Το «Εθνικό Απολυτήριο» παρουσιάζεται ως μεγάλη τομή στην εκπαίδευση. Στην
πραγματικότητα όμως δεν συνιστά τομή, αλλά επαναλαμβάνει με νέους όρους το
γνωστό εξεταστικό μοντέλο που έχει οδηγήσει το Λύκειο σε αδιέξοδα. Ένα μοντέλο που
δεν απελευθερώνει το Λύκειο, αλλά το δένει ακόμη πιο σφιχτά στις αλυσίδες της
εξεταστικής πίεσης και της παραπαιδείας.
Με το Εθνικό Απολυτήριο, η πορεία υποβάθμισης όχι μόνο συνεχίζεται αλλά και
επιταχύνεται, οδηγώντας το Λύκειο πολλά βήματα παραπέρα στην απομάκρυνσή του
από τον μορφωτικό του ρόλο. Ο βαθμός του απολυτηρίου δεν θα αποτυπώνει την
πορεία του μαθητή στη διάρκεια της φοίτησής του στο σχολείο, αλλά θα προκύπτει σε
μεγάλο βαθμό μέσα από έναν ακόμη μηχανισμό πανελλαδικών εξετάσεων. Το παραμύθι
της «αναβάθμισης» δεν πείθει κανέναν.
Το νέο σύστημα εισάγει τριπλές, πανελλαδικού τύπου εξετάσεις σε κάθε τάξη, με τη
γενίκευση της Τράπεζας Θεμάτων και την προσμέτρηση του βαθμού κάθε τάξης στο
Εθνικό Απολυτήριο. Και όλα αυτά, επιπλέον των Πανελλαδικών, που –όπως ξεκαθάρισε
ο πρωθυπουργός– δεν πρόκειται να καταργηθούν.
Το αποτέλεσμα; Ένα Λύκειο ακόμη πιο αγχωτικό για τους μαθητές – μια εξεταστική
αρένα – ακόμη πιο ακριβό για τις οικογένειες και σχεδόν απογυμνωμένο από τον όποιο
μορφωτικό του ρόλο είχε απομείνει. Και για τους εκπαιδευτικούς: μεγαλύτερη πίεση για
«καλούς» βαθμούς, αμφισβήτηση της δουλειάς τους και συρρίκνωση του παιδαγωγικού
τους ρόλου.
Τα δάκρυα που χύνουν σήμερα τα κόμματα που κυβέρνησαν, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΣΥΡΙΖΑ,
τα τελευταία τριάντα χρόνια τώρα για την απαξίωση του Λυκείου είναι υποκριτικά. Γιατί
αν κάτι απαξίωσε το Λύκειο, ήταν οι δικές τους πολιτικές: η γιγάντωση των
φροντιστηρίων, η μετατροπή του σχολείου σε εξεταστικό κάτεργο και η απογύμνωση του
μορφωτικού του ρόλου. Φυσικά δεν έλλειψε και ο πολιτικός καυγάς: ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
έσπευσαν να καυχηθούν για το ποιος το εξήγγειλε πρώτος.
Αν κοιτάξει κανείς την ευρωπαϊκή πείρα, θα διαπιστώσει ότι τα εκπαιδευτικά συστήματα
με αντίστοιχο «εθνικό απολυτήριο» δεν απέφυγαν την παγίδα της ταξικής επιλογής. Η
λογική είναι η ίδια: οι λίγοι που έχουν τα μέσα προχωρούν, ενώ οι πολλοί –κυρίως από
τα φτωχά λαϊκά στρώματα– αποκλείονται.
Πίσω από τη βιτρίνα της «επανάκτησης του παιδαγωγικού ρόλου του Λυκείου» και του
«επαναπροσδιορισμού της σχέσης μαθητή–σχολείου» κρύβεται η ίδια συνταγή: το
σχολείο να λειτουργεί ως μηχανισμός κοινωνικής διαστρωμάτωσης, όχι ως χώρος
γενικής και ισότιμης μόρφωσης.
Το ζητούμενο για το Λύκειο δεν είναι άλλος ένας εξεταστικός φραγμός, ούτε νέες μορφές
διαχωρισμού των μαθητών. Αυτό που λείπει είναι το ακριβώς αντίθετο: ένα ενιαίο,
12χρονο σχολείο γενικής μόρφωσης, που θα αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, θα αναδεικνύει
τα ταλέντα και τα ενδιαφέροντά τους, θα τροφοδοτεί τη δίψα για μάθηση και θα
καλλιεργεί πολύπλευρα την προσωπικότητά τους. Ένα σχολείο που θα υπηρετεί
ουσιαστικά τον μορφωτικό του ρόλο, με σύγχρονο πρόγραμμα σπουδών που εμπνέει
και μορφώνει, ώστε το απολυτήριο να αποκτά κύρος από την ίδια τη μαθησιακή
διαδικασία και όχι από εξεταστικά φίλτρα.
Όσο η εκπαίδευση αντιμετωπίζεται σαν κόσκινο που φιλτράρει, αντί σαν δικαίωμα που
θα μορφώνει, τόσο το Λύκειο θα απαξιώνεται. Και όσο τα κόμματα που κυβέρνησαν
επιμένουν να βαφτίζουν «αναβάθμιση» το παλιό εξεταστικό μοντέλο, τόσο η κοινωνία θα
πληρώνει το τίμημα: περισσότερη παραπαιδεία, περισσότερες ανισότητες, λιγότερη
πραγματική μόρφωση.
Ακτύπης Δημήτρης, εκπαιδευτικός, οργανωτικός γραμματέας Δ.Σ. ΟΛΜΕ
και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Οιοσδήποτε θίγεται από άρθρο ή σχόλιο που έχει αναρτηθεί στο oxafies.com , μπορεί να μας ενημερώσει, στο oxafies@gmail.com ώστε να το αφαιρέσουμε άμεσα. Ομοίως και για φωτογραφίες που υπόκεινται σε πνευματικά δικαιώματα.
Στo oxafies.com ακούγονται όλες οι απόψεις . Αυτό δε σημαίνει ότι τις υιοθετούμε η ότι συμπίπτουν με τις δικές μας .