Λένε ότι οι ελέφαντες δεν ξεχνούν ποτέ... Αλλά όχι από δυσαρέσκεια.
Θυμούνται από αγάπη.
Θυμούνται αυτούς που τους φρόντισαν.
Αυτούς που τους άγγιξαν με καλοσύνη.
Αυτούς που έμειναν κοντά τους στις πιο δύσκολες μέρες τους.
Όπως θυμούνται και τις δικές τους.
Δεν ορμούν μπροστά.
Στέκονται ακίνητοι - δίπλα στο σώμα.
Το αγγίζουν. Το μυρίζουν. Θρηνούν σιωπηλά.
Σαν να ξέρουν...
κάποιοι αποχαιρετισμοί πληγώνουν για πάντα.
Αλλά η αγάπη τους δεν είναι μόνο για αυτούς που έχουν χάσει.
Είναι και για αυτούς που παραμένουν.
Όταν κάποιος τραυματίζεται, οι άλλοι μαζεύονται.
Σκουντούν απαλά.
Περιμένουν.
Προστατεύουν.
Κανείς δεν μένει πίσω.
Κανείς δεν είναι λιγότερο σημαντικός.
Γιατί ένας ελέφαντας δεν εγκαταλείπει ποτέ την οικογένειά του.
Και παρόλο που είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζώα στη Γη...είναι επίσης ένα από τα πιο ευαίσθητα.
Κλαίνε.
Θρηνούν. Αγκαλιάζονται με τις προβοσκίδες τους. Ζεις στην καρδιά τους για πάντα.
Και αν ένας ελέφαντας σε εμπιστευτεί ... τότε ζεις στην καρδιά του για πάντα.
Έτσι είναι οι ελέφαντες: Δυνατοί εξωτερικά.
Τρυφεροί εσωτερικά.
Και ίσως, απλώς ίσως - έτσι θα έπρεπε να είμαστε κι εμείς.
Όχι σπουδαίοι εξαιτίας αυτού που ελέγχουμε... αλλά εξαιτίας αυτού που νοιαζόμαστε, αυτού που θυμόμαστε και αυτού που νιώθουμε.
Γιατί μερικές φορές, αυτοί που θα μπορούσαν να σε συντρίψουν... είναι αυτοί που ξέρουν καλύτερα πώς να σε κρατήσουν.... Επιμέλεια Αλεξάνδρα Σκιά
Via
Interesting world.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .