του φοίνικα. Και ευτυχώς, αν σκεφτεί κανείς τι μας περιβάλλει και πώς το αντιμετωπίζουμε. Δυσκολεύεται κανείς να βρει ικμάδα αισιοδοξίας οπουδήποτε, από οποιονδήποτε και για οτιδήποτε! Περιδιαβαίνοντας την πραγματικότητά μας, σκότος και έρεβος σε κατακλύζει. Και δεν φτάνουν ούτε οι εκκλήσεις ευαισθητοποιημένων πολιτών ούτε οι εμβριθείς αναλύσεις άξιων και ακέραιων επιστημόνων και δημοσιογράφων ούτε οι μυριόστομες αγωνίες εκατομμυρίων ανθρώπων του μόχθου για τον καθημερινό τους «γολγοθά», για να επαναφέρουν την κατάσταση σε δίκαιες και λογικές ράγες. Ο «εκτροχιασμός» μας είναι απόλυτος και, κατά δραματικά συμβολικό τρόπο, επισφραγισμένος με αίμα αθώων. Η διαφθορά, η βία, η παρανομία, η αλαζονεία, η αλητεία, η τοξικότητα συνιστούν ένα θανατηφόρο κοκτέιλ, το οποίο «γευόμαστε» επί καθημερινής βάσεως, με όλους τους τρόπους, σ’ έναν αυτοκτονικό μιθριδατισμό.
Τούτων δοθέντων, αδυνατώ να συλλάβω τι θα μπορούσε να αποτελέσει ανασταλτική δύναμη αυτής της πορείας, εκτός από μια μεγάλη καταστροφή. Γιατί «μικρές» μάς συμβαίνουν διαρκώς πολλές και τραγικές, έως θανατηφόρες αλλά δεν φαίνεται να χαμπαριάζουμε. Τι θα μπορούσε να μας αναγκάσει να αλλάξουμε πορεία, αν όχι κάτι που θα μας τραυμάτιζε πολύ και σοβαρά όλους; Ώρες ώρες, μάλιστα, έχω την αίσθηση ότι με τη γενικευμένη αδιαφορία που έχουμε υιοθετήσει ως στάση εφ’ όλης της ύλης είναι σαν να το ψάχνουμε ή και να το περιμένουμε αυτό το γεγονός, ως λύτρωση από «των αμαρτιών μας τα κρίματα». Όχι μόνο δεν το εύχομαι, αλλά θα ήμουν και ευτυχής αν θα μπορούσα να διακρίνω ελάχιστη αχτίδα φωτός από κάπου… Φοβούμαι όμως ότι όσες και από αυτές έχουν απομείνει θα ξαναγεννηθούν μέσα στις στάχτες της καταστροφής, σαν τον φοίνικα, γιατί για την ώρα το φως τους είναι δυστυχώς πολύ αδύναμο… …
.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .