«Μαύρη σφραγίδα» στα ΕΛΤΑ – Ποιοι έσβησαν έναν αιώνα ιστορίας;

Κάτι σάπιο μυρίζει στο ταχυδρομικό βασίλειο των ΕΛΤΑ. Μια ιστορική εταιρεία που από το 1928 μετέφερε γράμματα, όνειρα, ειδοποιητήρια και ελπίδες, κατέληξε ξαφνικά στο τραπέζι του «νοσοκομείου» του Υπερταμείου. Με τη νέα διοίκηση να φέρει την υπογραφή του Γρηγόρη Σκλήκα, το σχέδιο «αναδιάρθρωσης» έμοιαζε εξαρχής περισσότερο με σχέδιο «εκκαθάρισης». Κι έτσι, χωρίς πολλά-πολλά, ήρθε το λουκέτο για 204 καταστήματα. Ξαφνικός θάνατος — χωρίς καμία αναισθησία.

Οι επίσημες εξηγήσεις μιλούν για «εξυγίανση». Οι ανεπίσημες, όμως, κάνουν λόγο για προχειρότητα, αδιαφάνεια και… προχειροραμμένες αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες. Η νέα διοίκηση, που μπήκε με υποσχέσεις για ανανέωση, κατέληξε να βάλει μαύρη ταφόπλακα πάνω στο σήμα με το μπλε φτερό. Κι ενώ το Υπερταμείο διαλαλεί πως κάνει «εξορθολογισμό», οι υπάλληλοι βλέπουν απλώς τις θέσεις τους να πετιούνται στο καλάθι των αχρήστων και τα ταμεία να στεγνώνουν από ρευστό.

Αντί για στήριξη, ήρθε η σιωπή. Αντί για αναδιοργάνωση, ήρθε η διάλυση. Κι ενώ η κυβέρνηση παίζει καθυστερήσεις επικοινωνιακού τύπου, ζητώντας «πίστωση χρόνου», η καθημερινότητα στα ΕΛΤΑ θυμίζει σεισμό σε αργή κίνηση. Το προσωπικό, μόνιμο και ενοικιαζόμενο, προσπαθεί να κρατήσει όρθιο έναν οργανισμό που μοιάζει να έχει εγκαταλειφθεί στη μοίρα του.

Πίσω από τα ωραία λόγια περί «μετασχηματισμού», κρύβονται αποφάσεις-σφαγείο. Οι εθελούσιες έξοδοι έριξαν εκατομμύρια στα παράθυρα, οι αναθέσεις έγιναν χωρίς λογοδοσία, κι η διοίκηση έκλεινε τα μάτια στα πραγματικά προβλήματα. Η εικόνα θυμίζει εταιρεία που διαλύεται εκ των έσω, με τα ανώτατα στελέχη να αυξάνουν τις απολαβές τους την ώρα που οι υπάλληλοι παλεύουν να πληρωθούν στην ώρα τους.

Το πιο οξύμωρο; Την ώρα που οι υπάλληλοι προσφέρουν ακόμη και μέρος των μισθών τους για να σωθεί ο οργανισμός, οι επικεφαλής των διοικήσεων παίζουν το ρόλο του παρατηρητή. Αντί για ενότητα και σχέδιο σωτηρίας, βλέπουμε ταξικές διαφορές και κακοδιαχείριση με το γάντι. Οι εργαζόμενοι βάζουν πλάτη, οι «άνωθεν» βάζουν υπογραφές.

Κι όσο τα ΕΛΤΑ βυθίζονται σε ένα γραφειοκρατικό τέλμα, η κυβέρνηση δείχνει να προτιμά τη λάμψη των «επικοινωνιακών λύσεων». Αναστολή αποφάσεων, μεταθέσεις ευθυνών και η μόνιμη δικαιολογία πως «έρχεται νέο σχέδιο». Μόνο που το νέο σχέδιο δεν ήρθε ποτέ — ή μάλλον, ήρθε με τη μορφή περικοπών και λουκέτων.

Οι πολίτες, που επί δεκαετίες εμπιστεύονταν το ταχυδρομείο για το γράμμα της γιαγιάς ή το δέμα του φοιτητή, βλέπουν σήμερα μια υπηρεσία-φάντασμα. Οι πόρτες των καταστημάτων κλείνουν, οι ουρές μεταφέρονται στα ιδιωτικά courier και το εθνικό ταχυδρομείο χάνει το νόημα της ύπαρξής του.

Κι όμως, μέσα σε όλο αυτό το θολό σκηνικό, υπάρχει ακόμα φλόγα. Οι απλοί υπάλληλοι, οι παλιοί ταχυδρόμοι με τα φθαρμένα σακίδια, κρατούν ζωντανό το φιλότιμο που κάποτε έκανε τα ΕΛΤΑ συνώνυμο αξιοπιστίας. Αυτοί, και μόνο αυτοί, δείχνουν να πιστεύουν ότι κάτι μπορεί να σωθεί — αρκεί να σταματήσει το πολιτικό παιχνίδι πάνω στα συντρίμμια μιας δημόσιας υπηρεσίας.

Στο τέλος της ημέρας, το ερώτημα παραμένει αναπάντητο… ποιος πραγματικά αποφάσισε να τραβήξει την πρίζα; Ήταν όντως ένα «αναγκαίο» βήμα εξυγίανσης ή μήπως ένα βολικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών; Γιατί πίσω από τις δηλώσεις, τις «πλατφόρμες διαλόγου» και τα δελτία τύπου, κρύβεται ένα απλό γεγονός, τα ΕΛΤΑ αφέθηκαν να πεθάνουν αργά, με χειρουργική ακρίβεια. Και ο κόσμος, απλώς κοιτάει το φάκελο να μένει πια… χωρίς παραλήπτη.

 https://piestirio.gr/2025/11/04/mayri-sfragida-sta-elta-poioi-esvisan-enan-aiona-istorias/