Πέμπτη, Ιουνίου 5

Η λύκαινα ήρθε στο χωριό ζητώντας φαγητό, και ο δασοφύλακας τη λυπήθηκε: δύο μήνες αργότερα επέστρεψε – αλλά δεν ήταν μόνη

 

Μια πεινασμένη λύκαινα τόλμησε να πλησιάσει το χωριό… Ο δασοφύλακας, συγκινημένος από την κατάστασή της, αποφάσισε να τη βοηθήσει. Δύο μήνες αργότερα, επέστρεψε – αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνη.  Μια συγκινητική και αναπάντεχη ιστορία σε περιμένει.

 Η απίστευτη πράξη της λύκαινας που συγκίνησε ένα ολόκληρο χωριό – διάβασέ την στο πρώτο σχόλιο!

Η λύκαινα ήρθε στο χωριό ζητώντας φαγητό, και ο δασοφύλακας τη λυπήθηκε: δύο μήνες αργότερα επέστρεψε – αλλά δεν ήταν μόνη

Ένα κρύο χειμωνιάτικο βράδυ, ο δασοφύλακας Στεπάν άκουσε έναν απαλό θόρυβο κοντά στον φράχτη της καλύβας του. Όταν άνοιξε την πόρτα, είδε μια σκελετωμένη λύκαινα – τα πλευρά της διαγράφονταν καθαρά, το βλέμμα της ήταν πεινασμένο αλλά ήρεμο. Δίστασε για μια στιγμή… αλλά συγκινημένος από τη δυστυχία του ζώου, της έδωσε λίγο κατεψυγμένο κρέας.


Αυτή η φαινομενικά απλή πράξη κάθε άλλο παρά συνηθισμένη ήταν. Οι λύκοι σπάνια πλησιάζουν ανθρώπους – εκτός αν πεινούν απελπισμένα. Συνήθως μένουν μακριά, στο δικό τους έδαφος, αποφεύγοντας τα χωριά.

Όμως η λύκαινα επέστρεψε. Μια φορά. Ξανά. Και πάλι. Ο Στεπάν συνέχισε να τη ταΐζει, παρά τα παράπονα των συγχωριανών που ανησυχούσαν για την ασφάλειά τους. Ήξερε: ένας πεινασμένος λύκος είναι πολύ πιο επικίνδυνος από έναν χορτάτο.

Η λύκαινα ήρθε στο χωριό ζητώντας φαγητό, και ο δασοφύλακας τη λυπήθηκε: δύο μήνες αργότερα επέστρεψε – αλλά δεν ήταν μόνη

Ώσπου μια μέρα, η λύκαινα δεν ξανάρθε. Οι κάτοικοι ένιωσαν ανακούφιση. Όλοι – εκτός από τον Στεπάν. Του έλειψε. Είχε συνηθίσει τις σιωπηλές της επισκέψεις στο φως του φεγγαριού.


Δύο μήνες αργότερα, άκουσε πάλι εκείνο το γνώριμο γρύλισμα κάτω από το παράθυρό του. Βγήκε έξω… και την είδε. Αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν μόνη. Δίπλα της στέκονταν δύο λυκάκια – ακίνητα, σε επιφυλακή. Και οι τρεις κοίταζαν τον Στεπάν ακίνητοι.


Και τότε κατάλαβε. Όλον αυτόν τον καιρό, η λύκαινα μοιραζόταν το φαγητό με τα μικρά της, κάπου βαθιά στο δάσος. Τώρα τα είχε φέρει σ’ αυτόν. Σαν να του έλεγε “ευχαριστώ”. Σαν να τον αποχαιρετούσε.

Ύστερα χάθηκαν μέσα στη νύχτα. Και από τότε, δεν ξαναεμφανίστηκαν λύκοι στην περιοχή.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.

Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .