Ήταν μέσα του περασμένου Μαΐου, όταν τα sites, δημοσιοποίησαν με πολλές λεπτομέρειες, τη διοργάνωση ενός δείπνου με πολιτικές προσωπικότητες της Κεντροαριστεράς. Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, η Λούκα Κατσέλη ως οικοδεσπότης, οργανώνοντας την πολιτική και όχι πολίτικη κουζίνα της, διατύπωσε την άποψη «ότι στην πολιτική δεν υπάρχουν κενά» και άρα υπάρχει δυνατότητα για τη δημιουργία αξιόπιστου ψηφοδελτίου στον προοδευτικό χώρο.
Στο φανερό (επί τούτου) δείπνο, συμμετείχε και ο γνωστός ποινικολόγος και στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θύμισε την ιστορική ρήση του εξ απορρήτων του Αντρέα Παπανδρέου, Αντώνη Λιβάνη, πως «ένα κόμμα θέλει ταμείο, αρχείο και αρχηγό». Έχει σημασία να σημειώσω στο σημείο αυτό, ότι ο πολύ συμπαθής δικηγόρος, συνηθίζει στις παρέες να λέει και άλλη ιστορική ρήση, ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που δεν τρώγεται κρύο αλλά κασάτο. Παγωμένο δηλαδή, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι πολλές φορές χρειάζεται να ξεχαστεί στην κατάψυξη και να ανασυρθεί όταν πρέπει και στη σκληρή μορφή που πρέπει.Αναφέρομαι στη φράση γιατί πιθανόν, η Λούκα Κατσέλη ως φίλη του Γιάννη Μαντζουράνη να γνωρίζει την φράση αυτή και μπορεί και να την εφαρμόζει. Τέλος πάντων, αφού μαθεύτηκαν τα του δείπνου Κατσέλη, δημοσιογράφος ο οποίος διατηρεί στενές σχέσεις με τον Αλέξη Τσίπρα, παρέθεσε σε ρεπορτάζ, ως διαρροή του κύκλου του πρώην πρωθυπουργού μετά το δείπνο, το σχόλιο ότι οι δειπνοσοφιστές της Κατσέλη είναι φθαρμένα πρόσωπα, με τα οποία υπονοούσε πως δεν θα συμπορευτεί.
Η διαρροή δυσαρέστησε τους συμμετέχοντες στο δείπνο και την Λούκα Κατσέλη, αφού ο Αλέξης Τσίπρας δεν διέψευσε τις διαρροές αλλά ούτε και διαβεβαίωσε κατ ιδίαν όσους συμμετείχαν, ότι δεν έκανε τέτοιο σχολιασμό.
Χρειάστηκε να περάσουν τέσσερις μήνες και να δώσει μια ζουμερή , εφ όλης συνέντευξη στο Action 24 η Λούκα Κατσέλη, ώστε να ακούσουμε το κρατς κρατς από τον θόρυβο του κασάτου. Δεν γνωρίζω αν σκοπός της ήταν να ανταποδώσει τα υποτιμητικά που είχαν διαρρεύσει τότε, ωστόσο ο απαιτητικός πολιτικός της λόγος για όσα συμβαίνουν με τον Τσίπρα, μπορεί να εκληφθεί και ως μια μορφή εκδίκησης.
Η κυρία Κατσέλη σχολιάζοντας της Τσιπρολογία είπε πέντε πράγματα ουσιαστικά και εύστοχα. Σύμφωνα λοιπόν με την τοποθέτησή της , η παραφιλολογία περί νέου κόμματος ευνοεί τον Μητσοτάκη γιατί (παραθέτω τα δικά της λόγια για να μην παρεξηγηθούν οι κύκλοι):
«1) Συντηρεί και τροφοδοτεί την εικόνα μιας αδύνατης και αναποτελεσματικής θεσμικής αντιπολίτευσης, ανεξαρτήτως κόμματος, η οποία μπορεί να ανακάμψει μόνο αν δημιουργηθεί ενα νέο κόμμα.
2) Αποτρέπεται η συσπείρωση και κινητοποίηση στελεχών και μελών στα υπάρχοντα κόμματα της αντιπολίτευσης και ενισχύονται οι φυγόκεντρες δυνάμεις εν αναμονή μιας «καλύτερης» προοπτικής
3) Υπονομεύεται έντεχνα η προοπτική σύμπραξης των προοδευτικών και δημοκρατικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που αποτελεί και τη μόνη ικανή δυνατότητα εναλλακτικής διακυβέρνησης της χώρας.
4) Συσπειρώνει την εκλογική βάση της ΝΔ και ψηφοφόρους που, παρά τις ενστάσεις τους για την παρούσα Κυβέρνηση, διατηρούν ακόμα πιο έντονα αρνητική στάση απέναντι στη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.
5) Προβάλλεται έμμεσα ο Αλέξης Τσίπρας, αν και βουλευτής, ως διασπαστής του ΣΥΡΙΖΑ και των προοδευτικών δυνάμεων, αποδυναμώνοντας τον και εντείνοντας τις αρνητικές γνώμες για τον ίδιο από στελέχη, μέλη και οπαδούς των υπαρχόντων κομματικών μηχανισμών».
Η ανάλυση της Λούκας Κατσέλη, είναι to the point που λένε και στο χωριό μου, είναι επώνυμη και όχι διαρροές κύκλων και αποδίδει το κλίμα που δημιουργεί ο Μεσσιανισμός των ημερών. Πράγματι, ο Μητσοτάκης έχει κάθε λόγο να χαίρεται, όταν η αντιπολίτευση και μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ δια της ηγεσίας και των στελεχών του κάνει την παραδοχή, ότι είναι αναποτελεσματική περιμένοντας κάποιο θαυματουργό ωσανά.
Ιδιαίτερη σημασία έχει το πέμπτο σημείο στην επιχειρηματολογία της Κατσέλη. Πράγματι η φημολογία κόμματος Τσίπρα και ηγετικής του επανεμφάνισης, ουσιαστικά τον καθιστά διασπαστή του ΣΥΡΙΖΑ και θα προσθέσω (αν και δεν το είπε η κυρία Κατσέλη) ως ανήθικο πρόσωπο που παραμένει στο κόμμα και μάλιστα έχει τις σχετικές απολαβές ως βουλευτής έχοντας ως μοναδικό σκοπό να το διαλύσει.
Βέβαια η λύση σε όσα επιβαρυντικά πολιτικά περιγράφει η Λούκα Κατσέλη, θα ήταν μία και μόνη δήλωση του Αλέξη Τσίπρα, με την οποία θα γνωστοποιούσε είτε ότι θα κάνει κόμμα, είτε ότι δεν θα κάνει. Στην πρώτη περίπτωση, λογικό, ηθικό και σπουδαίο θα ήταν να γνωστοποιήσει ότι αποποιείται τους τίτλους σε σχέση με το ΣΥΡΙΖΑ, την βουλευτική ιδιότητα αλλά και τα ευεργετήματα. Αν όσα διατύπωσε η Κατσέλη απαντηθούν από δήλωση ενδιαφέροντος από τον Αλέξη Τσίπρα, τότε μιλάμε για πολιτική ωριμότητα. Αν όχι, τότε πρόκειται για εκδίκηση της Κατσέλη, που καταδεικνύει τον άλλοτε σύντροφό της ως κρυπτόμενο, βολευόμενο και ιδιοτελή. Μια δημόσια τοποθέτηση για το τι θα κάνει, λύνει τον γόρδιο δεσμό που ο ίδιος έχει δημιουργήσει και ξεκινά έναν σοβαρό διάλογο για το μέλλον. Αν δεν το κάνει, απλώς ναρκοθετεί τον ΣΥΡΙΖΑ με αναποτελεσματικότητα και εσωστρέφεια. Φυσικά, εξευτελίζει και τον νυν αρχηγό του κόμματος Σωκράτη Φάμελλο, ο οποίος στη ΔΕΘ δέχθηκε περί τις 10 ερωτήσεις για τον Τσίπρα και όχι για την πολιτική του. Αν δεν είναι αυτή δήλωση πανταχόθεν ότι τον θεωρούν αρχηγό με ημερομηνία λήξης, τότε τι είναι;
Για να σας παραθέσω και πληροφορίες και όχι μόνο σχόλια, φαίνεται πως ο Αλέξης Τσίπρας έχει την δική του στρατηγική η οποία για κάποιο λόγο είναι ανεπηρέαστη από σχόλια περί ηθικής στάσης. Σκοπεύει τον Νοέμβριο να εκδώσει το βιβλίο του και με την «κάλυψη» της παρουσίασης, να κάνει εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα, ώστε να επανατοποθετηθεί στη συνείδηση του κόσμου ως ηγέτης για να ανακοινώσει την ίδρυση του κόμματος τον Μάρτιο του 2027. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι έχει μια τακτική του Μάο που ξεκίνησε την επανάστασή του με την περιφέρεια για να καταλήξει στο κέντρο. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που θεωρούν ότι ο Τσίπρας δεν έχει σχέση με τον Μεγάλο Τιμονιέρη αλλά μπορεί να αποδειχθεί Δημήτρης Αβραμόπουλος. Θυμίζω ότι τον Μάρτιο του 2001 ο Αβραμόπουλος, (Μάρτιο και αυτός), ίδρυσε το κόμμα ΚΕΠ. Εξασφάλισε πολυποίκιλους χορηγούς, μιντιακή στήριξη και σάρωσε στις δημοσκοπήσεις, αλλά ένα χρόνο μετά, αφού ξεφούσκωσε δημοσκοπικά, κατέληξε να επιστρέψει στο μαντρί της ΝΔ για να επιβιώσει πολιτικά. Άλλη μια περίπτωση που η ζωή αποδεικνύει αυτό που λέει ο Γιάννης Μαντζουράνης ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται παγωμένο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .